Τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές, τα κύρια κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης αναδεικνύουν τα αδιέξοδα και την παρακμή τους. Το μεν ΠΑΣΟΚ, έπειτα από μακρές εσωκομματικές διαδικασίες, καταλήγει στο «μια από τα ίδια». Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά δεν καταλήγει πουθενά και μετά και τον αποκλεισμό Κασσελάκη από το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία καταρρέει σε πολιτικό Καιάδα.
Η πραγματικότητα αυτή συνοπτικά μπορεί να περιγραφεί στη βάση ενός σχολίου του εκδότη Γ. Κουρτάκη στην τακτική ανάλυσή του στην έντυπη έκδοση της ομόσταυλης εφημερίδας «Παραπολιτικά» του Σαββάτου. Η Ελλάδα διαθέτει στη διακυβέρνηση έναν ηγέτη και ένα κόμμα. Τον Κ. Μητσοτάκη και την αυτοδύναμη πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας στο Κοινοβούλιο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα τα σενάρια που κυριαρχούσαν για μήνες έχουν εκ των πραγμάτων ακυρωθεί. Ούτε το ΠΑΣΟΚ μπορεί ή τουλάχιστον δεν πείθει ότι μπορεί στο ορατό μέλλον να αναβαθμισθεί, με ορίζοντα τις εκλογές του 2027, σε πρόταση διακυβέρνησης, ούτε όμως μαζί με τον αποσυσπειρωμένο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να συγκροτήσουν νέο πολιτικό σχηματισμό, που θα αποτελούσε ως κόμμα των Δημοκρατικών μια εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης.
Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση συνεχίζει να παράγει περισσότερο παρασκήνιο και «κομματική καμαρίλα» από αυτή που μπορεί να καταναλωθεί. Επίσης οι νομενκλατούρες των δύο κομμάτων δίνουν μια μάχη χαρακωμάτων για τη δική τους επιβίωση, έχοντας χάσει κάθε επαφή με την πραγματική πολιτική. Αναλίσκονται και ανακυκλώνονται τυπικά και ουσιαστικά στην εσωστρέφειά τους.
Στο κατώφλι του 2025, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται περίπου στην επόμενη μέρα των εκλογών του Ιουνίου 2023, έχοντας μάλιστα επιβαρύνει στον μέγιστο βαθμό την προοπτική τους. Φυσικά η πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα δεν συναρτάται με τη δική τους πραγματικότητα αλλά με την αποτελεσματικότητα και τη συνοχή του κυβερνητισμού της Νέας Δημοκρατίας. Των επιλογών και χειρισμών του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη. Εδώ μένουμε…
