Η σοκαριστική δολοφονία της 28χρονης Κυριακής στους Αγίους Αναργύρους δημιουργεί βάση προβληματισμού για δύο διαφορετικά τελικά θέματα. Το ένα τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας που αυξάνονται τρομακτικά και δεν σχετίζονται στενά μόνο με την Αστυνομία και τα σχετικά πρωτόκολλα. Ούτε θα ανασχεθούν με την παραπλανητική ουσιαστικά τυπολογία να χαρακτηρισθεί η δολοφονία γυναίκας από τον άντρα ή σύντροφό της με τον όρο «γυναικοκτονία».
Το δεύτερο θέμα που εγείρει η εν λόγω σοκαριστική δολοφονία σχετίζεται με τη διάρθρωση και τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας. Ξεκινά από πόσα άτομα και ποιας εμπειρίας και εκπαίδευσης βρίσκονταν στο συγκεκριμένο τμήμα την ώρα που εισήλθε σε αυτό η 28χρονη Κυριακή επιζητώντας προστασία. Απλώνεται στο πόσα τμήματα λειτουργούν στη συγκεκριμένη μαζική ευρύτερη περιοχή. Εξελίσσεται σε γενικότερη συζήτηση για την κατανομή και παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων όλων των τύπων και ειδικοτήτων στο Λεκανοπέδιο ή στη Θεσσαλονίκη. Καταλήγει στη διάρθρωση της Αστυνομίας συνολικά στη χώρα.
Η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούργια. Ούτε πρωτότυπη. Κάθε τόσο και με διάφορες και διαφορετικές αφορμές επανέρχεται στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, γίνονται ποικίλες εξαγγελίες, προβάλλονται δεσμεύσεις, κυριαρχεί η αντιδικία κυβέρνησης (της εκάστοτε κυβέρνησης) με την αντιπολίτευση και τελικά η ένταση αποκλιμακώνεται μέχρι την επόμενη αφορμή που θα την επαναφέρει. Οι συνδικαλιστές των σωματείων αστυνομικών και εκείνων των ειδικών φρουρών μονίμως θέτουν ζήτημα αύξησης του προσωπικού ως λύση. Τα ευρωπαϊκά στατιστικά όμως δείχνουν ότι η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο έχουν τους περισσότερους αστυνομικούς κατ’ αναλογία πληθυσμού στην Ένωση. Η εικόνα στην πραγματικότητα είναι αναστραμμένη αν λάβουμε υπόψη μας ότι για παράδειγμα το συγκεκριμένο υποστελεχωμένο τμήμα στους Αγίους Αναργύρους καλύπτει τις ανάγκες ασφάλειας και αστυνομικής υπηρεσίας 61.000 κατοίκων. Η αναλογία αυτή δεν είναι τοπική αλλά αντιπροσωπευτική των συνθηκών που επικρατούν στο λεκανοπέδιο Αττικής και στη Θεσσαλονίκη.
Μιλώντας με τους έμπειρους της Αστυνομίας, τα προβλήματα του σώματος επικεντρώνονται σε τρία πεδία: διάρθρωση, εκπαίδευση και διαφθορά. Και τα τρία χαρακτηρίζονται δομικά και χρονίζοντα. Ας μείνουμε στη διάρθρωση, πριν επεκταθεί το πολιτικό (μικροκομματικό) «γαϊτανάκι» με τις ευθύνες Χρυσοχοΐδη και άλλα ανόητα. Ο αριθμός των Ελλήνων αστυνομικών και ειδικών φρουρών είναι ογκώδης. Ξεπερνά τις 50.000. Η κατανομή τους όμως στην ανάληψη υπηρεσίας είναι απολύτως δυσαρμονική. Αιτία είναι ότι χιλιάδες από αυτούς απασχολούνται στη φύλαξη «υψηλών προσώπων» και «απειλούμενων» από την τρομοκρατία και το έγκλημα. Κυβερνητικοί και πολιτειακοί παράγοντες, πολιτικοί, δικαστές, αξιωματούχοι, απόστρατοι, επιχειρηματίες, «τυχάρπαστοι» μεταπράτες. Δεν είναι μόνον η ποικιλία των στόχων που φυλάσσονται αλλά και ο όγκος των αστυνομικών που προβλέπεται. Πέραν αυτού, διαρθρωτικό είναι το πρόβλημα του δικαιώματος των αστυνομικών, στη βάση μοριοδότησης, έπειτα από εύλογο χρονικό διάστημα να υπηρετούν στον τόπο καταγωγής τους, αρκεί να υπάρχει προβλεπόμενη οργανική θέση κενή. Οι περισσότεροι κατάγονται από την περιφέρεια. Αποτέλεσμα οι οργανικές θέσεις εκεί είναι υπερπλήρεις. Στο Λεκανοπέδιο και στη Θεσσαλονίκη οι κεντρικές υπηρεσίες και πολύ περισσότερο τα αστυνομικά τμήματα ερημώνουν. Η αναλογία πληθυσμού είναι ανάστροφη. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συνωθείται στο Λεκανοπέδιο και στη Θεσσαλονίκη.
Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, καμία κυβέρνηση, παρά τις επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες, δεν θα αναλάβει το πολιτικό κόστος να περιορίσει δραστικά τους απασχολούμενους αστυνομικούς στους «στόχους» των ειδικών προνομίων και πολύ περισσότερο τη γελοία «ρουσφετολογικά» διάταξη της υπηρεσίας αστυνομικών στον τόπο καταγωγής τους. Οι αστυνομικοί θα πρέπει να καλύπτουν θέσεις σύμφωνα με τις ανάγκες της υπηρεσίας και μόνο στο τελευταίο πόστο πριν από τη σύνταξη να έχουν προνόμιο να υπηρετούν κοντά στον τόπο καταγωγής τους. Ας πάει το θέμα στο Κοινοβούλιο μέσω της αρμόδιας επιτροπής του και ας αποφασίσει με συναίνεση το Κοινοβούλιο εν συνόλω για νέες ρυθμίσεις. Ας αναλάβει επιτέλους το Κοινοβούλιο την ευθύνη του…
