Η νέα παγκόσμια γεωπολιτική εικόνα και η θέση της Ελλάδας σε αυτήν, όπως διαμορφώνεται από την επέλαση της αποπαγκοσμιοποίησης και την εποχή Τραμπ, προκαλεί εύλογους προβληματισμούς και σοβαρές ανησυχίες στο Μέγαρο Μαξίμου και ενώ η ελληνική διπλωματία και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήδη καλούνται να διαχειριστούν ιδιαιτέρως σύνθετα προβλήματα ενόψει και της Συνόδου Κορυφής στις 20-21 Μαρτίου. Και αυτό καθώς τα νέα δεδομένα στις διεθνείς σχέσεις, όπως διαγράφονται από τη σφοδρή αμερικανο-ευρωπαϊκή σύγκρουση, σε συνδυασμό πάντα με τον αυξανόμενο ρόλο της Τουρκίας στα θέματα ευρωπαϊκής άμυνας αλλά και γενικότερα της περιφερειακής ασφάλειας στη ΝΑ Μεσόγειο, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού στην Αθήνα που ετοιμάζεται για όλα. Ακόμη και για το ισχυρό ενδεχόμενο να πέσουν δύο ελληνικά βέτο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αν οι εξελίξεις προσεχώς, και οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Συγκεκριμένα:
Το πρώτο βέτο έχει να κάνει με τη στροφή της Ευρώπης στην πολεμική οικονομία. Αν η ρήτρα διαφυγής στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής προταθεί να ισχύσει μόνον για χώρες που διαθέτουν μέχρι το 2% του ΑΕΠ στις στρατιωτικές δαπάνες, η ελληνική πλευρά φέρεται αποφασισμένη να απειλήσει με βέτο μέχρις ότου στις τελικές αποφάσεις να συμπεριλαμβάνεται η πρόβλεψη πως η διαφυγή από δημοσιοοικονομικούς κανόνες θα αφορά και χώρες που δαπανούν πάνω από το 3% του ΑΕΠ (Ελλάδα και Πολωνία). Παράλληλα, η ελληνική πλευρά παρακολουθεί στενά τη σύγκρουση Μακρόν – Σολτς για τις παραμέτρους της ανάπτυξης αμυντικής αυτονομίας, καθώς το Παρίσι θέλει οπλικά συστήματα αποκλειστικά ευρωπαϊκής παραγωγής αντιθέτως με το Βερολίνο που θέλει να βάλει στο παιχνίδι την Τουρκία με την καλπάζουσα πολεμική της βιομηχανία. Το θέμα αναμένεται να τεθεί προσεχώς στις επαφές του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον (πιθανότατα) νέο καγκελάριο της Γερμανίας, Χριστιανοδημοκράτη Φρίντριχ Μερτς.
Ο ΤΟΥΣΚ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ
Το δεύτερο βέτο στην ελληνική φαρέτρα θα ανασυρθεί στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία η Τουρκία με τις πλάτες των ευρωπαϊκών ελίτ, αναλάμβανε ρόλο εγγυητή της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε αυτομάτως ότι οι Τούρκοι, οι οποίοι μας απειλούν πως θα έρθουν μια νύχτα ξαφνικά, θα εγγυώνται και την ασφάλεια της Ελλάδας(!) με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας μας. Για την ώρα, ουδείς ακόμη γνωρίζει πώς Γερμανία, Γαλλία με τη συμβολή του Ηνωμένου Βασιλείου που φέρεται ως ο εμπνευστής αυτού του σχεδίου, εννοούν τη συμμετοχή της Άγκυρας στην ευρωπαϊκή άμυνα εξ ου και η στάση αναμονής που κρατά η Αθήνα. Σημειώνεται πως εντός των επόμενων ημερών ο Ντόναλντ Τουσκ μεταβαίνει στην Τουρκία για συνομιλίες με τον Ταγίπ Ερντογάν και αναμένονται εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα βέτο σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή απόφαση η οποία θα έδινε στην Τουρκία ρόλο που θα έβλαπτε τα ελληνικά συμφέροντα.
Όλα αυτά εξελίσσονται εν μέσω και άλλων γεωπολιτικών αλλαγών που μας αφορούν ευθέως, καθώς η Ουάσινγκτον δεν έχει κάνει ακόμη γνωστό το πώς θα τοποθετηθεί στα ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό αλλά και σχετικά με την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων της ΝΑ Μεσογείου. Εκεί δηλαδή όπου η Άγκυρα συμπεριφέρεται απροσχημάτιστα ως κράτος-πειρατής, απαιτώντας ετσιθελικά ενεργειακό πλούτο που δεν της ανήκει με την απειλή των όπλων.
Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν κρύβουν την ανησυχία τους, βλέποντας πως η νέα αμερικανική πολιτική τάξη αντιμετωπίζει τη Γροιλανδία και τον Καναδά, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ εξανάγκασε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι σε άτακτη υποχώρηση. Το μείζον ερώτημα στην Αθήνα είναι αν ο Αμερικανός πρόεδρος επιλέξει να λύσει με όρους «Φαρ Ουέστ» τα προβλήματα που έχουμε με τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Δηλαδή, με τη σύνδεση ισχύος-κέρδους, να διευθετήσει χωρίς πολλά-πολλά την αξιοποίηση των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών στην Ανατολική Μεσόγειο ή και το Κυπριακό.
Ταυτόχρονα, η Αθήνα θα κληθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες και σε ένα ακόμη εξωτερικό μέτωπο, κρίσιμο όμως για τη θέση της χώρας ως πυλώνα σταθερότητας στη ΝΑ Μεσόγειο. Τα όσα εξελίσσονται στη Συρία, ειδικότερα στις νότιες περιοχές της, εκεί δηλαδή όπου κατοικούν ελληνικής καταγωγής Σύριοι και Ορθόδοξοι Χριστιανοί στο θρήσκευμα, δεν μπορούν να αφήσουν απαθή την Ελλάδα όταν μάλιστα κυκλοφορούν ήδη χάρτες διαμελισμού της χώρας. Εξέλιξη που Έλληνες διπλωμάτες σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, θεωρούν ως αναπόφευκτη κατάληξη για τη Συρία της μετά Άσαντ περιόδου.
Εφημερίδα Απογευματινή
