Είναι η στιγμή που παρακολουθείς το νέο έργο της Νεφέλης Μαϊστράλη και εύχεσαι η ιστορία να μην είναι αληθινή. Και τώρα που η παράσταση «Κακούργα πεθερά» αναβιώνει στο θέατρο «Πόρτα» το έγκλημα του Τάσου Αθανασόπουλου, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Για να ξαναθυμηθούμε το «έγκλημα στου Χαροκόπου» που διαπράχθηκε σχεδόν πριν από έναν αιώνα, ένα από τα πιο βίαια εγκλήματα στην ιστορία της Ελλάδας.
Βλέπουμε την ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους συντελεστές της παράστασης και διακρίνουμε έντονα συναισθήματα, όπως ζωντανεύουν μέσα από μαρτυρίες, καταθέσεις και ιστορικά γεγονότα. Ιανουάριος του 1931, ένα διαμελισμένο σώμα σε σακούλες στον Κηφισό. Η έρευνα της Αστυνομίας είχε υποδείξει ως ενόχους την πεθερά, τη σύζυγο, τον ξάδερφό της και την υπηρέτρια του σπιτιού. Το έγκλημα, που είχε συνταράξει την κοινωνία της εποχής -όχι μόνο λόγω της αγριότητάς του αλλά επειδή οι βασικοί δράστες ήταν γυναίκες-, έχει αποτυπωθεί σε θεατρικά έργα, ακόμη και σκετς του Καραγκιόζη, ενώ είχε γραφτεί και τραγούδι από τον Ιάκωβο Μοντανάρη, με τον χαρακτηριστικό στίχο «Καημένε, Αθανασόπουλε, τι σου έμελλε να πάθεις / Από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις», το οποίο ενέπνευσε και την παράσταση.
Και η «Κακούργα πεθερά» στο θέατρο «Πόρτα», μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Θανάση Ζερίτη, σχεδόν έναν αιώνα μετά; Η Νεφέλη Μαϊστράλη θέλησε να φωτίσει το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας. Το δραματουργικό ενδιαφέρον είναι δεδομένο, καθώς το κείμενο βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα, χωρίς όμως να λείπει και το στοιχείο της μυθοπλασίας, με αναφορές στο σήμερα και τις γυναικοκτονίες.
Η ένταση υπάρχει, μαζί με τις εναλλαγές ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, τη δολοφονία, τον τεμαχισμό, «σπλάτερ» σκηνές, αλλά και ορισμένες κωμικές ανάσες, με έναν σκηνικό ρεαλισμό και μια pop οπτική. Και κάπως έτσι οι θεατές γινόμαστε ένορκοι του δικαστηρίου, για να δικάσουμε «ζωντανά» τους τέσσερις κατηγορούμενους, αναζητώντας ευθύνες, αθώους και ενόχους.
Οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης (Γιώργος Παπανδρέου, Ιωάννης Κοτίδης, Εριέττα Μανούρη, Ελένη Ουζουνίδου, Νεφέλη Μαϊστράλη) αποδεικνύουν πως το «έγκλημα του αιώνα», όπως το χαρακτήρισαν οι δημοσιογράφοι της εποχής, προσφέρεται για διαφορετικές αναγνώσεις. «Οι ηθοποιοί καπνίζουν επί σκηνής για τις ανάγκες της παράστασης», διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του θεάτρου «Πόρτα». Λίγος καπνός ακόμη…
