Οταν έγινε γνωστό ότι ο Χρήστος Μάστορας θα υποδυθεί τον µεγάλο Στέλιο Καζαντζίδη στην ταινία του Γιώργου Τσεµπερόπουλου, µε τον τίτλο «Υπάρχω», υπήρξαν σχεδόν από την αρχή αντιδράσεις. Αντιδράσεις που εστιάζονταν όχι στο κατά πόσο ο frontman από τις Μέλιsses θα µπορούσε να υποδυθεί τον τεράστιο αυτόν ερµηνευτή, αλλά πώς θα αποδώσει τα τραγούδια του.
Ειδικά στον χώρο των µουσικών και κυρίως αυτών της παλιότερης γενιάς, η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν ότι «δεν κάνει το παιδί», «δεν θα τα πει», «είναι ιεροσυλία αυτή η επιλογή» και διάφορα άλλα τσιτάτα.
Αυτό που εµφανώς αγνόησαν όλοι οι διαφωνούντες ήταν ότι ο Μάστορας, ως ένας µουσικός χαµαιλέοντας, κατάφερε να µιµηθεί αξιοπρεπέστατα τον Στέλιο, όταν τραγούδησε εµβληµατικά τραγούδια του, όπως το «∆εν θα ξαναγαπήσω», περισσότερο γνωστό ως «Τη δεύτερη φορά».
Οταν βγήκε η ταινία τον περίµεναν πολλοί στη γωνία, έτοιµοι να τον κριτικάρουν, ειδικά οι παλιοί µουσικοί, κυρίως δε οι µπουζουξήδες, οι οποίοι αφού είδαν την ταινία επέµεναν ότι ο Μάστορας ήταν λάθος επιλογή. ∆υστυχώς γι’ αυτούς, το κοινό αλλά και πολλοί επώνυµοι είχαν διαφορετική άποψη, ενώ το «Υπάρχω» σαρώνει εισπρακτικά από την πρώτη εβδοµάδα προβολής του.
Ουρές στα ταµεία
Οι ουρές που σχηµατίστηκαν στους κινηµατογράφους παραπέµπουν σε αλλοτινές εποχές, σε χρόνια που δεν υπήρχε ακόµη ούτε το βίντεο και ο κόσµος τιµούσε δεόντως τις σκοτεινές αίθουσες. Μέχρι στιγµής οδεύει ολοταχώς για 800.000 εισιτήρια και δεν είναι καθόλου απίθανο να ξεπεράσει τον επόµενο µήνα
τους 1.000.000 θεατές, κάτι πρωτόγνωρο για µια ελληνική ταινία.
Ακόµη και ο Χρήστος Νικολόπουλος, που είχε ζήσει πολύ τον Στέλιο και από την καλή και από την ανάποδη, µιλώντας για τον βασικό πρωταγωνιστή της ταινίας µόνο καλά λόγια είχε να πει, πηγαίνοντας κόντρα στους παλιούς µουσικούς. Αυτούς που εµµένουν στην άποψή τους, αγνοώντας ίσως ότι εν έτει 2024 ο µύθος του Καζαντζίδη µπορεί να παραµένει ζωντανός, το «Υπάρχω» όµως τον απογείωσε.
Οταν ακούς το κοινό µέσα στην αίθουσα να τραγουδά τα κοµµάτια του Στέλιου και βλέπεις ανθρώπους να δακρύζουν, αποδεικνύεται ότι η ταινία του Τσεµπερόπουλου πέτυχε τον στόχο της 100%. Μπορεί να µην εµβαθύνει στις κόντρες του και σε άλλα κεφάλαια της ζωής του, κατάφερε όµως να κάνει ανθρώπους να τραγουδάνε το «Υπάρχω», ενώ στα νυχτερινά κέντρα γνωστοί ερµηνευτές άδουν πολλές γνωστές επιτυχίες του, στο revival ενός µύθου που θα συζητιέται για καιρό.
*Του Δημοσθένη Χρήστου
Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή
