Ο αρχαιολογικός χώρος της Πομπηίας συνεχίζει να φέρνει στην επιφάνεια εκπλήξεις. Απίθανες τοιχογραφίες -σχεδόν ανέπαφες από τη φθορά του χρόνου- αποκαλύφθηκαν σε τωρινή ανασκαφή στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη που θάφτηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Η συνεχιζόμενη ανασκαφή της Insula 10 στη ζώνη Regio IX της Πομπηίας αποκάλυψε ένα δωμάτιο με τοίχους ζωγραφισμένους με φόντο ένα ασυνήθιστο και μεγαλειώδες γαλάζιο του ουρανού. Η απόχρωση αυτή συναντάται σπάνια στη μεγάλη ποικιλία τοιχογραφιών της Πομπηίας. Μάλιστα, όπου έχει βρεθεί ήταν σε χώρους μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας.
Οι τοίχοι της αίθουσας είναι ζωγραφισμένοι στο Τέταρτο Πομπηιανό Στυλ, που χαρακτηρίζεται από λεπτή διακόσμηση, ωραίες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και μυθολογικούς χαρακτήρες. Στο γαλάζιο φόντο γυναικείες μορφές ποζάρουν χαριτωμένα, με τα ρούχα τους να ανεμίζουν. Τέσσερις από τις γυναίκες αντιπροσωπεύουν τις εποχές του χρόνου. Δύο είναι αλληγορίες της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, η πρώτη υποδηλώνεται από ένα άροτρο, η δεύτερη από ένα κοντό ραβδί που χρησιμοποιείται από τους βοσκούς.
SACRARIUM
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το δωμάτιο ήταν sacrarium, δηλαδή ένας χώρος αφιερωμένος σε τελετουργικές δραστηριότητες και αντικείμενα. Οι κόγχες σε κάθε τοίχο βαμμένες με ζωηρό κόκκινο κιννάβαρι, πιθανότατα φιλοξενούσαν λατρευτικά αγάλματα. Αλλά μάλλον δεν χρησιμοποιούνταν ενεργά για τον θρησκευτικό σκοπό τους όταν ο Βεζούβιος εξερράγη το 79 μ.Χ. Το σπίτι βρισκόταν σε φάση κατασκευής εκείνη την εποχή και το όμορφο μπλε δωμάτιο ήταν απλώς ένας ακόμη αποθηκευτικός χώρος.
Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις δεν σταματούν στις τοιχογραφίες. Δεκαπέντε αμφορείς μεταφοράς ήταν ακουμπισμένοι σε έναν τοίχο, ενώ βρέθηκαν και δύο χάλκινες κανάτες, λυχνάρια, καθώς και οικοδομικά υλικά για την ανακαίνιση. Ένας γιγάντιος σωρός από όστρακα στρειδιών βρισκόταν στο κατώφλι, μάλλον πρώτη ύλη που θα τεμαχιζόταν και θα προστίθετο στον σοβά και το κονίαμα.
Στο μεταξύ, στα διαμερίσματα των υπηρετών της βίλας μία άλλη εξαιρετική ανακάλυψη εργαλείων εργασίας και προμηθειών δείχνει πώς ζούσαν οι άλλοι μισοί της έπαυλης. Δεν υπάρχουν ένδοξες τοιχογραφίες σε αυτόν τον μικρό χώρο που στερείται και της παραμικρής πολυτέλειας. Πρόκειται για μια γυμνή κατασκευή και τα οργανικά υλικά που περιείχε διατηρούνται μόνο μέσω της τεχνικής της χύτευσης του γύψου.
Ένα κρεβάτι, ένα αποσυναρμολογημένο πλαίσιο (ίσως από ένα δεύτερο κρεβάτι), καλάθια, ένα μακρύ τυλιγμένο σχοινί, κομμάτια ξύλου που ακουμπούσαν στον τοίχο και ένα πριόνι με λεπίδα, όλα άφησαν τις κοιλότητές τους στη σκληρή ηφαιστειακή τέφρα. Όταν τα αντικείμενα αποσυντέθηκαν, άφησαν ένα ισχυρό αποτύπωμα στην τέφρα που τα είχε εγκλωβίσει. Οι αρχαιολόγοι στην Πομπηία γεμίζουν τα κενά με γύψο και αναδημιουργούν τα αντικείμενα με λεπτομέρεια, γεμίζοντας τα κενά της ιστορίας της πόλης που θάφτηκε κάτω από την τέφρα. Μια πόλη που δεν παύει να αποκαλύπτει τα κρυμμένα για αιώνες μυστικά της.
