Πρώτη φορά το πολιτικό τοπίο μοιάζει τόσο αχαρτογράφητο. Δημοσκόποι και αναλυτές δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις και κυρίως την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού μετά τις μαζικές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη. Στο πλαίσιο αυτό, αναζητούνται συγκρίσεις με άλλα γεγονότα προκειμένου να βγουν συμπεράσματα.
Για παράδειγμα, το 2008 κανείς δεν αντιλαμβανόταν πως υπήρχε μια υπόγεια οργή για την κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία ήρθε στην επιφάνεια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα. Θυμίζω ότι ήταν η εποχή της αμεριμνησίας, καθώς ουδείς είχε αντιληφθεί πως οδεύαμε με ταχύτητα πάνω στο οικονομικό παγόβουνο. Το εύρος των διαδηλώσεων ξάφνιασε τότε τους πάντες και σε λιγότερο από έναν χρόνο είχαμε κυβερνητική αλλαγή. Κάτι αντίστοιχο μοιάζει να ισχύει και τώρα, δεδομένου ότι τα πράγματα έμοιαζαν να κυλούν σχετικά ομαλά παρά την υπαρκτή φθορά της κυβέρνησης.
Σαν να πατήθηκε, δηλαδή, ένα κουμπί που άνοιξε το καπάκι της σιωπηρής οργής. Πού μπορεί να οφείλεται; Είναι μόνο τα Τέμπη ή και άλλα γεγονότα που συνθέτουν το κοκτέιλ της αντίδρασης;
Σε πολύ μεγάλο βαθμό παίζουν ρόλο το τραγικό δυστύχημα και το αίσθημα της συγκάλυψης, το οποίο είναι υπαρκτό σχεδόν στους μισούς ψηφοφόρους της ΝΔ, 43% σύμφωνα με την έρευνα της Metron Analysis. Τα Τέμπη, λοιπόν, είναι το σημείο καμπής για την κυβέρνηση και δεν φαίνεται να υπάρχει δρόμος διαφυγής. Αντιθέτως, ολοένα και θα στριμώχνεται, ιδίως τώρα που έρχονται τα πορίσματα αλλά και οι πρωτοβουλίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Απλώς, η δυσαρέσκεια είναι ένα μπαλόνι που το φουσκώνουν διάφορα, μικρά ή μεγάλα, γεγονότα.
Από την ακρίβεια έως την τραγική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, από το χάος στους δρόμους έως τα ζητήματα που σχετίζονται με το κράτος δικαίου και τους θεσμούς. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και ο χρόνος, δηλαδή το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης συμπλήρωσε σχεδόν έξι χρόνια στην πρωθυπουργία, προκαλώντας μια κόπωση στην κοινωνία. Είναι το χρονικό σημείο που για όλες τις κυβερνήσεις στη Μεταπολίτευση άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση – δύσκολα θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτό τον άτυπο κανόνα και η παρούσα κυβέρνηση.
Η μόνη διαφορά, βεβαίως, από άλλες περιόδους είναι πως τώρα δεν υπάρχει η αίσθηση του ισχυρού αντίπαλου πόλου, γι’ αυτό και διατηρείται η πρωτιά της ΝΔ. Το κενό, ωστόσο, νομοτελειακά θα καλυφθεί. Μένει να δούμε από ποιον…
Εφημερίδα Απογευματινή
