«Με πληθυσμό γύρω στο ένα εκατομμύριο πολίτες, οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη μειονότητα στη χώρα, που έχει περίπου 11 εκατομμύρια πληθυσμό». Η αυστριακή «Kronen Zeitung», έκλεινε με τη συγκεκριμένη αναφορά το ρεπορτάζ της για την περσινή συγκέντρωση του Αλβανού πρωθυπουργού στο Γαλάτσι. Είναι χαρακτηριστική η εμμονή συγκεκριμένων κέντρων για την κατασκευή μειονοτήτων στην Ελλάδα.
Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού, η συνεπαγόμενη ιστορική του συνοχή και ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας των Ελλήνων, εξασφάλισαν την ομαλή ενσωμάτωση των οποιονδήποτε αλλόγλωσσων ή αλλόφυλων πληθυσμιακών μειονοτήτων. Στρατηγικό πλεονέκτημα του Ελληνισμού είναι ακριβώς η καταπληκτική συνοχή που επιδεικνύει ιστορικά, ακόμα και όταν βρέθηκε σε συνθήκες κατοχής. Όμως, είναι γεγονός πως κατά την ελληνική ιστορική διαδρομή εντείνονται και οι προσπάθειες προκειμένου να κατασκευαστούν ή να αναδειχθούν κοινωνικές ομάδες, με διαφορετικά πολιτιστικά ή γλωσσικά στοιχεία και χαρακτηριστικά.
Οι αποτυχίες των σχετικών προσπαθειών, όποτε και εάν αυτές επιχειρήθηκαν, δεν έχουν κάμψει τις προσπάθειες για επανάληψή τους. Την ίδια στιγμή, η πτώση του κομμουνισμού, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η παγκοσμιοποίηση, επέφεραν μία πρωτοφανή συσσώρευση ξένων πληθυσμών από συνεχείς μεταναστευτικές ροές, γεγονός που δημιουργεί νέες συνθήκες προκειμένου να αμφισβητηθεί η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας ήταν σχεδόν απειλητικός και αποκαλυπτικός στη συγκέντρωσή του στην Αθήνα: «Η Ελλάδα σας ανήκει εξίσου με τους Έλληνες…», είπε προς το τέλος της ομιλίας του. Μια ομιλία, η οποία κατά το πλείστον ήταν καρμπόν-αντιγραφή αντίστοιχης του Ενβέρ Χότζα, του 1978! Μόνο που εκείνος την είχε εκφωνήσει στην περιοχή της Δρόπολης, την περίοδο που σχεδίαζε κάποια ανοίγματα προς την Ελλάδα, κινούμενος τότε εκείνος, όπως και ο μετέπειτα Αλβανός πρωθυπουργός, Έντι Ράμα, μεταξύ προσέγγισης και εθνικιστικού παροξυσμού…
Εργαλειοποίηση
Η συγκεκριμένη αναφορά του Ράμα στην Αθήνα, συνάδει με άλλες παράλληλες προσπάθειές του για την εργαλειοποίηση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, εάν όχι στο σύνολο, σίγουρα ενός μεγάλου ποσοστού από τον πληθυσμό των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα. Στη διαδικασία αυτή της «κατασκευής μειονοτήτων» αναμειγνύονται κατά τον συνήθη τρόπο κυβερνητικές υπηρεσίες άλλων ενδιαφερόμενων κρατών, MME, αλλά και οργανώσεις που έχουν διασυνδέσεις με συγκεκριμένα κράτη.
Για παράδειγμα, παγίως σε εκπομπές για την πολιτιστική διαφορετικότητα και τις σχέσεις που αναπτύσσονται στη μεθόριο, τόσο αλβανικά κανάλια όσο ακόμα και η Deutsche Welle, έχουν προβεί σε προκλητικές αναφορές για καταπιεσμένους πολίτες σε χωριά της Ελλάδας που δεν μπορούν ελεύθερα να μιλήσουν δημόσια την αλβανική ή «μακεδονική» τους, μητρική γλώσσα! Ωστόσο, εδώ και χρόνια, στις εκπομπές των αλβανικών καναλιών, όπου παρίστανται εκπρόσωποι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, το μοτίβο που επαναλαμβάνεται είναι ότι «η Ελλάδα δεν δικαιούται να μιλάει για μειονότητες και τη σχετική μεταχείρισή τους, καθώς είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης που δεν αναγνωρίζει στην επικράτεια τις μειονότητες!».
Σημειώνεται ότι την επαύριο της καθόδου του Ράμα με την πολυπληθή ακολουθία του από κρατικούς αξιωματούχους, υπαλλήλους και οπαδούς του κόμματός του στην Αθήνα, ενεργοποιήθηκε πλατφόρμα για την πρόσληψη εκπαιδευτικών αλβανικής γλώσσας στην Ελλάδα. Έχει σημασία η ονομασία της πλατφόρμας: «Mësues për Greqinë» (Δάσκαλοι για την Ελλάδα). Για όσους έχουν γνώση της αλβανικής, η διατύπωση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς αφήνει να εννοείται ότι, είτε ότι τους ζητάει η ίδια η Ελλάδα είτε ότι απλώς πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στη συγκεκριμένη γεωγραφική επικράτεια.
Περισσότερο έντονες και αποκαλυπτικές των στόχων κι επιδιώξεων είναι δράσεις που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία «κοινωνικής συνείδησης» και στον χώρο των Βλαχόφωνων Ελλήνων. Δράσεις που έχουν πλούσια υποστήριξη και χρηματοδότηση, οι οποίες αφορούν αυτήν τη συνιστώσα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Το γεγονός ότι οι δράσεις αυτές τυγχάνουν στήριξης και από χρηματοδοτικούς πόρους της ΕΕ, επειδή δήθεν σχετίζονται με την επιστημονική-ακαδημαϊκή «έρευνα», μπορεί να λειτουργεί ως ένα χρήσιμο άλλοθι, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί να καλύψει τον βαθύτερο στόχο.
Στο Διαδίκτυο και στον χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί εύκολα κανείς να διαπιστώσει ότι εξελίσσεται μία προπαγάνδα προκειμένου να διαμορφωθεί μια διαφορετική εθνική συνείδηση και συμπεριφορά, καλυπτόμενη υπό τη «γλωσσική ιδιαιτερότητα». Μάλιστα πανεπιστημιακοί και φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης περιοχών με ανάλογους πληθυσμούς, οι οποίοι βρίσκονται σε εγγύτητα με την Αλβανία, που παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον για την υλοποίηση των σχετικών διασυνοριακών προγραμμάτων των Βρυξελλών, μετατρέπονται εκούσια ή ακούσια σε εργαλείο που έχουν σκοπό την υπονόμευση της συνοχής του Ελληνισμού. Είχαμε τέτοια εγχειρήματα και στο παρελθόν…
Τα γεγονότα στα οποία αναφερόμαστε μπορεί να είναι ελάσσονος σημασίας, καθότι διαδραματίζονται στην περιφέρεια, η οποία δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις κρατικές πολιτικές, εντούτοις δύναται να μετατραπούν σε μελλοντικές μείζονες οχλήσεις. Εξάλλου, οι κάθε λογής «επενδύσεις» σε εθνολογικές και θρησκευτικές αποκλίσεις, αντιθέσεις και συγκρούσεις, δεν είναι παρά ένα από τα μέσα στον σχεδιασμό ενός υβριδικού πολέμου…
Εφημερίδα Απογευματινή
