Το κοινωνικοϊστορικό φαινόμενο που ονομάζεται «λευκή υπεροχή» είναι φαινόμενο της προτεσταντικής Μεταρρύθμισης και της επιστημονικής επανάστασης που έφερε στο προσκήνιο της Ιστορίας την ερμηνευτική δύναμη της μάζας για τη θρησκεία και την τεχνολογία ως μέσον κατάκτησης της υπόλοιπης ανθρωπότητας από τον Ευρωπαίο λευκό. Συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτό που παραμένει ως το μείζον διαχωριστικό κατηγόρημα μεταξύ φυλών είναι ο φαινότυπος, το χρώμα και τα χαρακτηριστικά που μας διαφοροποιούν από τον «άλλο». Και αυτό στον Νέο Κόσμο επικεντρώθηκε στη διαφορά του μαύρου από τον λευκό.
Ο διαφορετικός φαινότυπος όμως ούτε κατ’ ελάχιστο θεμελιώνει τον κατώτερο και τον ανώτερο. Το ότι η τυχαιότητα της εξέλιξης ήθελε τον λευκό να ξεκινήσει την επιστημονική επανάσταση δεν αποτελεί κριτήριο της ανωτερότητάς του. Έτσι, όταν φτάνουμε στη θεμελίωση της Αμερικανικής Επανάστασης πάνω στις αρχές του Διαφωτισμού, αυτή μένει ανολοκλήρωτη μπροστά στην ανοχή της στη δουλεία. Τα φυσικά απαραβίαστα ανθρώπινα δικαιώματα και η αναζήτηση της ευτυχίας της Διακήρυξης παραμένουν κενό γράμμα όσο οι μαύροι δούλοι συλλέγουν βαμβάκι και ζαχαροκάλαμο στον Νότο σαν «εργαλεία». Η εξόφθαλμη αντίφαση λόγων και έργων θα αρθεί εν μέρει μετά από ένα αιματηρό και σκληρότατο εμφύλιο, που αφήνει τον Νότο για έναν αιώνα κατεστραμμένο και εγκαταλελειμμένο αναπτυξιακά.
Στο τέλος του 19ου αιώνα αρχίζει η μετανάστευση από τον Νότο προς τον Βορρά που δημιούργησε τα τεράστια γκέτο των μεγάλων βιομηχανικών κέντρων. Εκεί οι μαύροι του Νότου βρήκαν πιο αποδεκτή κατάσταση ως βιομηχανικοί εργάτες αλλά στο βάθος μια όχι λιγότερο ρατσιστική αντιμετώπιση. Από την άλλη πλευρά η ελεύθερη διακίνηση όπλων και η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα στους μεγάλους αστικούς ιστούς δημιουργεί κυρίως μετά το 1950 μια κατάσταση όπου οι μαύροι θεωρούντο, από φυλετική προκατάληψη, οι κυρίως ένοχοι για την εγκληματικότητα στις πόλεις του Βορρά.
Δυστυχώς οι κοινότητες των μαύρων μαστίζονται από εγκληματικές ενέργειες των μαύρων εναντίον των ίδιων. Στην αστυνόμευση των ΗΠΑ αναδύεται ανάγλυφη η αλήθεια ότι «η βία φέρνει βία». Η ένοπλη βία του εγκλήματος φέρνει βίαιη και σκληρή συμπεριφορά της αστυνομίας. Όταν αυτό γίνεται αναίτια εναντίον μαύρων δημιουργεί εξεγέρσεις σε μεγάλα αστικά κέντρα με νεκρούς και μεγάλες υλικές ζημιές. Μετά τη δολοφονία Φλόιντ, άρχισε μια έκρηξη φυλετικών ταραχών με το σύνθημα «Η ζωή των μαύρων είναι σημαντική» (Black Lives Matter). Σε εκείνες συμμετείχαν και διάφορες ομάδες φιλελεύθερων και αριστερών οργανώσεων και η αναταραχή εξαπλώθηκε σε όλες σχεδόν τις πόλεις των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα είχαν ξεκινήσει και ανάλογες διαμαρτυρίες και σε πόλεις της Ευρώπης. Η διαμαρτυρία πήρε τη μορφή χιονοστιβάδας εναντίον των συμβόλων του δουλοκτητικού παρελθόντος, εναντίον της «λευκής υπεροχής», αλλά τελικώς και εναντίον της ίδιας της αξιολόγησης της Ιστορίας.
Τα γεγονότα οδηγούν σε μια κοινωνική αποσύνθεση στις ΗΠΑ και μια επίθεση στην οντολογική ασφάλεια του δυτικού λευκού ανθρώπου. Το πείραμα της χύτρας, όπου όλα τα συστατικά βγάζουν κάτι νέο, φαίνεται πως απέτυχε. Όλοι βαφτίζονταν Αμερικανοί ακολουθώντας το «αμερικανικό όνειρο», αλλά φαίνεται πως υπήρχε κάτι το ανολοκλήρωτο σε όλους αυτούς – Εβραίους, Γερμανούς, Κινέζους, Ιταλούς, Μεξικανούς, Ινδιάνους και τόσους άλλους. Ίσως ένας ζωμός έβγαινε κατά διαστήματα από τη χύτρα, αλλά τα τελευταία 50 χρόνια όλο και χαλούσε η συνταγή στην εκτέλεση.
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Κάτι άλλο συμβαίνει και στην υπόλοιπη αμερικανική ήπειρο, το οποίο σηματοδοτεί μια άλλη τραγική αποτυχία του πειράματος του αποικισμού του Νέου Κόσμου. Βλέπουμε καραβάνια δυστυχισμένων από τη Λατινική Αμερική να συνωστίζονται στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Περίπου 700.000 ασυνόδευτα παιδιά, οι επονομαζόμενοι «ονειροπόλοι», βρίσκονται εντός των ΗΠΑ ζητώντας μια καινούργια ζωή. Δέκα εκατομμύρια είναι οι παράνομοι μετανάστες που βρίσκονται στις ΗΠΑ και εκατομμύρια άλλοι προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, εύφορες με μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, βρίσκονται μονίμως υπό πτώχευση, δικτατορίες, δεξιές ή αριστερές, και γενικά και εκεί, αν η φυλετική διαμάχη λευκών και μαύρων δεν είναι βίαιη ή εμφανής, η συμβίωση λευκών εποίκων, πρώην μαύρων δούλων από την Αφρική και γηγενών δεν είχε ευτυχή αποτελέσματα.
Αυτή η συνεχής κίνηση από την Κεντρική και Νότια Αμερική στη Βόρεια προετοιμάζει μια νέα και διαφορετική σύγκρουση, όπου οι απόγονοι των γηγενών Αζτέκων, Μάγια, Ίνκας, Ινδιάνων θα επιζητήσουν την αποκατάσταση των προγονικών δικαιωμάτων τους και από λευκούς και από μαύρους. Την κοινωνική αναταραχή που παρακολουθήσαμε από τους απογόνους των Αφρικανών δούλων, με αφορμή την απεχθή δολοφονία του Φλόιντ, είναι πιθανόν να εξελιχθεί σε μια αντίδραση των γηγενών Ινδιάνων, όπου και οι μαύροι θα θεωρηθούν κι αυτοί έποικοι και εισβολείς. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι μαύροι θα στραφούν και κατά άλλων ομάδων αποίκων πέραν των λευκών, τους οποίους θα θεωρήσουν ως υπεύθυνους για τις αδικίες που υπέστησαν. Με άλλα λόγια, το πείραμα το Νέου Κόσμου κινδυνεύει να καταρρεύσει εκ των έσω.
