Η πολυσχιδής εικαστικός Βένια Δημητρακοπούλου επανέρχεται. Μετά την τελευταία της ατομική έκθεση, «το καλοκαίρι του 2019, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στη Σύρο», μας ενημερώνει, παρουσιάζει τον «Έρωτά» της. Όχι μόνο. Ύστερα από το «Αρχέγονο Μέλλον» η σπουδαία σύγχρονη γλύπτρια, «που αποτελούσε σύνοψη των τριών εκθέσεων που είχα μόλις ολοκληρώσει σε Παλέρμο, Τορίνο, Τεργέστη», υπογραμμίζει, σμιλεύει τον έρωτα. Η τρέχουσα έκθεση ονομάζεται «Σμιλεύοντας τον Έρωτα» σε επιμέλεια Ελένης Βαροπούλου και παρουσιάζεται στην γκαλερί Κουρντ. «Διαμορφώθηκε γύρω από το καινούργιο μαρμάρινο γλυπτό, τον “Έρωτα”», εξηγεί στην «Α».
Συνέντευξη στον Κώστα Κατόπη
Πώς προέκυψε το έργο; «Στο μαρμαράδικο, περπατώντας ανάμεσα σε μαρμάρινους όγκους και υπολείμματα από διάφορες κοπές, το μάτι μου έπεσε σε δύο μακρόστενα κομμάτια που βρίσκονταν στο έδαφος το ένα δίπλα στο άλλο. Έμοιαζαν σαν κάποτε να ήταν ενιαίος όγκος σκισμένος τώρα στα δύο. Η λέξη που μου ήρθε ήταν “Έρως”. Τα πήρα, τα σήκωσα, τα σμίλεψα, τα έβαλα κοντά, αφήνοντας ανάμεσά τους ένα μικρό κενό. Τα τοποθέτησα μετά μαζί σε κοινή ενιαία βάση. Τα υπόλοιπα έργα της έκθεσης έγιναν κυρίως από το 2020 και μετά. Όπως το ηχητικό “Έρωτας Ξαφνικά”. Πρόκειται για μικρά κείμενα/ποιήματα που έγραψα κατά τον εγκλεισμό και την απομόνωση στην Αίγινα, όπου βρισκόμουν τότε. Τα ηχογράφησα και στη συνέχεια ο μουσικός και συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος τα έντυσε μουσικά. Από απόσταση τότε. Με τα όσα τραγικά συνέβαιναν γύρω μας και ανά την υφήλιο, κατάλαβα πως η αγωνία, ο φόβος, η απελπισία βρίσκουν αντίδοτο στη σύνδεση, την αγάπη, τον έρωτα, την έμπνευση, τη δημιουργία. Συνειδητοποίησα την αξία του “ανοίγματος”, την αναντικατάστατη χαρά της επικοινωνίας».
«ΑΛΦΑ» ΚΑΙ «ΜΑΧΗΤΕΣ»
Ο υπερμεγέθης μαρμάρινος «Έρως» ωστόσο δεν αποτελεί το μοναδικό νέο έργο της. Παρουσιάζεται και το επιδαπέδιο ορειχάλκινο διπλό «Άλφα», που παραπέμπει στην «απουσία και την αγάπη, όπως είναι συνυφασμένα-αλληλένδετα στο σύμπαν μου». Μια πλειάδα ακόμη έργων παρουσιάζεται πρώτη φορά. Από αυτά αποδεικνύει εκ νέου την πολυπραγμοσύνη της. Περιλαμβάνουν πρωτίστως γλυπτική και σχέδια, βίντεο, ήχο, λόγο, γραφή. «Οι “Μαχητές” είναι σκαλισμένοι σε ηφαιστειακή πέτρα, οι “Δίνες” με σινική μελάνη σε χειροποίητο χαρτί και το “Μάταιο Γράμμα” επιστολή που δεν έφυγε ποτέ. Η υφασμάτινη “Σινδόνη” φέρει πάνω της ίχνη όλων των έργων, οι “Κεραμικές Χειρονομίες” αποτελούν μέρος της βιντεοεγκατάστασης “Ζωοδόχος Πηγή”».
Αξίζει να προσθέσουμε ότι οι εμβληματικές της «Σκιές των Προμαχώνων» προέκυψαν από τη διάσημη γλυπτική εγκατάσταση «Προμαχώνες» που είναι τοποθετημένη από το 2016 στον προαύλιο χώρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. «Ένα έργο που συμβολίζει τις μεγάλες πιέσεις που ασκούνται αλλά ταυτόχρονα τη δύναμη της αντίστασης, της αντοχής και της ευκαμψίας. Πρόμαχος είναι ο γενναίος, που βρίσκεται στη πρώτη γραμμή της μάχης. Σε ένα έργο με ύλη βαριά και μέγεθος μεγάλο όπως το συγκεκριμένο άσκησε όμως τεράστια έλξη επάνω μου, πέραν του προφανούς, και η δύναμη και η ένταση που προκαλεί η άυλη εκδοχή του. Όπως οι σκιές, οι ήχοι του γλυπτού…».
Και έτσι ολοκλήρωσε νέα έργα. Σε κάθε μορφή τέχνης. Οι «Σκιές των Προμαχώνων» είναι σειρά φωτογραφιών, τρεις από τις οποίες θα δει κανείς στην έκθεση. Είναι και το έργο για κρουστά «του συνθέτη και φίλου Pablo Ortiz “Ο ήχος των Προμαχώνων”», καταλήγει. Και εμείς μένουμε να αποκωδικοποιούμε κάθε μορφή των τεχνών από τη διεισδυτική ματιά της εικαστικού.
