«Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο;»: Το ερώτημα αυτό θέτει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μέσω σειράς εκθέσεων που μόλις ξεκίνησε να παρουσιάζεται και θα αποκαλυφθεί σταδιακά, σε τρία μέρη, έως τον Μάιο του 2024, με δεκαπέντε (!) εκθέσεις.
Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τέσσερις εκθέσεις και μια σειρά από περφόρμανς, αρχής γενομένης από την αναδρομική της Χρύσας Ρωμανού, η οποία υπήρξε περισσότερο γνωστή ως σύζυγος του Νίκου Κεσσανλή παρά για το σπουδαίο έργο που δημιούργησε στο ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου διαμορφώθηκε ως καλλιτέχνιδα την εικοσαετία 1961-1981. Τα εμβληματικά κολάζ της από εφημερίδες και περιοδικά των 60s με τη σκωπτική ματιά στην καταναλωτική κοινωνία, με οξύτητα κατά του πολέμου του Βιετνάμ, της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, παρουσιάζονται -μεταξύ άλλων- στην επιμέρους έκθεση «Η αναζήτηση της ευτυχίας για όσους περισσότερο γίνεται».
Ρωμανού, μεταξοτυπία από το folio «Μερικές Σελίδες Ημερολογίου», 1973. Επάνω, εγκατάσταση της Δανάης Ανεσιάδου με τίτλο «D Possessions»
Στην καρδιά του πρώτου κύκλου, η ομαδική έκθεση «Γυναίκες, μαζί», σε επιμέλεια της διευθύντριας του ΕΜΣΤ Κατερίνας Γρέγου, με σαράντα εννιά έργα από είκοσι πέντε καλλιτέχνιδες διαφορετικών γενεών και προέλευσης, δέκα από τις οποίες είναι Ελληνίδες. Τα δώδεκα από αυτά προέρχονται από τη δωρεά της συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου και τα δεκατρία από την υπάρχουσα συλλογή του ΕΜΣΤ, ενώ επτά αποτελούν νέα αποκτήματα του μουσείου.
«Το πρόγραμμα των εκθέσεων κάνει μια ξεκάθαρη δήλωση όχι μόνο όσον αφορά το φύλο, αλλά και κοινωνική και πολιτική δήλωση, γιατί για τους επόμενους έντεκα μήνες το μουσείο θα καταληφθεί αποκλειστικά από το έργο γυναικών δημιουργών και ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως γυναίκες», εξηγεί.
