H κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου (Αύγουστος 1922) και η συνακόλουθη Μικρασιατική Καταστροφή αποτέλεσαν έως σήμερα αντικείμενο έρευνας σε πληθώρα μελετών. Ωστόσο, σε αυτές είναι ελάχιστες οι αναφορές για τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες αξιωματικούς και οπλίτες που κατέληξαν αιχμάλωτοι πολέμου σε τουρκικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Μ. Ασία.
• Ποια υπήρξε η τύχη αυτών των ανθρώπων το χρονικό διάστημα 1919-1924;
• Ποιες ήταν οι συνθήκες διαβίωσής τους κατά την πολύμηνη αιχμαλωσία τους;
• Πόσοι, τελικά, από αυτούς επέστρεψαν στην πατρίδα και με ποιον τρόπο πραγματοποιήθηκε ο επαναπατρισμός τους;
Σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα απαντά το νέο βιβλίο των Ν. Κανελλόπουλου και Ν. Τόμπρου «Η τραγική ιστορία των Ελλήνων αιχμαλώτων στη Μικρά Ασία, 1919-1924», το οποίο βασίστηκε σε πληθώρα βιωματικών κειμένων που έγραψαν αξιωματικοί και στρατιώτες αιχμάλωτοι, καθώς και σε πλούσιο αρχειακό υλικό. Επιπρόσθετα, το βιβλίο διερευνά για πρώτη φορά τον ρόλο της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, που επιθεώρησε τα τουρκικά στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ελλήνων αιχμαλώτων, αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις που ανέπτυξαν μεταξύ τους οι αιχμάλωτοι στα τουρκικά στρατόπεδα, καθώς και με τους δεσμώτες τους.
Το βιβλίο εξετάζει και την εργαλειοποίηση – για προπαγανδιστικούς σκοπούς των αιχμαλώτων πολέμου τόσο από την ελληνική όσο και από την τουρκική πλευρά. Η ενδελεχής, τέλος, προσέγγιση του ζητήματος των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου στη Μ. Ασία οδηγεί αβίαστα στην τραγική διαπίστωση ότι οι Έλληνες υπέστησαν τη βιαιότερη μεταχείριση και κατέγραψαν το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας συγκριτικά με τις υπόλοιπες εθνικότητες αιχμαλώτων στον Μεγάλο Πόλεμο.
