Ο τάφος του Πλάτωνα βρίσκεται στην Ακαδημία του! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν Ιταλοί ερευνητές, οι οποίοι βασίζονται σε νέα -συνταρακτικά- στοιχεία. Το ακριβές σημείο ταφής του κατέστη δυνατό να ταυτιστεί, σύμφωνα με έρευνα του Ιταλικού Ιδρύματος Ερευνών που βασίστηκε σε πάπυρους της πόλης Ερκολάνο (Ηράκλειο στα ελληνικά), κοντά στη Νάπολη – η πόλη καταστράφηκε, μαζί με την Πομπηία, από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. Ο επικεφαλής της έρευνας, παπυρολόγος Γκρατσιάνο Ρανόκια, δήλωσε ότι «ο Πλάτωνας ενταφιάστηκε στην Ακαδημία που φέρει το όνομά του στην Αθήνα, σε κήπο πλησίον του ναού των Μουσών». Η τεράστιας σημασίας ανακάλυψη, εφόσον αποδειχθεί 100% ότι ευσταθεί, οφείλεται σε «φρέσκια» ανάγνωση παπύρου του Φιλόδημου του Επικούρειου, που περιέχει την «Ιστορία της Ακαδημίας». Πρόκειται για έναν από τους πλέον πολύτιμους παπύρους που έχουν εντοπιστεί στα χρονικά. Το περιεχόμενό τους διαβάστηκε μάλιστα από βιονικό μάτι με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης – προ δύο μηνών είχαμε αναφερθεί με σχετικό ρεπορτάζ. Χάρη στη χρήση της νέας τεχνολογίας, μολονότι οι πάπυροι απανθρακώθηκαν από την ιστορική έκρηξη του Βεζούβιου, έγινε εφικτή η ανακάλυψη αυτών των καινούργιων πολύτιμων πληροφοριών. Η έρευνα ξεκίνησε προ τριετίας και θα ολοκληρωθεί το 2026, με το βιονικό μάτι να εντοπίζει χίλιες νέες λέξεις, σε σύγκριση με την προηγούμενη έρευνα, του 1991, 30% δηλαδή επιπλέον κείμενο!
Η Ακαδημία ιδρύθηκε στην Αθήνα γύρω στο 387 π.Χ. από τον Πλάτωνα, έπειτα από το πρώτο του ταξίδι στη Σικελία (398-390 π.Χ.) και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 529 μ.Χ., όταν μετά από σχεδόν 10 αιώνες συνεχούς παρουσίας έκλεισε οριστικά από τον Ιουστινιανό. Ο σημερινός επισκέπτης της Αθήνας μπορεί να επισκεφτεί τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας, που βρίσκεται εκατέρωθεν της οδού Κρατύλου στην περιοχή Κολωνού και Ακαδημίας Πλάτωνος.
ΔΟΥΛΟΣ (!)
Οι Ιταλοί ερευνητές υποστηρίζουν και κάτι ακόμα, το οποίο όμως ξενίζει: ότι από τη νέα αυτή ανάγνωση «προκύπτει πως ο Πλάτωνας πωλήθηκε ως δούλος το 404 π.Χ., όταν οι Σπαρτιάτες κατέκτησαν την Αίγινα, ή το 399 π.Χ., αμέσως μετά τον θάνατο του Σωκράτη». Μέχρι τώρα, για το συγκεκριμένο συμβάν γινόταν αναφορά στο 387 π.Χ. και στην περίοδο κατά την οποία ο φιλόσοφος-πρότυπο για τις μεταγενέστερες χιλιετίες βρισκόταν στις σικελικές Συρακούσες. Προτού καταπιαστεί με τη φιλοσοφία, ασχολήθηκε με την ποίηση, συνέθετε διθυράμβους και τραγωδίες τις οποίες έκαψε όταν, στα 20, γνώρισε τον Σωκράτη. Πλησίον του, παρέμεινε οκτώ χρόνια, έως την καταδίκη του τελευταίου σε θάνατο. Η συνάντησή τους ήταν απολύτως καθοριστική για την πνευματική του πορεία, η αιτία ουσιαστικά που στράφηκε στη φιλοσοφία, για να αναδειχθεί ένας εκ των θεμελιωτών της. Δεν είναι άλλωστε λίγοι οι φιλόσοφοι του εικοστού αιώνα οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι όλη η φιλοσοφία μετά τον Πλάτωνα δεν είναι παρά σχολιασμοί στη διδασκαλία του.
Ο εντοπισμός του σημείου ταφής του Πλάτωνα στην Ακαδημία στην Αθήνα, που έγινε χάρη σε βιονική ανάγνωση παπύρων που βρίσκονταν στο Ερκολάνο της Κάτω Ιταλίας και απανθρακώθηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου, έρχεται να επιβεβαιώσει πανηγυρικά την σπουδαιότητα αυτού του σπάνιου υλικού. Πρόκειται συνολικά για πάνω από 1.800 παπύρους με φιλοσοφικά κείμενα, κυρίως του Φιλόδημου του Επικούρειου. Ο κύριος όγκος των παπύρων που ανακαλύφτηκαν εκεί φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Νάπολης και στο Ινστιτούτο της Γαλλίας στο Παρίσι και για χρόνια οι μελετητές πάσχιζαν να τους μελετήσουν υποψιαζόμενοι την τεράστια αξία τους – κάτι που πλέον είναι σαφώς πιο εφικτό με τις νέες τεχνολογίες.
Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή, έχουν ανακαλυφθεί 1.814 πάπυροι μαζί με κάποια σκόρπια αποσπάσματα – οι 1.756 από τους οποίους ανακαλύφθηκαν το 1855. Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωστεί πλήρως οι 340, ενώ 970 θεωρούνται μερικώς κατεστραμμένοι και περίπου 500 είναι απανθρακωμένα αποσπάσματα με πληροφορίες που παραμένουν ακόμα άγνωστες, και οι οποίες είναι πιθανόν να επιφυλάσσουν και άλλες εκπλήξεις για τους μελετητές.
