Η γυναίκα στην τέχνη έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης επί αιώνες. Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα -της Γυναίκας– επικεντρωνόμαστε σε δέκα εμβληματικά έργα, που άλλαξαν την ιστορία της τέχνης.
Γαλάζιες Κυρίες (1600-1450 π.Χ.)
Πρόκειται για μία από τις πιο διάσημες απεικονίσεις της γυναίκας όλων των εποχών. Η εικόνα αυτή, που είναι γνωστή ως οι Γαλάζιες Κυρίες, βρισκόταν στα ανάκτορα της Κνωσού και τόνιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε η γυναίκα στη μινωική Κρήτη.
Η Αφροδίτη της Μήλου (περ. 130-100 π.Χ.)
Ένα από τα πιο διάσημα γλυπτά της αρχαιότητας που απεικονίζει τη θεά Αφροδίτη, σύμβολο ομορφιάς και έρωτα. Η αισθητική ισορροπία και η κομψότητα της μορφής την καθιστούν αξεπέραστη.
Η γέννηση της Αφροδίτης – Σάντρο Μποτιτσέλι (1486)
Στο κέντρο του πίνακα, η Αφροδίτη απαστράπτουσα στέκεται σε ένα κοχύλι, καθώς παρασύρεται από τα κύματα. Παραγγέλθηκε από την οικογένεια των Μεδίκων στη Φλωρεντία και βασίζεται στη μυθολογική αφήγηση της γέννησης της θεάς του έρωτα.
Μόνα Λίζα – Λεονάρντο ντα Βίντσι (1519)
Η αινιγματική έκφραση της Μόνα Λίζα κάνει τον θεατή να προσπαθεί να ανακαλύψει το μυστήριο αυτής της αρμονικής απεικόνισης μιας γυναίκας του 16ου αιώνα. Θεωρείται το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής στον πλανήτη.
Η Αφροδίτη του Ουρμπίνο – Τιτσιάνο (1538)
Ένα από τα πιο αισθησιακά έργα του Τιτσιάνο. Μια γήινη απεικόνιση της γυναίκας, που διαφοροποιείται από τις θεϊκές μορφές του παρελθόντος. Το έργο αντανακλά τη αναγεννησιακή προσέγγιση της γυναικείας ομορφιάς και της θηλυκότητας.
Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι – Γιοχάνες Βερμέερ (1665)
Μια νεαρή γυναίκα μας κοιτάζει με νόημα πάνω από τον ώμο της, με μια λάμψη στα μάτια της και ένα μεγάλο μαργαριταρένιο σκουλαρίκι στο αυτί. Θεωρείται ότι με αυτήν, ο ζωγράφος προβάλλει την ιδανική γυναίκα όπως την είχε στο μυαλό του.
Ολυμπία – Εντουάρ Μανέ (1863)
Όταν εκτέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι του 1865, προκάλεσε τεράστια διαμάχη, όχι τόσο λόγω του γυμνού, αλλά επειδή όλες οι λεπτομέρειες δείχνουν πως η πρωταγωνίστρια του Μανέ φιλοτεχνήθηκε με την ιδιότητα της εκδιδόμενης.
Οι τρεις ηλικίες – Γκούσταφ Κλιμτ (1905)
Ο Κλιμτ απεικόνισε όλες τις μορφές θηλυκότητας, συμπεριλαμβανομένης της εγκυμοσύνης, της γήρανσης και της απώλειας της φυσικής ομορφιάς.
Οι δεσποινίδες της Αβινιόν – Πάμπλο Πικάσο (1907)
Μια επαναστατική αναπαράσταση γυναικείων μορφών που αποδομεί την κλασική γυναικεία ομορφιά και ανοίγει τον δρόμο για τον κυβισμό. Ο Πικάσο επιλέγει τη γυναίκα για να πρωταγωνιστήσει στο έργο που θα άλλαζε για πάντα την τέχνη.
Το πορτρέτο της Μέριλιν – Άντι Γουόρχολ (1964)
Ένα πορτρέτο που ο Γουόρχολ φιλοτέχνησε μετά τον θάνατο της Μέριλιν, η οποία έφυγε από τη ζωή τραγικά, το 1962, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Θεωρείται ένα από τα πιο διάσημα έργα της ποπ αρτ.
