Πεπεισμένοι εμφανίζονται στο περιβάλλον Κασσελάκη ότι η Ράνια Θρασκιά θα είναι η επόμενη που θα ανακοινώσει την ανεξαρτητοποίησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις περί αντιθέτου πληροφορίες από την Κουμουνδούρου, πως δηλαδή η βουλευτής Θεσσαλονίκης θα παραμείνει στο κόμμα. Η ίδια πάντως δεν έχει αποσαφηνίσει μέχρι ώρας τις ακριβείς προθέσεις της και δείχνει να ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά της όποιας απόφασης τελικά θα λάβει. Θυμίζουμε πως η κυρία Θρασκιά είχε στηρίξει διακριτικά τον Στέφανο Κασσελάκη, ενώ είχε εκφράσει ερωτήματα για όσα συνέβησαν στο μπουζουξίδικο της Ιεράς Οδού. Χωρίς όμως όλα αυτά να σημαίνουν κάτι για τη συνέχεια, η οποία εντέλει υπαγορεύεται κυρίως από το προσωπικό πολιτικό συμφέρον και λιγότερο από ιδεολογικά ή άλλα πιο υψιπετή υπόβαθρα.
Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Πέτρου Παππά, ο οποίος, ως ανεξάρτητος πλέον, αναζητεί στέγη γενικώς, ενώ πληροφορίες τον θέλουν να επιζητεί διακαώς να μετακομίσει στην Α΄ Θεσσαλονίκης. Στην ίδια εκλογική περιφέρεια δηλαδή όπου εκλέγεται η Ράνια Θρασκιά. Λέγεται δε πως ο βουλευτής Κιλκίς έχει μπει σε σκληρά παζάρια με το περιβάλλον Κασσελάκη, για να λάβει διαβεβαιώσεις πως στις ερχόμενες εκλογές θα μετακομίσει ως υποψήφιος στην Θεσσαλονίκη, ζητώντας παράλληλα να μην είναι στην ίδια εκλογική περιφέρεια η Ράνια Θρασκιά. Ο Πέτρος Παππάς έκανε ένα βήμα προς την αποκατάσταση των σχέσεων με τον επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας, καθώς συνυπέγραψε δήλωση μαζί τους Αλ. Αυλωνίτη, Θ. Τζάκρη, Κ. Μάλαμα, Γ. Πούλου και Ρ. Χρηστίδου, στην οποία «με αφορµή της αήθεις επιθέσεις» προς τους ανεξαρτηποιήθεντες Γ. Σαρακιώτη και Ευ. Αποστολάκη τονιζόταν: «Παραπέµπουµε όλους εκείνους τους οψιγενείς “υποστηρικτές” της συνταγµατικής τάξης, στο άρθρο 60 του Συντάγµατος, που “επιβάλλει την ελευθερία δράσης και σκέψης του βουλευτή κι όσοι ορκίζονται σε αυτό ορκίζονται στην τήρηση του Συντάγµατος».
Σε αυτό το θολό πράγμα, το οποίο βέβαια ουδεμία σχέση με την πολιτική έχει, οι μεν εναπομείναντες στον ΣΥΡΙΖΑ διατείνονται πως θα «αναστήσουν» το κόμμα τους, οι δε κασσελακικοί πως αποτελούν κάτι σαν πρωτοπορία στα κοινά (το… νέο αίμα στην πολιτική ζωή του τόπου), υπερθεματίζοντας αναφορικά με το ζήτημα της συμμετοχής του κόσμου στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Όπως, λόγου χάρη στην επιλογή του λογότυπου που θα συνοδεύει το ΚΙΔΗ. Αμφότεροι δείχνουν να μην πολυνοιάζονται για την κακή τους εικόνα, η οποία με ευθύνη τους έχει παραχθεί εδώ και καιρό, και την πολιτική και ηθική κατάπτωση εν γένει της Αριστεράς στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας, επιμένοντας να ρίχνουν το ανάθεμα ο ένας στον άλλο για τα πρωτοφανή επεισόδια τα οποία καταγράφονται επί μήνες. Επιδιδόμενοι σε ένα διαρκές blame game, αρνούμενοι εντέλει να δουν τις μεγάλες υστερήσεις και παθογένειες που παράγει ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος (ή ό,τι τέλος πάντων απέμεινε από αυτόν).
