Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ιστορικώς υπήρξε κατά καιρούς ο εφιάλτης της Ευρώπης. Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε περαιτέρω. Ακόμη και στην περίοδο της κρίσεως, ο τρόπος με τον οποίο κατηύθυνε τη «σωτηρία» των χρεωμένων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν τιμωρητικός. Στην περίπτωση της Ελλάδας ακόμη και για τα μνημόνια που της επιβλήθηκαν επιβεβαιώθηκε ο τιμωρητικός χαρακτήρας των μέτρων. Πρωτοστατούσε η Γερμανία, ο τότε οικονομικός «τσάρος» της οποίας καλλιεργούσε τις προϋποθέσεις για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ!
ΤΩΡΑ, πάλι, η Γερμανία διά του καγκελαρίου της δείχνει την απουσία ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αντιτιθέμενη στην αντίδραση της Ελλάδας απέναντι στην Αλβανία με αφορμή την παράνομη φυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας, Βορειοηπειρώτη Μπελέρη. Δηλαδή, ενώ η Ελλάδα προβάλλει το δικαίωμα της αρνησικυρίας στην προοπτική να ενταχθεί η Αλβανία στην ΕΕ, ο Σολτς απορρίπτει τη μη ένταξη της Αλβανίας. Και ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι η Αλβανία δεν αποτελεί κράτος δικαίου, ο Γερμανός καγκελάριος θεωρεί ότι στην Αλβανία πρέπει να αναγνωριστεί ότι έχει προχωρήσει σε «εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις»!!! Πράγματι, είναι τόσες οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες έχει προχωρήσει το καθεστώς Ράμα, ώστε επί της δικής του διακυβέρνησης αποφάσισαν να εκπατριστούν 700.000 Αλβανοί. Δεν το λες και μεγάλη επιτυχία αυτό. Αλλά, βεβαίως, τι θα μπορούσες να περιμένεις από έναν καγκελάριο τον οποίο διέσυρε μέσα στη χώρα του ο Ερντογάν με όσα τού είπε δημοσίως…
ΑΠΛΩΣ, ο Σολτς εκπροσωπεί τη γερμανική πολιτική της προσπάθειας να αποκτήσει δορυφόρους στα Βαλκάνια. Κατά συνέπεια, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός δεν τον ενδιαφέρει ούτε αν ο δυνάμει δορυφόρος αποτελεί κράτος δικαίου, δεν τον ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά ούτε και αν λειτουργούν δημοκρατικά οι θεσμοί σε μία χώρα η οποία δεν πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει για τα μέλη της η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ηθική παρακμή της Γερμανίας έχει επιβεβαιωθεί από τους ίδιους τους Γερμανούς, που έχουν παραδεχτεί την εκτεταμένη διαφθορά. Τα σχετικά στοιχεία υπάρχουν σε μελέτες των αστυνομικών Αρχών της Γερμανίας και περιλαμβάνουν, βεβαίως, και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Απλώς, οι Γερμανοί θεωρούν ότι το ξεχείλωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με περισσότερα κράτη, ακόμη και αν αυτά δεν είναι συνεπή προς τις αρχές που διέπουν την ΕΕ, τους ευνοεί, διότι έτσι μπορούν να αυξήσουν την επιρροή τους, πολύ περισσότερο όταν οι νεοεισερχόμενες χώρες εκ των πραγμάτων θα αποτελούν τους αδύναμους κρίκους της Ένωσης.
