Νηνεμία ήταν και πέρασε. Εδώ και λίγες ημέρες οι Τούρκοι αξιωματούχοι επέστρεψαν στην προ σεισμού και στην προ Διακήρυξης των Αθηνών ρητορική τους δικαιώνοντας τις ψύχραιμες και ρεαλιστικές φωνές στην Αθήνα, που κρατούσαν μικρό καλάθι για τη φαινομενική στροφή των γειτόνων, καθώς επιβεβαιώνονται πλήρως. Είναι οι ίδιες φωνές που εκτιμούν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και οι συνεργάτες του, ενόψει των δημοτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου, προσπαθούν να συσπειρώσουν το κρίσιμο εθνικιστικό ακροατήριο.
Την αρχή έκανε ο κ. Ερντογάν, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Μπουρντούρ εμφανίστηκε ως προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων και εργαλειοποίησε τον πόνο του παλαιστινιακού λαού. «Όταν κοιτάζουμε τη γεωγραφία της καρδιάς μας, πονάει η ψυχή μας. Από τη Γάζα στη Συρία, από την Υεμένη μέχρι και το Αφγανιστάν, δυστυχώς τα αδέλφια μας ζουν αυτήν την περίοδο του Ραμαζανιού μέσα στον πόνο, στο αίμα και στη φωτιά. Ο πόλεμος των δύο γειτόνων μας στον Εύξεινο Πόντο, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, συνεχίζεται εδώ και περίπου δύο χρόνια. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης επικρατεί ο φόβος της εξάπλωσης του πολέμου στα δικά τους εδάφη. Ουδείς ξέρει τι θα συμβεί αύριο και πού θα ξεσπάσει κρίση», σημείωσε, για να καταλήξει εκεί όπου ήθελε εξαρχής να το πάει: «Εν μέσω όλων αυτών των συγκρούσεων, δόξα τω Θεώ, η Τουρκία εμφανίζεται ως ένα νησί σταθερότητας».
Προ ημερών ο Τούρκος πρόεδρος προσπάθησε να διαστρεβλώσει την ιστορία, αναφερόμενος στην εισβολή στην Κύπρο το 1974. Η απροκάλυπτη προσβολή στη μνήμη των θυμάτων του «Αττίλα» δεν έμεινε αναπάντητη από την Αθήνα και τη Λευκωσία. Παρ’ όλα αυτά, χθες ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Τζεβντέτ Γιλμάζ, χαρακτήρισε την εισβολή «Ειρηνευτική επιχείρηση ευτυχίας», τονίζοντας ότι χωρίς αυτήν θα μπορούσε σήμερα το ψευδοκράτος να έχει την τύχη της Γάζας κι ότι η Κύπρος αποτελεί «αναπόσπαστο κομμάτι του τουρκικού έθνους». Την ίδια ώρα, ο Χακάν Φιντάν μιλούσε για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας, αφήνοντας αιχμές για την Ελλάδα και την Κύπρο: «Η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας είναι τόσο σημαντική, που δεν μπορεί να εγκαταλείπεται στις στείρες πολιτικές κάποιων κρατών-μελών», είπε.
