Τώρα που η Αθήνα γίνεται ολοένα και πιο εξωστρεφής, μας αρέσει να πηγαίνουμε στις γκαλερί και τα μουσεία της πόλης και να ανακαλύπτουμε θησαυρούς. Και κάπως έτσι προτείνουμε μια βόλτα από το Μουσείο Βορρέ στην Παιανία μέχρι την γκαλερί Αστρολάβος-Δεξαμενή στο Κολωνάκι. Σε μια πρώτη στάση στο Μουσείο Βορρέ θα αποκωδικοποιήσουμε την έκθεση με τίτλο «Embrace Εmpathy» με ένα εικαστικό κολάζ από φωτογραφίες, γλυπτά, συναισθήματα.
Το Μουσείο Βορρέ συμμετείχε στο διετές πρόγραμμα EMPACT, όπως «Empathy and Sustainability: The Art of Thinking like a Mountain», για να συγκεντρώσει έργα 26 καλλιτεχνών από έξι χώρες. Ο κοινός κώδικας; Nα μιλήσουν μέσα από τα έργα τους για την ενσυναίσθηση ακόμη και εικαστικοί που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Έλληνες δημιουργοί όπως ο Χρήστος Καπράλος, ο Νίκος Κεσσανλής και η Chryssa, σε έναν πρωτότυπο διάλογο που ρέει χωρίς να έχει ανάγκη από επιπλέον εξηγήσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στο κομμάτι της φωτογραφίας ο Ισπανός Άλβα Μόκα, ο οποίος εμπνεύστηκε από την επίσκεψή του στο Μουσείο της Ακρόπολης, για να ξεσπάσει δημιουργικά με pop «θραύσματα» από κόρες και κούρους. Θα αναζητήσουμε κοινά σημεία με το έργο του Βούλγαρου Βένελιν Σουρέλοφ, που εμπνεύστηκε από τη στροφιλιά που βρήκε στον κήπο του μουσείου Βορρέ, σχεδιάζοντας καθημερινούς ανθρώπους οι οποίοι ασφυκτιούν κοντά στη στρόφιγγα.
Φεύγοντας από την Παιανία, θα φτάσουμε στην γκαλερί Αστρολάβος-Δεξαμενή, που εγκαινίασε πριν από λίγες ημέρες την ατομική έκθεση της Γεωργίας Μπλιάτσου, «Springtime Stories» ή «Ανοιξιάτικες ιστορίες», απόλυτα συνδεδεμένες με τη μητέρα-φύση και με την άνοιξη. Η ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη επιμελήθηκε, σε συνεργασία με τη ζωγράφο, πέντε εύγλωττες θεματικές ενότητες, για τον αέναο κύκλο της ζωής.
Οι εικόνες που ζωντανεύουν στην εικαστική διάλεκτο της Γεωργίας Μπλιάτσου; H προστασία του πλανήτη, η διατήρηση μιας βιώσιμα επιθυμητής ανάπτυξης, το φυσικό τοπίο της ελληνικής υπαίθρου, η σοφή μέλισσα που παράγει μέλι… Η Γεωργία Μπλιάτσου γεννήθηκε στον θεσσαλικό κάμπο. Για να θυμηθεί τώρα: «Η άνοιξη σηματοδοτούσε πάντα τις εξορμήσεις στην εξοχή. Ανθισμένες αγκαλιές παντού τριγύρω, αρώματα έρρεαν και πλημμύριζαν τα σώματα, αξέχαστες γεύσεις φρέσκων τυριών, μελιού, λαχανικών, τα ατελείωτα παιχνίδια με το χώμα, τις πέτρες, αιωρήσεις στα κλαδιά δέντρων με αυτοσχέδιες κούνιες σχημάτισαν τον μαγικό παιδικό παράδεισο, που τα θεμέλιά του ήταν η ελληνική φύση…
Αυτή τη ροή της ζωής, μέσα από την παρουσία του σιωπηρού τοπίου που μόνο το θρόισμα των φυλλωμάτων, το βουητό των μελισσών, το περπάτημα των ζώων, το γέλιο των παιδιών που παίζουν άφοβα στη φύση, αυτή την έννοια της ζωής της αιώνιας, όσο υπάρχει, θέλω να αποτυπώσω». Ιστορίες με ακρυλικά, μεικτές τεχνικές με μελάνια και φύλλα χρυσού.
