Η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας, της πρώτης κυβέρνησης Εργατικών που σχημάτισε ο Κιρ Στάρμερ έπειτα από 14 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους Συντηρητικούς, συγκεντρώνει πάνω της τα βλέμματα για μια σειρά από λόγους. Η Άντζελα Ρέινερ, στα 44 της, είναι μια εντυπωσιακή κοκκινομάλλα με πλατύ χαμόγελο, σταθερή και δυνατή φωνή και διακριτό λόγο μέσα στο Εργατικό Kόμμα.
Γεννημένη τον Μάρτιο του 1980 στο Στόκπορτ του Μάντσεστερ, μεγάλωσε σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης. Ο πατέρας της ήταν χαμένος στις καταχρήσεις και τα μεγαλύτερα διαστήματα της ζωής του άνεργος, ενώ η μητέρα της, μια αγράμματη γυναίκα που πάσχει από διπολική διαταραχή, ήταν ανίκανη να προσφέρει υποστηρικτικό πλαίσιο στην κόρη της. Ζούσαν με επιδόματα και βοήθεια για τους άπορους. Η Ράινερ έχει να πει για την οικογένειά της ότι «δεν έχω γνωρίσει ποτέ στοργή και αγάπη ως παιδί». Για τις ευκαιρίες που είχε για μόρφωση, είναι απλό. Δεν είχε καμία. Στο σπίτι της, μια εργατική κατοικία, όχι απλώς δεν υπήρχαν βιβλία αλλά ούτε μολύβι και χαρτί. Η Ράινερ πήγαινε σχολείο στο Στόκπορτ, αλλά το εγκατέλειψε σε ηλικία 16 ετών. Είχε μείνει έγκυος, κάτι που την οδήγησε να γίνει έφηβη μητέρα.
Τότε της είπαν «είσαι ένα μηδενικό», αλλά, όπως λέει η ίδια, αν δεν υπήρχαν τα κοινωνικά και προνοιακά προγράμματα των Εργατικών, θα είχε πράγματι βυθιστεί στον απόλυτο κοινωνικό αποκλεισμό. Χάρη όμως σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, μπορούσε και έτρωγε όταν ήταν παιδί και στο σπίτι της υπήρχε απόλυτη ανέχεια.
«Όταν ήμουν παιδί, μου έλεγαν να ξέρω τη θέση μου. Αρνήθηκα». Με αυτή τη φράση έχει συνοδεύσει αυτή τη φωτογραφία από τα δύσκολα και χωρίς καμία προοπτική παιδικά της χρόνια.
Μερικά χρόνια αργότερα, όταν πια είχε και ένα μωρό να φροντίσει, χάρη σε ένα άλλο πρόγραμμα επέστρεψε στην εκπαίδευση. Η ζωή της άρχισε να παίρνει μια νέα τροπή μετά την κατάρτισή της στη βρετανική νοηματική γλώσσα και τις σπουδές για να γίνει κοινωνική λειτουργός στο Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο Stockport College. Η δεύτερη ευκαιρία τής δόθηκε και η Ράινερ την άρπαξε. Άρχισε να εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός για τις προνοιακές υπηρεσίες του Μάντσεστερ, ενώ σύντομα ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση στο σωματείο Unison, φτάνοντας να εκπροσωπεί 200.000 εργάτες στη βορειοδυτική Αγγλία.
Εκεί γνώρισε τον άνθρωπο από τον οποίο πήρε το επίθετό της, τον Μαρκ Ρέινερ, στέλεχος της Unison. Παντρεύτηκαν το 2010 και χώρισαν το 2020, έχοντας αποκτήσει άλλους δύο γιους. Η πολιτική ήταν το επόμενο, αυτονόητο για την ίδια βήμα και το κόμμα των Εργατικών ο φυσικός της χώρος. Το ξεκίνημα έγινε στη δεκαετία του ’10 και το 2015 πήρε το εισιτήριο για τη Βουλή των Κοινοτήτων. Ήταν η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην ιστορία 180 ετών της περιφέρειάς της (Ashton-under-Lyne).
Μέσα στο κόμμα άρχισε να ανεβαίνει γρήγορα στην ιεραρχία. Από το 2015 ορίστηκε διαδοχικά τομεάρχης Εκπαίδευσης και Ισότητας, ενώ το 2020 εξελέγη αντιπρόεδρος του κόμματος. Η σχέση της με τον ηγέτη των Εργατικών, Κιρ Στάρμερ, δεν ήταν πάντα η καλύτερη δυνατή.
Θεωρείται άλλωστε εκπρόσωπος της λεγόμενης «αριστερής πτέρυγας», όμως η ίδια προσδιορίζεται ως «σοσιαλίστρια» αλλά όχι «κορμπινική», παίρνοντας αποστάσεις από τον Τζέρεμι Κόρμπιν, πρώην ηγέτη των Εργατικών, ο οποίος, αφού οδήγησε το κόμμα στη χειρότερη ήττα του από τη δεκαετία του 1930, εξελέγη σε αυτές τις εκλογές ως ανεξάρτητος στην περιφέρεια του Ίσλινγκτον.
Την απειλούσαν και είχε panic button στο σπίτι…
Η Ρέινερ κατάφερε να σταθεί όρθια όταν άρχισαν οι προσπάθειες του Στάρμερ να την υποβιβάσει στην κομματική ιεραρχία, αφήνοντάς την εκτός των κρίσιμων θέσεων, αλλά πέτυχε να τον κάνει να την εμπιστευτεί. Έγινε σκιώδης υπουργός και από τον Σεπτέμβριο του 2023 έγινε σαφές ότι προοριζόταν για αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε περίπτωση εκλογικής νίκης των Εργατικών.
Η Ρέινερ έχει δεχθεί απειλές κατά της ζωής της και έχει μιλήσει για το πώς είχε για μεγάλο διάστημα εγκατεστημένο ένα panic button στο σπίτι της. Το 2021 ένας άνδρας καταδικάστηκε, αφού παραδέχθηκε ότι έστειλε ένα απειλητικό e-mail, στο οποίο την προειδοποιούσε «να φυλάγεσαι και να προσέχεις τα παιδιά σου».
Το 2022 ένα άρθρο στη «Mail on Sunday» υποστήριζε ότι βουλευτές των Τόρις είχαν καταγγείλει μία συνωμοσία τύπου «Βασικό ένστικτο» εκ μέρους της, με στόχο να αποσπάσει την προσοχή του Μπόρις Τζόνσον «σταυρώνοντας τα πόδια της». Απέρριψε το άρθρο ως «αηδιαστικό» και κατήγγειλε ότι δεν είχε να κάνει μόνο με το γεγονός ότι ήταν γυναίκα, αλλά και με τα ταξικά στερεότυπα για το πού και πώς μεγάλωσε. Το άρθρο πυροδότησε σφοδρές αντιδράσεις και ο ίδιος ο Τζόνσον το καταδίκασε δημοσίως ως μία ανώνυμη επίθεση μισογυνισμού εναντίον της.
Η Ράινερ είναι μητέρα τριών παιδιών (και οι τρεις γιοι της είναι πλέον ενήλικοι) και έχει ήδη μία εγγονή 7 ετών, ενώ πρόσφατα έγινε και πάλι γιαγιά. Για τον Κιρ Στάρμερ, είναι κάτι παραπάνω από το δεξί του χέρι. Είναι η φωνή που τον συνδέει με την εργατική τάξη, με τους απλούς πολίτες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.
