Πόσο σπάνιο είναι να δεις τοπίο με την υπογραφή του Γκούσταβ Κλιμτ μόνο οι αυθεντικοί φιλότεχνοι το γνωρίζουν. Ήταν από τους πρώτους που κατάφεραν να συνδυάσουν την εικονιστική με την αφηρημένη ζωγραφική – μία τεράστια μορφή της σύγχρονης ζωγραφικής. Και, βέβαια, κάθε νέα έκθεση έργων του, έναν αιώνα μετά τον θάνατό του, εξακολουθεί να αποτελεί μείζον καλλιτεχνικό γεγονός. Στην πρώτη της έκθεση του νέου έτους η Neue Galerie της Νέας Υόρκης θα προσφέρει «κατάδυση», όπως χαρακτηριστικά αποτελεί το γεγονός, στο έργο του καλλιτέχνη, που εξέπνευσε το 1918, από τη λιγότερο γνωστή πτυχή του, τις τοπιογραφίες του.
Έργα που φιλοτέχνησε στις διακοπές του στις όχθες της λίμνης Ατερσί, όπου του άρεσε να χαλαρώνει, είναι στο «μενού». Αλλά και πίνακες από το Park at Kammer Castle (1909) και από το Forester’s House in Weissenbach II (1914). Πρόκειται για βουκολικές σκηνές που αντικατοπτρίζουν με έναν πιο προσωπικό τρόπο την εξέλιξη του ύφους του. Ένα ύφος ξεχωριστό, που μέσα σε τρεις δεκαετίες μετεξελίχθηκε θεαματικά, περνώντας από την ακαδημαϊκή παράδοση στον συμβολισμό.
Ο μεγαλύτερος αριθμός αυτών των έργων έχει τετράγωνο σχήμα -αποτέλεσμα της γοητείας που είχε ασκήσει η φωτογραφία στον ζωγράφο- και είναι από τα πλέον περιζήτητα από τους συλλέκτες. Μάλιστα ένα από αυτή τη σειρά, «Το νησί στο Ατερσί» (1901), πωλήθηκε τη χρονιά που μόλις έφυγε προς 53.200.000 δολάρια.
Ο Αυστριακός ζωγράφος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος της Απόσχισης της Βιέννης, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αρ Νουβό. Αλλά πολύ πριν γίνει διάσημος με το περίφημο «Φιλί» το 1907, είχε πίσω του μια καρποφόρα καριέρα δεκαετιών. Ήδη από το 1879 είχε ιδρύσει εταιρεία με τον αδελφό του, Ερνστ Κλιμτ, και τον Φραντς Ματς και φιλοτεχνούσαν κυρίως δημόσια διακοσμητικά έργα. Με παράλληλες επιρροές από την αρχαία ελληνική, μυκηναϊκή και αιγυπτιακή αγγειογραφία, συχνά το ύφος θεωρήθηκε προκλητικό για την εποχή του και υπέστη σκληρή κριτική ή κατά περίσταση και αποδοκιμασία.
Η τωρινή λοιπόν έκθεση επανεξετάζει τη θέση των έργων του στο σύνολο της εικαστικής παραγωγής του καθώς και σε σχέση με τη βιεννέζικη πρωτοπορία. Όσο για τις αξίες των έργων του, μιλάμε για ιλιγγιώδη ποσά στο άτυπο, διεθνές χρηματιστήριο της τέχνης.
