Πλήρης ημερών, στα 94, έφυγε από τη ζωή ο καταξιωμένος εικαστικός Γιάννης Χαΐνης. Γεννημένος στην Αθήνα το 1930, υπήρξε μαθητής του ζωγράφου Νάκη (Νίκου Καρτσωνάκη). Το 1947 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά διέκοψε τις σπουδές του, καθώς συνελήφθη για την πολιτική του δράση. Σπούδασε για ένα διάστημα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Παρίσι.
Πρωτεργάτης στην ίδρυση του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης», εμπνευστής της Ομάδας Τέχνης A΄, που έδινε έμφαση στον παιδευτικό και πολιτικό ρόλο της τέχνης, οργανώνοντας εκθέσεις, καλλιτεχνικές δράσεις και ανοιχτές συζητήσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια, με συμμετοχή πολλών προοδευτικών καλλιτεχνών, στη διάρκεια της δικτατορίας, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι. Συμμετείχε σε αντιδικτατορικές κινήσεις και στα γεγονότα του Μάη του 1968. Εντάχθηκε στο Front des Artistes Plasticiens (FAP) και παρουσίασε το έργο του σε διάφορα πολιτιστικά κέντρα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παρέμεινε «αντισυστημικός», όπως χαρακτηρίστηκε. Ο κριτικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης έγραψε για τον Χαΐνη: «Μνήμη Γ. Χαΐνη που έφυγε χτες. Υπήρξε, εκτός των άλλων, μαζί με Πατρίκιο, Κουλουφάκο η ψυχή του ιστορικού περιοδικού “Επιθεώρηση Τέχνης”».
