Είναι συνηθισμένο στην πολιτική ο κάθε πολιτικός χώρος να διαβάζει για το αφήγημά του αριθμούς που τον συμφέρουν, αποφεύγοντας ή αποκρύπτοντας αυτούς που δεν τον βολεύουν. Αυτό συμβαίνει πολύ έντονα με τη Νέα Δημοκρατία και το αφήγημα περί ανεργίας, αποφεύγοντας να ασχοληθεί με τις γυναίκες, οι οποίες σε αυτό της το αφήγημα είναι αόρατες για την κυβέρνηση. Ας κάνουμε λοιπόν τις γυναίκες ορατές σε σχέση με την ανεργία αλλά και την εργασία, όπως και για την ισότητα.
Και πάντοτε με επίσημα, αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Κατ’ αρχάς η Ελλάδα παραμένει στην 24η θέση του δείκτη ισότητας των φύλων στην ΕΕ μεταξύ των 27 χωρών, ενώ η ανεργία των γυναικών στην Ελλάδα έφτασε το 13,8% τον Μάρτιο με μέσο όρο στην ΕΕ 6,4%, σύμφωνα με τη Eurostat. Όμως και σε σχέση με την απασχόληση των γυναικών τα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά.
Στην Ελλάδα απασχολείται το 52,4% των γυναικών και αυτή είναι η 2η χειρότερη θέση στην ΕΕ μετά την Ιταλία (ΕΛΣΤΑΤ). Ιδιαίτερα να πω για τις γυναίκες με αναπηρία, οι οποίες βιώνουν πολλαπλές διακρίσεις λόγω φύλου και αναπηρίας, πολλαπλή ανισότητα, και ουσιαστικά είναι εξαφανισμένες όχι μόνον από την αγορά εργασίας αλλά πολλές φορές και από την ίδια την κοινωνική ζωή, ερχόμενες αντιμέτωπες συχνά και με βία και κακοποίηση. Αλλά και οι μητέρες παιδιών με αναπηρία έχοντας υποκαταστήσει το ελλειμματικό κοινωνικό κράτος, παρέχοντας στήριξη και φροντίδα στα παιδιά τους με αναπηρία, είναι απολύτως αόρατες στον κόσμο της εργασίας.
Όμως επειδή η ανάδειξη της ανεπάρκειας είναι το εύκολο σε σχέση με την κυβέρνηση, να πούμε τι διεκδικούμε και τι θα διεκδικήσουμε μέσα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για όλες τις γυναίκες και όλες τις μητέρες: αναθεώρηση της νομοθεσίας των πολιτικών έτσι ώστε να υπάρξει σύγκλιση αμοιβής στην εργασία, ενίσχυση της νομοθεσίας καταπολέμησης των διακρίσεων και προώθηση της ίσης μεταχείρισης στην εργασία, στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας, από ευρωπαϊκούς πόρους και στήριξη στις νέες μητέρες με ειδικά προγράμματα, επίσης από ευρωπαϊκούς πόρους, όπως είναι το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, θέσπιση ειδικών προγραμμάτων για τις γυναίκες που βιώνουν πολλαπλές διακρίσεις και άνιση μεταχείριση προκειμένου να αναδειχθούν και να αντιμετωπιστούν οι ειδικές συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού.
Και μιας και ανέφερα το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Συνοχής να πούμε πως το μεγάλο διακύβευμα για το επόμενο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα: να μην χαθεί ούτε ευρώ από τον προϋπολογισμό για τα ζητήματα συνοχής, πρόνοιας, κοινωνικού κράτους. Κατά τη γνώμη μου μάλιστα πρέπει να ενισχυθεί. Γιατί στην εποχή των συνεχόμενων κρίσεων οι ανισότητες οξύνθηκαν και το κοινωνικό κράτος είναι η ύψιστη γραμμή «άμυνας» για τους πολίτες της Ευρώπης. Ιδιαίτερα για τους πιο αδύναμους, τους πιο ευάλωτους, αυτούς που χτυπάει η κρίση.
Ο Γιάννης Βαρδακαστάνης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, προέδρος της ΕΣΑΜΕΑ
