Εν μέσω μιας αμήχανης ελληνοτουρκικής προσέγγισης που προκαλεί πολιτικές αναταράξεις στο εσωτερικό ο Γιώργος Γεραπετρίτης έσπασε τη σιωπή του και προχώρησε σε διευκρινίσεις. Ο υπουργός Εξωτερικών απάντησε τόσο στις επικρίσεις περί «εθνικής μειοδοσίας» όσο και στις τουρκικές προκλήσεις. Συγκεκριμένα, ο κ. Γεραπετρίτης, αφού ξεκαθάρισε για πολλοστή φορά ότι ουδέποτε το ιταλικό πλοίο «Ievoli Relume» πήρε άδεια από τους Τούρκους για να διεξαγάγει τον Ιούλιο έρευνες για λογαριασμό της Ελλάδας ανοιχτά της Κάσου, κάτι που ισχυρίστηκε προχθές ο υπουργός Άμυνας της γείτονος, Γιασάρ Γκιουλέρ, εξήγησε για ποιον λόγο επιμένει στην αναγκαιότητα του ελληνοτουρκικού διαλόγου παρά τις προκλήσεις και το χάσμα.
Μιλώντας στον Real FM ούτε λίγο ούτε πολύ έθεσε το εξής δίλημμα: διάλογος που εξασφαλίζει την ειρήνη ή επιθετική εξωτερική πολιτική που οδηγεί σε δυστυχήματα σαν κι αυτό που έκοψε το νήμα της ζωής του σμηναγού Ηλιάκη; Κατά τον κ. Γεραπετρίτη, ο διάλογος με την Τουρκία είναι μονόδρομος, διότι μόνο έτσι αποφεύγονται οι κρίσεις. «Η αδράνεια και η ακινησία οδήγησαν στην πραγματικότητα σε μία ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση των αξιώσεων της Τουρκίας. Η αδράνεια και η ακινησία δεν μπορεί να είναι επιλογή, διότι στην πραγματικότητα αυτό που πράττει είναι να διευρύνει τις διαφορές, να δημιουργεί περαιτέρω εντάσεις. Και ανά πάσα στιγμή να βρισκόμαστε στον κίνδυνο να έχουμε ένα θερμό επεισόδιο και να έχουμε μία νέα περίπτωση σμηναγού Ηλιάκη», είπε στον Νίκο Χατζηνικολάου και πρόσθεσε: «Για εμένα δεν είναι επιλογή η αδράνεια και η ακινησία. Πολλώ δε μάλλον δεν είναι επιλογή ο πόλεμος».
Με αυτά τα λόγια απάντησε και στις κατηγορίες τόσο του Αντώνη Σαμαρά όσο κι άλλων φωνών (εκτός Νέας Δημοκρατίας) περί ενδοτισμού κι εθνικής μειοδοσίας. «Εγώ δεν θα το πω ποτέ για κανέναν, ακόμη και αν διαφωνώ με την ουσία της άσκησης εξωτερικής πολιτικής… δεν θα χαρακτηρίσω κάποιον μειοδότη», δήλωσε ο κ. Γεραπετρίτης και κατέληξε με νόημα: «Από την πρώτη μέρα που ανέλαβα, επειδή ακριβώς είχα μία πιστή γραμμή, της ειρηνικής επίλυσης της διαφοράς, υπήρξαν ορισμένες πηγές οι οποίες με χαρακτήριζαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αυτό δεν με αποθάρρυνε. Δεν πρόκειται να αποθαρρυνθώ από εκείνους οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν το μονοπώλιο του πατριωτισμού. Εκείνο το οποίο ισχύει είναι ότι εάν εγώ βρίσκομαι στη θέση να υποστηρίξω τη χώρα χωρίς να κάνω παραχωρήσεις και να δημιουργήσω μία ειρηνική και ασφαλή γειτονιά για τις μελλοντικές γενιές που θα έρθουν, τότε δεν θα πτοηθώ από τους χαρακτηρισμούς. Βεβαίως και με ενοχλεί, διότι χτυπάει στο μαλακό υπογάστριο της δικής μου εθνικής συνείδησης, αλλά αυτό δεν θα με πτοήσει, διότι έχω τη συνείδησή μου ήσυχη».
