Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς όταν ακούει τον προορισμό Κρήτη; Διακοπές, καλό φαγητό και αυθεντικοί άνθρωποι, ζωντανή μουσική με πάθος, μαντινάδες, εργόχειρα, γνήσια Ελλάδα. Όταν λοιπόν μαθαίνεις πως η Ηλιούπολη θα φιλοξενήσει για μία βραδιά ένα κομμάτι του νησιού, σκέφτεσαι ότι θέλεις να είσαι εκεί. «Όταν ακούω Κρήτη» λοιπόν είναι το «ταξίδι στην αυθεντικότητα», το οποίο έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Δευτέρα, στις 8 του μηνός, στο Δημοτικό Ανοιχτό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής», στις 8.30 το βράδυ.
Πώς το φανταζόμαστε; Σαν ένα ατέλειωτο γλέντι. Με στιγμές αυθόρμητης έκφρασης και μία παράσταση μέσα στην παράσταση, όπως προκύπτει μέσα από την αγάπη, τη γνώση, τις μαρτυρίες, τις επίσημες (και ανεπίσημες) καταγραφές, κυρίως τη σύγχρονη καλλιτεχνική ματιά για τους άγραφους χορευτικούς νόμους της Κρήτης. Αρκεί να παρατηρήσουμε τις φωτογραφίες για να πάρουμε μια πρόγευση. Με τους μαυροντυμένους χορευτές με τις παραδοσιακές στολές και το πάθος στο βλέμμα. Την κίνηση των χεριών. Σαν φτερά. Την ελευθερία. Τις αιωρήσεις.
Σκεφτείτε μία παρέα από 50 χορευτές, με «αρχιχορευτές» τους αδελφούς Γιάννη και Γιώργο Μεγαλακάκη να μας ταξιδεύουν στα χωριά της Μεγαλονήσου για ένα σπάνιο μουσικοχορευτικό οδοιπορικό. Ο δεξιοτέχνης λυράρης Πέτρος Σαριδάκης και οι συνεργάτες του θα δίνουν τον ρυθμό. Θα παρουσιαστούν περισσότεροι από 25 κρητικοί χοροί, ορισμένοι μάλιστα για πρώτη φορά. Από πεντοζάλι και συρτός μέχρι μαλεβιζιώτης και σούστα αλλά και πιο ιδιαίτεροι τοπικοί χοροί, που καλύπτουν γεωγραφικά ολόκληρο το νησί. Όπως: ρόδο, εθιανός πηδηχτός, κουτσαμπαδιανός, ανωγειανός πηδηχτός, αγκαλιαστός…
Οι μουσικοί καλούνται να αυτοσχεδιάσουν πάνω σε παραδοσιακούς σκοπούς και να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες, την ίδια στιγμή που οι 50 χορευτές θα ζωντανεύουν τη δική τους Κρήτη. Ο Γιάννης και ο Γιώργος Μεγαλακάκης έχουν ανατρέξει σε ιστορικές πηγές και έγγραφα, κι έχουν βασιστεί σε ζωντανές αφηγήσεις προκειμένου να αποθησαυρίσουν ένα πρωτογενές λαογραφικό υλικό για τους κρητικούς χορούς.
Μία παράσταση με αυθεντικούς χορούς, όπως ακριβώς χορεύονται στα χωριά της Κρήτης, χωρίς τίποτα να μοιάζει φολκλόρ. Γιατί, «όταν ακούω Κρήτη», σκέφτομαι τελικά ένα σταυροδρόμι πολιτισμών με ιστορία και παράδοση. Ιστορίες με λαούτο και λύρα.
