Ένταλμα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, του πρώην υπουργού Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ, και του στρατιωτικού διοικητή της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντέιφ, για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου εξέδωσε χθες το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Ο Ντέιφ φέρεται να έχει σκοτωθεί, ενώ το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου. Το ίδιο πράττουν και οι ΗΠΑ. Πρόκειται συνεπώς για απόφαση χωρίς περιεχόμενο;
Όχι ακριβώς. Πέραν της ηθικής απαξίας, ο Νετανιάχου και ο Γκάλαντ κινδυνεύουν με σύλληψη σε 120 χώρες του κόσμου, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον πρόεδρο Πούτιν. Εξ αντανακλάσεως η απόφαση πλήττει και τις ΗΠΑ, καθώς πλέον στηρίζουν μια κυβέρνηση με στελέχη που κατηγορούνται ως εγκληματίες πολέμου. Για όσα αναφέρει η Ουάσινγκτον κατά της Μόσχας, θα πρέπει πλέον να απολογείται για λογαριασμό του στενότερου συμμάχου της.
Μία “σύγχρονη δίκη Ντρέιφους” σύμφωνα με τον Νετανιάχου
Ενδεικτική της βαρύτητας της απόφασης είναι η οργισμένη αντίδραση του Νετανιάχου. Στην ανακοίνωσή του κάνει λόγο για αντισημιτική απόφαση και «ισοδύναμη με τη σύγχρονη δίκη Ντρέιφους», όπως ανέφερε στην πρώτη επίσημη τοποθέτησή του το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού, ενώ σε ανάρτησή του ο υπουργός Εξωτερικών, Γκίντεον Σάαρ, κάνει λόγο για «επίθεση στο δικαίωμα του Ισραήλ να αμύνεται». Κατά της απόφασης τάχθηκαν και οι ΗΠΑ, με εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου να κάνει λόγο για «βιασύνη του εισαγγελέα να επιδιώξει εντάλματα σύλληψης και ανησυχητικά λάθη της διαδικασίας που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση».
Αντιθέτως την απόφαση χαιρέτισαν εκπρόσωποι αρκετών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν ότι εφόσον χρειαστεί οι χώρες τους θα εφαρμόσουν το ένταλμα σύλληψης. Ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, έκανε λόγο για «δεσμευτικές αποφάσεις για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ».
Πρόλαβαν το βέτο
Λίγες ώρες νωρίτερα οι ΗΠΑ είχαν αποτρέψει μία άλλη δυσμενή εξέλιξη για το Ισραήλ, ασκώντας βέτο σε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που ζητούσε άμεση και άνευ όρων κατάπαυση πυρός στη Γάζα, επειδή δεν έθετε ως προϋπόθεση την ταυτόχρονη απελευθέρωση όλων των ομήρων.
