Επειδή «οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους πιάνονται», είναι λογικό επάνω στην απελπισία τους να αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε οτιδήποτε μπορεί να τους γλιτώσει από θανάσιμους κινδύνους.
Αυτό ισχύει και ως κανόνας πολιτικής επιβίωσης και για τις δυνάμεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, οι ηγεσίες των οποίων αδυνατούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για αυτό τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε στελέχη τους, είτε προέρχονται από τη ριζοσπαστική Αριστερά είτε από τη θρησκόληπτη Δεξιά, να προετοιμάζουν το έδαφος της «αλλαγής», με το να προπαγανδίζουν ως «λύση» ανατροπής της υφιστάμενης τάξης πραγμάτων την ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και συγκεκριμένα στην πρόεδρο του συλλόγου τους κυρία Μαρία Καρυστιανού.
Η τελευταία βρίσκεται εδώ και μέρες σε έναν άτυπο κλοιό αποθέωσης και ενθάρρυνσης προκειμένου να ηγηθεί ενός νέου πολιτικού φορέα, που θα είναι ουσιαστικά και κομματικό απότοκο του κινήματος των Τεμπών, έχοντας για χορηγούς επικοινωνίας σε μια τέτοια προοπτική στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΙΚΗΣ. Μετά τον Νίκο Κοτζιά και την Έλενα Ακρίτα τη «σκυτάλη» της προώθησης του σεναρίου να «δούμε τη Μαρία Καρυστιανού πρωθυπουργό» πήρε ο πρώην βουλευτής της ΝΙΚΗΣ και θείος του Βασίλη Καλογήρου, κ. Γεώργιος Αποστολάκης, ο οποίος με ανάρτησή του στο Facebook σημείωσε: «Αμφιβάλλει κανείς ότι, αν κατέβει στις εκλογές, η Καρυστιανού θα σαρώσει; Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, λοιπόν, οποιοδήποτε νέο πρόσωπο διεκδικήσει την εξουσία είναι ευπρόσδεκτο, καθώς το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να απογοητεύσει τον κόσμο και να αποδειχθεί “μία από τα ίδια”».
Με λίγα λόγια, η χώρα έχει ήδη πιάσει πάτο και δεν έχει τίποτα πλέον να χάσει με το να δοκιμάσει κάτι νέο, πιο κάτω δεν έχει.
Από την στήλη Αλάτι και Πιπέρι της Απογευματινής
