Αφού παραδέχεται ρητώς ότι «είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστεί ένα υπαρκτό πρόβλημα που δυσχεραίνει το διαχειριστικό και διοικητικό κόστος των πανεπιστημίων», συνεχίζει σε άλλα μήκος κύματος, προκειμένου να δώσει το στίγμα της εναντίωσης του ΠΑΣΟΚ στη διαγραφή των λεγομένων «αιωνίων φοιτητών»: «(Αυτό το πρόβλημα) συχνά διογκώνεται επικοινωνιακά (sic), καθώς οι φοιτητές αυτοί δεν απολαμβάνουν δωρεάν παροχών και δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό».
Ο λόγος για τον τομεάρχη Παιδείας και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Στέφανο Παραστατίδη, ο οποίος έδωσε σήμερα το στίγμα της άρνησης του ΠΑΣΟΚ να αποδεχθεί την διαγραφή των λεγομένων «αιωνίων φοιτητών» από τα μητρώα φοίτησης των Πανεπιστημίων της χώρας μας.
«Ξεχνά» ο Στέφανος Παραστατίδης ότι οι λεγόμενοι «αιώνιοι φοιτητές» δεν διαγράφονται επειδή προκαλούν δημοσιονομικό κόστος. Δεν υπάρχει πουθενά μία τέτοια οφθαλμοφανώς λανθασμένη επιχειρηματολογία. Οι λεγόμενοι «αιώνιοι φοιτητές» διαγράφονται επειδή δεν είναι δυνατόν ένας συμπολίτης μας να διατηρεί για 20 και 30 χρόνια, ακόμη και για 10 – 15 χρόνια την ιδιότητα του… φοιτητή.
Επίσης, η ύπαρξη εντός τόσο μεγάλου αριθμού «αιωνίων φοιτητών» στα ελληνικά Πανεπιστήμια εμπεδώνει την αντίληψη σύμφωνα με την οποία πανεπιστημιακές σπουδές είναι αποκλειστικά και μόνον οι εξεταστικές περίοδοι. Θεωρούν κάποιοι, και στο ΠΑΣΟΚ ειδικά, ότι δεν χρειάζεται οι φοιτητές μας να παρακολουθούν τα μαθήματα σε κάθε εξάμηνο, αρκεί να προσέρχονται στις εξετάσεις στο τέλος του εξαμήνου, ακόμη κι εάν δίνουν «λευκή κόλλα» σε όλα τα εξεταζόμενα για αυτούς μαθήματα…
Επειδή δεν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί το δικαίωμα του Πανεπιστημίου να θεσμοθετήσει την υποχρεωτική παρουσία των φοιτητών του σε όλα τα μαθήματα και σε όλα τα εξάμηνα, κάτι το οποίο θα οδηγούσε σίγουρα, συν τοις άλλοις στη διάλυση των μαθημάτων και των αμφιθεάτρων, εξαιτίας της παραδοσιακά μεγάλης μαζικότητας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, ο νομοθέτης δίνει την δυνατότητα σε όλους τους φοιτητές να μην πατάνε καν στα μαθήματα, στις παραδόσεις στα αμφιθέατρα, δηλαδή, εκτός από τα υποχρεωτικά εργαστήρια, καθώς και τις κλινικές για τις Ιατρικές Σχολές. Ο νομοθέτης, άλλωστε, δεν ζητεί να έχει ολοκληρώσει ο φοιτητής τις σπουδές του στο τυπικό όριο αυτών, αλλά του παραχωρεί ακόμη μερικά χρόνια, για λόγους κοινωνικούς, λογικούς, οικονομικούς και άλλους, προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του ακόμη κι εάν δεν πατάει στις παραδόσεις, αλλά έχει διαμορφώσει ένα δικό του πρόγραμμα προσέλευσης στις εξεταστικές περιόδους, πρόγραμμα το οποίο συχνά υπερβαίνει το τυπικό χρονικό όριο των συμβατικών προπτυχιακών σπουδών του.
Ε, κύριε Παραστατίδη, μετά από όλα αυτά, ποιοι είναι οι επικοινωνιακοί λόγοι, τους οποίους επικαλείστε, προκειμένου να πείσετε (ποιους;) για τον… αντικοινωνικό χαρακτήρα της διαγραφής των λεγομένων «αιωνίων φοιτητών»;
Φοιτητές χρειάζεται η χώρα μας, και μάλιστα, φοιτητές ενεργούς και δραστήριους και μελετηρούς. Τους λεγόμενους «αιώνιους φοιτητές» ποια κοινωνική ή άλλη αναγκαιότητα τους θέλει να διατηρούνται στα μητρώα φοίτησης των Πανεπιστημίων της χώρας μας;
«Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες», φώναζε κάποτε η ΚΝΕ και ίσως να πρόκειται για το μοναδικό στην Ιστορία της οργάνωσης αυτής ορθό σύνθημα.
Διαφωνείτε, κ. Παραστατίδη;
