ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η Ελλάδα διαθέτει σταθερή κυβέρνηση, ευρείας πλειοψηφίας, στο Κοινοβούλιο και χρονικό διάστημα περίπου τεσσάρων ετών μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές, έχοντας ανακτήσει την αυτοτέλεια και την αξιοπιστία της στη δημοσιονομική πολιτική, ανοίγει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για δίκαιες προσαρμογές. Ύστερα από δύο δεκαετίες και πλέον, με μια σειρά παρεξηγήσεων, αρχικά, σχετικά με τις έννοιες του φιλελευθερισμού, αλλά και των δημόσιων δαπανών και των οριζόντιων, ισοπεδωτικών σε πολλές περιπτώσεις, αναγκαστικών μέτρων στη συνέχεια, θα πρέπει να μπει τάξη στο «σπίτι» μας. Και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης με τις κυβερνήσεις της επιλογής του είναι ο πλέον κατάλληλος γι’ αυτή την τόσο σημαντική και για τις νέες γενιές Ελλήνων εποχή.
Η ΕΚΠΤΩΣΗ των αξιών που παρατηρείται, αλλά και οι στρεβλώσεις σε σχέση με τις υποχρεώσεις των πολιτών ως προς τις δημόσιες δαπάνες και όχι μόνον τα δικαιώματα από το κράτος και τις δημόσιες πολιτικές στήριξης απαιτούν μια νέα «συναίνεση». Οι αντιδράσεις σε δίκαια μέτρα, όπως για παράδειγμα της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων στη βάση του κατά τεκμήριο εισοδήματος στο επίπεδο του ετήσιου βασικού εισοδήματος των μισθωτών, δείχνουν ότι η απαιτούμενη αυτή «συναίνεση» δεν θα είναι αυτονόητη. Ο ατομισμός και η απληστία είναι εμφανές ότι έχουν καταστεί καθεστώς, όχι μόνο για κάποιες ξένες πολυεθνικές αλλά και για βασικές κατηγορίες του πληθυσμού.
ΑΠΟ ΤΗΝ πλευρά της κυβέρνησης, θα άξιζε να σημειώσουμε ότι θα πρέπει όσο πιο σύντομα είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν εργαλεία των νέων τεχνολογιών. Αυτό θα σημάνει ότι παλιά εργαλεία, όπως τα τεκμήρια, θα περιθωριοποιηθούν. Από την άλλη, αυτό που ήδη κάνει ο πρωθυπουργός, να ενημερώνει δηλαδή για τον προορισμό των φόρων, θα πρέπει να γίνει κανόνας. Το «παράθυρο ευκαιρίας» αυτή τη φορά δεν πρέπει να πάει χαμένο, ούτε και να κλείσει.
