Σχεδόν έναν αιώνα μετά τη θεσμοθέτησή του (1931), το παραδοσιακό χαρτόσημο βαίνει προς κατάργηση και αντικαθίσταται από το ψηφιακό τέλος συναλλαγών, όπως εισηγήθηκε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μετά τις ευρωεκλογές και τον ανασχηματισμό. Το τέλος χαρτοσήμου επιβαρύνει πάνω από 500 συναλλαγές και συμβάσεις και αποτελεί ακόμα και σήμερα πηγή αμφισβητήσεων και προστριβών κατά τον φορολογικό έλεγχο. Συγκεκριμένα, επιβάλλεται σε μια σειρά συναλλαγών και συμβάσεων, όπως δάνεια, μισθώματα (πλην κατοικιών), επιδοτήσεις, οικονομικές ενισχύσεις, διανομή κληρονομιάς, εγγραφές στα βιβλία επιτηδευματιών, με δύο κατά κύριο λόγο συντελεστές, 2,4% και 3,6% (οι βασικοί συντελεστές είναι 2% και 3%, επιβαλλόμενης και επιπλέον εισφοράς 20% επί του χαρτοσήμου υπέρ του ΟΓΑ). Πλέον εκσυγχρονίζεται, γίνεται ψηφιακό ή και καταργείται πλήρως για ορισμένες συναλλαγές. Πρόκειται για έργο που έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης και αποτελεί μία δύσκολη μεταρρύθμιση λόγω της πολυπλοκότητας της νομοθεσίας. Σύμφωνα με την εισήγηση του Κωστή Χατζηδάκη, το ψηφιακό τέλος συναλλαγής θα έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:
- Αντικαθιστά το σημερινό, απαρχαιωμένο πλαίσιο.
- Επιβάλλεται μόνο στις συμβάσεις και συναλλαγές που καθορίζονται ρητώς από τον νόμο.
- Αποκλείεται η επιβολή του σε συναλλαγές που υπόκεινται σε άλλους έμμεσους φόρους.
- Επιβάλλεται σε συναλλαγές όπου ο ένας τουλάχιστον συναλλασσόμενος είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδος ή έχει μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.
- Ρυθμίζει πολλά ζητήματα που το σημερινό, απαρχαιωμένο πλαίσιο δεν είχε ρυθμίσει με σαφήνεια, και δη: υποκείμενο της φορολογικής υποχρέωσης, υπόχρεο προς απόδοση του φόρου, βαρυνόμενο με τον φόρο κ.λπ.
- Περιέχει ψηφιακή διαδικασία απόδοσης του τέλους.
- Καταργεί πολλές περιπτώσεις επιβολής χαρτοσήμου.
- Θέτει ανώτατο όριο φορολογικής επιβάρυνσης για ορισμένες κατηγορίες τέλους συναλλαγής.
