Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ του Πολυτεχνείου αποτελεί τη συλλογική μνήμη μιας νέας γενιάς που, μέσα στις φλόγες της δεκαετίας του 1960, ύψωσε το ανάστημά της ενάντια στο ειδεχθές καθεστώς της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Αποτέλεσε μια πηγαία αντίδραση ενός δυναμικού συνόλου που ήθελε την Ελλάδα μια φιλελεύθερη δημοκρατία δυτικού τύπου.
Γράφει η Σέβη Βολουδάκη
Τι γιορτάζουμε σήμερα; Πόσο απήχηση έχει το πραγματικό μήνυμα του Πολυτεχνείου στη σημερινή νεολαία και τι μαθήματα έχει πάρει η «γενιά του Πολυτεχνείου» από την πορεία της και την εξέλιξη της Μεταπολίτευσης; Η Μεταπολίτευση φαίνεται ότι ολοκλήρωσε τον κύκλο της. Το πολιτικό σύστημα ανασυντάχθηκε μετά τα Μνημόνια, πιέστηκε στις εποχές διχασμού της Πλατείας και αρκετές φορές έδειξε να παρασύρει -ή να παρασύρεται από- την κοινωνία στην ευκολία του επικίνδυνου λαϊκισμού. Ακόμα και σήμερα ζούμε τις συνέπειες μονοθεματικών κομμάτων ειδικού σκοπού που με ένδυμα μια απαρχαιωμένη προοδευτικότητα έγιναν κυβερνητικά οχήματα βαθαίνοντας την Ελλάδα στην κρίση. Δεν έκαναν καμία αυτοκριτική και ακόμα και τώρα επιχαίρουν κάθε φορά που η Αθήνα μετατρέπεται σε «αλάνα για την επίδειξη της επαναστατικής τους γυμναστικής».
ΕΙΝΑΙ οι ίδιοι που 50 χρόνια μετά θεωρούν ότι το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι μια παλαιάς κοπής γιορτή διαμαρτυρίας, με πορείες, καταστροφές και χώρο στους «γνωστούς-άγνωστους» να καταστρέφουν την Αθήνα στο όνομα μιας νεφελώδους επαναστατικότητας που μοιάζει πιο γερασμένη και από το χθες που εκφράζει. Έχουμε σήμερα το κουράγιο να παραδεχτούμε ότι η Παιδεία είναι ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης και ζωτικότητας μια κοινωνίας; Μπορούμε να δώσουμε, με βασική πλατφόρμα την Παιδεία, ένα νέο όραμα για τους νέους αυτής της χώρας; Μπορούμε να πείσουμε τους νέους να μη φεύγουν από την πατρίδα τους αλλά να μένουν εδώ, να διαπρέπουν εδώ και τελικά να πηγαίνουν την Ελλάδα μπροστά μέσα από τα δικά τους επιτεύγματα;
ΑΝ ΤΟΤΕ, το 1973, το σύνθημα ήταν Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, σήμερα το ίδιο σύνθημα σημαίνει ακόμα πολλά. Η κοινωνία θέλει μια οικονομία ισχυρή για να μπορούν όλοι να έχουν καλοπληρωμένες δουλειές, στέγη και να σχεδιάζουν το ατομικό και οικογενειακό τους μέλλον. Θέλει ισχυρό Δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα που δεν θα φοβάται τον υγιή ανταγωνισμό, θα έχει διασύνδεση με κανόνες με την αγορά και θα τολμά τομές με όραμα εθνικό και ευρωπαϊκό. Η κοινωνία χρειάζεται να παραμείνει ελεύθερη από τα ψέματα των μειοψηφιών, τη δεσποτεία του λαϊκισμού και τον φόβο που επιβάλλουν εκείνοι που σε κάθε ιστορική φάση ηττήθηκαν και ας μην το παραδέχονται. Θα ήθελα κάποια στιγμή τα παιδιά μου και όλες οι μελλοντικές γενιές να μπορούν να δουν την ουσία της Επετείου του Πολυτεχνείου: ως μια απόδειξη των δημοκρατικών κεκτημένων και αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας που πάλεψε, έπεσε, σηκώθηκε και τώρα στέκεται στα πόδια της. Δεν χρειάζονται ούτε μεμψίμοιρες ιδεολογίες ήττας, ούτε καταδικασμένες από την ιστορία πολιτικές, ούτε ανοχή σε αυτούς που, μη έχοντας κάτι ουσιαστικό να προτείνουν, οχυρώνονται σε ένα παρελθόν που μοιάζει λαμπερό αλλά κάποιοι έχουν επιλέξει να το χρησιμοποιούν ως τρύπια σημαία.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που έχουμε σήμερα είναι παρακαταθήκη και κτήμα όλων των Ελλήνων. Όσοι διαφωνούν δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σπουδαία συλλογική κατάκτηση είναι. Και σίγουρα ανήκουν σε αυτούς που δεν προσπαθούν, δεν συμμετέχουν, δεν πασχίζουν για να αντέχει η δημοκρατία μας σε αυτές τις δύσκολες εποχές που οι εχθροί της, ακόμα και με δημοκρατικά μέσα, την ακυρώνουν.
Η κ. Βολουδάκη είναι βουλευτής ΝΔ Νομού Χανίων
