Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι μεταξύ των κερδισμένων του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, καταφέρνοντας τελικά να κερδίσει το «στοίχημα» που έβαλε το βράδυ των ευρωεκλογών, προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές. Μπροστά στο ενδεχόμενο η Ακροδεξιά να αποκτήσει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, πολιτικό σύστημα και ψηφοφόροι αντέδρασαν, οδηγώντας την Εθνική Συσπείρωση (NR) στην τρίτη θέση. Ο ίδιος ο Μακρόν έχει τώρα ρόλο ρυθμιστή ως προς τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει.
Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, με τη συμμετοχή στο 66,7%, η NR έλαβε πάνω από 10.000.000 ψήφους (37,1%) αλλά μόλις 143 έδρες (αυξάνοντάς τις πάντως κατά 54 σε σχέση με την προηγούμενη Βουλή). Η συμμαχία Μαζί (Ens) των υποστηρικτών του Μακρόν με 24,5% των ψήφων κέρδισε 159 έδρες (86 λιγότερες) και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) 180 έδρες (49 περισσότερες) με 25,8%. Είναι προφανές ότι η συνεργασία των δύο παρατάξεων, με την απόσυρση πάνω από 200 υποψηφίων στον δεύτερο γύρο, απέφερε καρπούς. Μεταξύ των ηττημένων ξεχωρίζουν οι Ρεπουμπλικανοί (LR, παραδοσιακή Δεξιά) που έλαβαν 5,4% και 39 έδρες (25 λιγότερες). Τέλος, 56 έδρες κατέληξαν σε υποψηφίους μικρότερων κομμάτων.
Με την απόλυτη πλειοψηφία να απαιτεί 289 έδρες, είναι προφανές ότι κανείς δεν σχηματίζει κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός Ατάλ έσπευσε το βράδυ των εκλογών να αναγγείλει την παραίτησή του, αλλά χθες ο Μακρόν δεν την έκανε δεκτή, ζητώντας του να παραμείνει στη θέση του μέχρι να αποσαφηνιστεί η εικόνα σχετικά με τον διάδοχό του. Ο χρόνος πιέζει, δεδομένου και ότι σε 17 ημέρες ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού.
Ως επικρατέστερο σενάριο προβάλλει η δημιουργία κυβέρνησης μειοψηφίας από το NFP, με ψήφο ανοχής από το Ens. Συνεργασία που πάντως δεν θα είναι καθόλου εύκολο να προκύψει δεδομένων των προγραμματικών αποκλίσεων. Για παράδειγμα, εμβληματική εξαγγελία του NFP είναι η κατάργηση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του Μακρόν (που γέννησε το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων»). Χαρακτηριστική είναι χθεσινή ανάρτηση του υπουργού Οικονομικών, Μπρούνο Λεμέρ, όπου επισημαίνεται ο κίνδυνος νομισματικής κρίσης και οικονομικής παρακμής αν εφαρμοστεί το οικονομικό πρόγραμμα του NFP.
Ερώτημα αποτελεί και το πρόσωπο που θα αναλάβει την πρωθυπουργία. Αν και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας (μεγαλύτερη συνιστώσα του NFP), δήλωσε διαθέσιμος, είναι μάλλον απίθανο να γίνει αποδεκτός. Ο Ραφαέλ Γκλικσμάν, επικεφαλής ενός μικρού κεντρώου κόμματος (Place Publique) που συνεργάζεται με τους Σοσιαλιστές (δεύτερη μεγαλύτερη συνιστώσα του NFP), απέρριπτε το βράδυ της Κυριακής είτε «Ιακωβίνο» (δηλαδή τον Μελανσόν) είτε «Δία» (όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τον Μακρόν οι υποστηρικτές του).
Ο Γκλικσμάν θα μπορούσε να είναι μία επιλογή, όπως και ο γραμματέας των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ, ή η επικεφαλής των Οικολόγων (τρίτη συνιστώσα του NFP), Μαρίν Τοντελιέ. Εναλλακτικά ακούγεται το όνομα του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος επέστρεψε στα βουλευτικά έδρανα.
Θεωρητικά ο Μακρόν θα μπορούσε να προτιμήσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας μεταξύ της συμμαχίας Ens και της LR, η οποία μάλιστα αθροίζει περισσότερους βουλευτές από το NFP. Προγραμματικά ένα τέτοιο σχήμα είναι περισσότερο ομοιογενές, αλλά είναι μάλλον απίθανο να αποσπάσει ψήφο ανοχής από το NFP. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος της Γαλλίας θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων για το προσεχές διάστημα.
