Tο καλοκαίρι του 1982, επτά χρήστες ηρωίνης εισήχθησαν σε νοσοκομείο της Καλιφόρνια παράλυτοι και μουγκοί. Ήταν γύρω στα 20, κατά τα άλλα υγιείς, μέχρι που ένα συνθετικό ναρκωτικό που είχαν παρασκευάσει σε αυτοσχέδια εργαστήρια τους άφησε παγωμένους μέσα στο ίδιο τους το σώμα. Οι γιατροί ανακάλυψαν γρήγορα την αιτία: το MPTP, μια νευροτοξική μόλυνση που είχε καταστρέψει ένα μικρό αλλά κρίσιμο τμήμα του εγκεφάλου, τη substantia nigra, η οποία ελέγχει την κίνηση.
Οι ασθενείς είχαν αναπτύξει συμπτώματα Πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο σχεδόν εν μια νυκτί.
Οι περιπτώσεις αυτές σόκαραν τους νευρολόγους. Μέχρι τότε, η νόσος του Πάρκινσον θεωρούνταν ασθένεια της γήρανσης, με αργή και μυστηριώδη προέλευση. Αλλά εδώ υπήρχε κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό: το MPTP αποδείχθηκε ότι ήταν χημικά παρόμοιο με το paraquat, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο που επί δεκαετίες το ψέκαζαν σε αγροκτήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.
Για έναν νεαρό Ολλανδό γιατρό, ονόματι Μπας Μπλόεμ, η ιστορία θα γινόταν καθοριστική. Το 1989 ο Μπλόεμ ταξίδεψε στις ΗΠΑ για να συνεργαστεί με τον Γουίλιαμ Λάνγκστον, τον νευρολόγο που είχε αποκαλύψει τη σχέση MPTP – Πάρκινσον. Αυτό που είδε εκεί αναδιαμόρφωσε την κατανόησή του για τη νόσο – και τα αίτιά της.
«Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια ανθρωπογενής ασθένεια», λέει ακόμη και σήμερα στις πάμπολλες διαλέξεις που δίνει ανά τον κόσμο. «Και το τραγικό είναι ότι δεν προσπαθούμε καν να την προλάβουμε».
Εφημερίδα Απογευματινή
