ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, που από διπλωματικής και εθιμοτυπικής πλευράς μόνο ως απολύτως επιτυχημένο μπορεί να χαρακτηριστεί, αποτελεί μεταίχμιο. Σε μια περίοδο υψηλής έντασης που διήρκεσε από τον Φεβρουάριο του 2020, με τη μαζική επέλαση παράτυπων μεταναστών προς τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο υπό τον συντονισμό της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής, και έληξε τη φετινή άνοιξη με τους μεγάλους σεισμούς στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Ακολούθησαν οι καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Μια περίοδος κάτι σαν μεσοδιάστημα εξελίχθηκε τους επόμενους μήνες με εκλογές και στις δύο χώρες. Η χθεσινή άφιξη Ερντογάν στην Αθήνα, επικεφαλής πολυάριθμου κυβερνητικού κλιμακίου, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων, είχε έναν στόχο. Να υπογραφούν συμφωνίες σε επιμέρους τομείς, να υπάρξουν συνομιλίες σε κλίμα αισιοδοξίας για τη δυνατότητα να ανοίξει νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να δημιουργηθεί μια εμπεδωμένη αντίληψη ότι το «ποτήρι είναι μισογεμάτο» και όχι «μισοάδειο». Πήγαν όλα καλά, σε μια άριστη και άρτια διπλωματική «χορογραφία», αποτέλεσμα λεπτομερειακής συνεργασίας μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών και των επιτελείων τους.
ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ της χθεσινής ημέρας μπορεί να προδιαθέτει για μια περίοδο ύφεσης, όπως και ο «οδικός χάρτης» διαβουλεύσεων για το 2024 ή η Διακήρυξη Φιλίας και Καλής Γειτονίας, αλλά δεν μπορεί να προσδιορισθεί το βάθος αυτής της ύφεσης. Πολύ περισσότερο της προόδου που τυχόν θα σημειωθεί στην πιο «βαριά» ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών, χωρίς να υπολογίζουμε το Κυπριακό.
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, θα ήταν λανθασμένη στρατηγική η ελληνική διπλωματία να εγκλωβιστεί στο «τουρκικό σύνδρομο» και να αμελήσει, ακόμη και σε επίπεδο πρωθυπουργού, μέχρι την άνοιξη που θα υπάρξουν εκ νέου συνομιλίες με τον Τούρκο πρόεδρο, να μην επισκεφθεί τις πρωτεύουσες ή να υποδεχθεί τους ηγέτες των τακτικών συμμάχων της Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο. Ιερουσαλήμ, Κάιρο, Αμπού Ντάμπι, Ριάντ, Αμάν, εκτός των προγραμματισμένων συναντήσεων στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ.
