Είναι αποκαλυπτική εμπειρία να βλέπει κανείς τα έργα του Γιάννη Γαΐτη με τα ολοζώντανα, εντελώς pop χρώματα, να ξεπηδούν μπροστά του. Άλλοτε κάνουν τον θεατή να χαμογελά, άλλοτε τον προβληματίζουν. Και επειδή τέτοιες εκθέσεις σπανίζουν, μην τη χάσετε.
Πρόκειται για έκθεση-σταθμό στην ιστορία της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, που τιμά τον σπουδαίο πρωτοπόρο Έλληνα καλλιτέχνη με αφορμή τον έναν αιώνα από τη γέννησή του. Θα διαρκέσει έως τις 10 Μαρτίου και φιλοξενείται στο πλαίσιο των 58ων Δημητρίων. Πραγματώνεται με την πολύτιμη συμβολή φορέων και ιδιωτών συλλεκτών και με στήριξη της κόρης του, Loretta Gaitis.
«Ο γάμος» (1977)
Ο Γιάννης Γαΐτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, όπου και πέθανε πρόωρα, αφήνοντας μια αστείρευτη παρακαταθήκη – κληρονομιά για τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών. Με σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στο Παρίσι, μελέτησε τα σύγχρονα εικαστικά ρεύματα, έχοντας το βλέμμα του στραμμένο στις διεθνείς εξελίξεις. Δουλεύοντας αδιάκοπα, αναζήτησε τη δική του γραφή που σταδιακά διαμορφώθηκε και παγιώθηκε στις τόσο οικείες σε όλους μας φιγούρες του: εννοούμε (φυσικά) τα ανθρωπάκια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το έργο του αποτελεί προσωπική αναζήτηση.
Επάνω ο πίνακας «Στην αυλή των θαυμάτων» (1966) του Γαΐτη και κάτω έργο του χωρίς τίτλο (1966)
«Ο επισκέπτης θα δει μια αναδρομική έκθεση για τον Γαΐτη, χρονολογικά την εξέταση του έργου του, ξεκινώντας από τα πρώιμά του. Το παλιότερο που φιλοξενούμε στην έκθεση είναι του 1948, ένα αμφιπρόσωπο σχέδιο. Μετά πάμε στη δεκαετία του ’50. Παράλληλα, φιλοξενούμε έργα επιτοίχια, γλυπτά, κατασκευές, μέχρι και αρχειακό υλικό με πολύ σημαντικές πληροφορίες για το έργο του Γαΐτη», αναφέρει η μουσειολόγος της Δημοτικής Πινακοθήκης, Θάλεια-Μαρία Αλεξάκη.
Η παρούσα έκθεση, μολονότι εκτενής, δεν «εξαντλεί» το δημιουργικό πνεύμα του. Άλλωστε ο ίδιος υπήρξε μέχρι την τελευταία του πνοή παραγωγικός και εφευρετικός. Αποτελεί όμως ένα πολύχρωμο ταξίδι μύησης σε ένα ζωηρόχρωμο σύμπαν που φέρει τη σφραγίδα του. Και εξιτάρει.
