Η Έβελιν ονειροπολεί. Ενσυναίσθηση. Τζαζ μέσα στη νύχτα. Ξέφωτο. Μοναξιά δεν υπάρχει. Αρπαγή. Δίκη. Ραντεβού. Ανάμεσα στα δέντρα. Μαζί με καθρέφτες, χρώματα, πορτρέτα, τοπία… Οι τίτλοι των έργων θυμίζουν ποιήματα που δεν γράφτηκαν ακόμη. Και κάπως έτσι εγκαινιάστηκε στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στην καρδιά της Αθήνας, η ομαδική εικαστική έκθεση «Η τέχνη είναι το δέντρο της ζωής».
Για να δούμε πώς «μεταφράζουν» στο σήμερα τη φράση του Άγγλου ποιητή, ζωγράφου και μυστικιστή Ουίλιαμ Μπλέικ 31 καλλιτέχνες. Από την Anna Bezborodova και τον Γρηγόρη Φιλιππάτο (πιο γνωστό ως Gregoire Philippatos) στον Παναγιώτη Αγαλιώτη, τη Λένα Αναδιώτου, την Ιωάννα Ιωαννίδη, τον Γιώργο Λαμπράκο. Αλλά και τη Σελίνα Κρητικού, την Πελαγία Στρατηδάκη, την Κατερίνα Χατζηνικήτα, την Evelyne (Μαρία Εβελίνα Πεντακάλου), την Jocast M. Ακόμα, στο πρότζεκτ συμμετέχουν με δημιουργίες τους οι Kostas G. Schnippering, Μαρία Παππά, Στέλλα Παππά, Στέλλα Καβαδάτου, Αγγελική Αντωνοπούλου, Μαρία Δ. Γεώργα – Αικατερίνη Διαμαντοπούλου, Ευτέρπη (Έφη Πλωμαρίτου), Δημήτρης Κατσαβέλης. Και οι Μιράντα Κατσίφα, Φάνης Κοττάς, Γιώργος Λαμπράκος, Ευαγγελία Λιάσκου, Δήμητρα Λούκα, Ειρήνη Μπουρούτη, Αγγελική Παπακωνσταντίνου, Γιόλα Πήττα, Κατερίνα Σακελλαρίδη, Ελένη Σακούτη, Μαργαρίτα Τελιανίδου, Σίσσυ Τζιρίτη.
Δεν είναι η πρώτη αλλά η έκτη που καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε το πρότζεκτ #24 Αποφθέγματα. «Σε αυτό το δέντρο, στον κορμό του, τα φύλλα του και τις ρίζες του κρύβεται ίσως η ύπαρξή μας. Ενώ τα κλαδιά του απλώνονται ώστε να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε και να κοινωνήσουμε ιδέες, έννοιες, εξελίσσοντας την προσωπική μας ιστορία και μοίρα που αφήνει πίσω της το μοναδικό μας αποτύπωμα», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Λαζάρου, υπεύθυνος για το concept, την οργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης, που γεμίζει και τον δικό μας «καμβά» με χρώματα – και αρώματα που τα αφήνουμε στη φαντασία σας.
Στα επιμέρους, μέχρι και τις 21 του μηνός ο Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος, που βεβαίως βρίσκεται στην πλατεία Κολωνακίου, φιλοξενεί διαφορετικές αναγνώσεις για το δέντρο της ζωής και της τέχνης. Μέσα από δημιουργικούς διαλόγους, ελευθερία στον καμβά, διορατικότητα και διαχρονικότητα, δίνει στον καθένα από εμάς να «διαβάσει» όπως του ταιριάζει το δέντρο της ζωής. Ίσως και να αναζητήσει τις δικές του «ρίζες», ψάχνοντας γιατί ένα έργο τον εκφράζει περισσότερο από κάποιο άλλο. «Η προστασία της ελευθερίας είναι το αναφαίρετο δικαίωμα που η τέχνη αναγνωρίζει σε αυτόν που τη δημιουργεί», συμπληρώνει ο Δημήτρης Λαζάρου. «Το έχουμε καταλάβει ίσως καιρό, όμως τώρα είναι ο καιρός να προστατεύσουμε την τέχνη ώστε να έχουμε ζωή». Όταν το δέντρο της ζωής «μιλάει» ελληνογαλλικά, οι αναγνώσεις είναι ποικίλες και επιδέχονται πολλαπλές μεταφράσεις.
