Οι ιστορικές εφημερίδες, όσες φουρτούνες κι αν περάσουν στον ωκεανό της επικαιρότητας, στον οποίον πλέουν, δεν βυθίζονται. Αυτό ισχύει βεβαίως και για την «Απογευματινή», η οποία μετά από μία μικρή αναστολή της έκδοσής της, δεν ήταν δυνατόν να μη βρει ξανά το απάγκιο λιμάνι, απ’ όπου ξεκίνησε και πάλι τον δικό της πλου σε μία νέα εποχή με διαφορετικές απαιτήσεις και ακόμη απαιτητικότερο αναγνωστικό κοινό, που δεν το διαμορφώνουν πλέον μόνο τα όσα γράφονται στις εφημερίδες αλλά και η καινοτομία του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η «Απογευματινή» στη νέα της πορεία συμπλήρωσε ήδη δύο χρόνια. Δύο χρόνια μεστά, τα οποία αποτελούν τον προάγγελο μίας νέας μακράς εκδοτικής πορείας, χάρη στον όμιλο των Παραπολιτικών, που ορθώς διείδε ότι αυτή η ιστορική εφημερίδα έχει και μέλλον και θέση πάλι στην ενημέρωση.
Η «Απογευματινή» είχε χαρακτηριστεί στο παρελθόν λαϊκό φύλλο. Ήταν και είναι ένας λάθος χαρακτηρισμός, επειδή παραπλανούσε ίσως το είδος των θεμάτων που επέλεγε να προβάλλει.
Η «Απογευματινή» ήταν και είναι κοινωνικό φύλλο. Μία εφημερίδα που πιάνει τον σφυγμό της κοινωνίας και για τον λόγο αυτό, χωρίς να αφίσταται της πολιτικής ενημέρωσης, προτάσσει τα ζητήματα που ενδιαφέρουν και απασχολούν το κοινωνικό σύνολο. Τα ζητήματα της καθημερινότητας του πολίτη, τα οποία έχουν τη μεγάλη πολιτική τους διάσταση, διότι είναι αυτά που μπορούν να αναδείξουν ή να καταδικάσουν μία κυβέρνηση. Ήταν και εξακολουθεί να είναι, με άλλα λόγια, μία εφημερίδα που επιβεβαιώνει στην πράξη ότι αναγνωρίζει πως ο λαός είναι κυρίαρχος σε μια δημοκρατία και ότι του αξίζει ο σεβασμός των προβλημάτων του.
Η ανάδειξη άλλωστε των θεμάτων που ενδιαφέρουν και απασχολούν την κοινωνία αποτελεί και την εκδοτική προσφορά στο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Διότι για τη μεν κυβέρνηση η ανάδειξη των θεμάτων αυτών αποτελεί πυξίδα για τυχόν παραλείψεις της, για τη δε αντιπολίτευση αποτελεί την πρόκληση για αναζήτηση -από αυτήν- εναλλακτικών λύσεων και εποικοδομητικών προτάσεων. Αλλά και για άσκηση πίεσης στις εκάστοτε κυβερνήσεις προς ικανοποίηση των λαϊκών αιτημάτων, πάντοτε στο πλαίσιο του εφικτού.
