Πόσο έλεγχο ασκούµε τελικά στη ζωή µας; Είµαστε πραγµατικά ελεγχόµενοι από τα γονίδιά µας και παγιδευµένοι στον εγωισµό µας, όπως διατείνονται ορισµένοι σύγχρονοι συγγραφείς, που αποδίδουν ακόµα και τις πιο απίθανες προτιµήσεις µας στον γενετικό κώδικα; Σύµφωνα µε τους οπαδούς της Επιγενετικής, αυτή η υπερβολική έµφαση στα γονίδια ως διαµορφωτές της ανθρώπινης συµπεριφοράς είναι απλώς µία θεωρία που µετατράπηκε σε επιστηµονικό δόγµα. Το ξεκίνησε το τεράστιο διεθνές ερευνητικό πρόγραµµα χαρτογράφησης του ανθρωπίνου γονιδιώµατος («the human genome project»), µε δεδηλωµένο τον στόχο καταγραφής όλων των ανθρωπίνων γονιδίων και στη συνέχεια τη µετατροπή αυτής της γνώσης σε όφελος για την ανθρωπότητα, µέσω της εξεύρεσης θεραπειών για τις πιο φρικτές ασθένειες.
Η κεντρική πεποίθηση ήταν πως οι πρωτεΐνες ως υπεύθυνες για την εκτέλεση των ζωτικών διεργασιών στα κύτταρά µας λειτουργούν µε βάση τις εντολές που λαµβάνουν από τα γονίδιά µας. Οι επιγενετιστές διαφωνούν έντονα µε αυτήν την απόλυτα ντετερµινιστική ερµηνεία της ανθρώπινης συµπεριφοράς, η οποία εξισώνει τον άνθρωπο µε βιολογικό ροµπότ, µε προδιαγεγραµµένη υγεία, αισθήµατα και πεποιθήσεις. Πενήντα χρόνια πριν από τη δηµοσίευση της «Καταγωγής των ειδών» του ∆αρβίνου, ο Γάλλος Jean Baptiste Lamarque διατύπωσε την άποψη ότι τα έµβια όντα πρέπει να έχουν µια έµφυτη αντίληψη του περιβάλλοντός τους, έτσι ώστε να εξελιχθούν, και ότι εξελίσσονται ανάλογα µε τις αλλαγές στο περιβάλλον τους.
Σε αντίθεση µε την αυστηρά αιτιοκρατική εξέλιξη των ειδών του ∆αρβίνου, που βασίζεται στις τυχαίες µεταλλάξεις, o Lamarque πίστευε πως υπάρχει µια αλληλεπίδραση µεταξύ των έµβιων όντων και του περιβάλλοντός τους. Η αναδυόµενη επιστήµη της Επιγενετικής πιστεύει σε αυτήν την εγγενή ευφυΐα της ζωής και την αποδίδει στην ύπαρξη συνείδησης εντός των κυττάρων. Βασιζόµενοι στο πείρα[1]µα του µε τα σωτήρια τσιπάκια του.
Μυστηριώδεις κλοπές λειψάνων αγίων στην Ιρλανδία
Η Ιρλανδική αστυνομία το 2011 είχε εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τη σύλληψη του ληστή της… καρδιάς ενός Ιρλανδού αγίου. O διαρρήκτης εισήρθε στον καθεδρικό ναό του Χριστού, στο Δουβλίνο, στις 2 Μαρτίου και, περιφρονώντας άλλα αντικείμενα αξίας, επέλεξε να κλέψει τη διατηρημένη καρδιά του Laurence O’Toole, του πολιούχου της ιρλανδικής πρωτεύουσας. Ένας εκπρόσωπος του ναού δήλωσε πως ο κλέφτης θα χρειάστηκε κόφτη μετάλλων για να αφαιρέσει το συγκεκριμένο τμήμα σώματος του αγίου, καθώς ήταν φυλαγμένο εντός μιας λειψανοθήκης σε ένα κουτί με σιδερένια κάγκελα. Παρ’ όλα αυτά ούτε o συναγερμός του ναού ενεργοποιήθηκε ούτε σημάδια διάρρηξης βρέθηκαν, ενώ δεν εκλάπησαν χρυσά δισκοπότηρα και χρυσά κηροπήγια που βρίσκονταν στο παρεκκλήσι. O υπεύθυνος του καθεδρικού ναού εξεπλάγη με το γεγονός μιας τέτοιας κλοπής, που είχε μονάχα συμβολική και καμία οικονομική αξία. Εξετάζοντας το βίντεο του κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης, κάποιοι αστυνομικοί και ιδιωτικοί ερευνητές δεν αποκλείουν το να κρύφτηκε ο ληστής εντός του ναού κατά τη διάρκεια της νύχτας και να διέρρηξε το κουτί όταν πια o χώρος ήταν κλειστός για το κοινό.
Ο Laurence O’Toole γεννήθηκε το 1228 στην κομητεία του Kildare και πολύ νέος στράφηκε προς την ασκητική ζωή. Τριγυρνούσε στην Ιρλανδία ντυμένος μόνο με δέρματα ζώων, απείχε από το κρέας και νήστευε επί καθημερινής βάσεως. Συχνά διανυκτέρευε σε μία σπηλιά κοντά στην κοιλάδα του Glendalough έως το 1162, οπότε και εξελέγη αρχιεπίσκοπος Δουβλίνου. Η καρδιά του σωζόταν στον καθεδρικό της πρωτεύουσας από το 1225, όταν έγινε η αγιοποίησή του από τον Πάπα Ονώριο τον 3ο. Το φθινόπωρο του 2011 άλλα τέσσερα αρχαία ιερά κειμήλια εκλάπησαν από εκκλησίες στο Δουβλίνο και στο Τιπερέρι, αναγκάζοντας την αστυνομία να στρέψει τις έρευνές της προς ομάδες αναβίωσης μυστηριακών τελετών. Φαίνεται πως ούτε στην Ιρλανδία αφήνουν τους αγίους να αγιάσουν στον τόπο τους…
Σημάδια οικονομικής κατάρρευσης;
Σε μία μακροσκελή επιστολή που δημοσιεύτηκε στους «New York Times» στις 14 Μαρτίου του 2011, ο Greg Smith, υψηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs, ανακοίνωσε τους λόγους που τον εξώθησαν σε παραίτηση. Μετά από 12 χρόνια συνεχούς προσφοράς, ο τέως επικεφαλής του Τμήματος Παραγώγων για την Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική, παραδέχεται μετά εξαιρετικής λύπης πως το παρόν εργασιακό περιβάλλον είναι «το πιο τοξικό και καταστροφικό που έχει συναντήσει μέχρι σήμερα στη μακρά σταδιοδρομία του». Η αλλαγή στην επιχειρησιακή κουλτούρα της εταιρείας ώθησε τον Greg Smith στην εθελούσια έξοδο, αφού δεν άντεχε άλλο τα ψέματα που έλεγε σε πελάτες, υφιστάμενους και νεοπροσληφθέντες! Με προσωπικό πελατολόγιο αξίας άνω του 1 τρισ. δολαρίων, η ηγεσία της Goldman Sachs ήταν δυσαρεστημένη με την παλαιάς κοπής τραπεζική προσέγγιση του Smith, ο οποίος προτιμούσε μία καλή συμβουλή για τον πελάτη, ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο επικερδής για την τράπεζα.
Η επιστολή αυτή ήλπιζε να λειτουργήσει ως κλήση αφύπνισης για τη Wall Street από τον λήθαργο του εύκολου πλουτισμού σε βάρος των πελατών, αλλά κατάφερε να φέρει μία άλλη κρυφή παράμετρο στο προσκήνιο: Αποκαλύφθηκε ότι σχεδόν επιδημική μορφή είχαν λάβει οι παραιτήσεις υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών ανά τον κόσμο τα τελευταία 3 τρίμηνα του 2011. Είναι φυσιολογικό να ανανεώνονται συχνά τα στελέχη αυτού του εξαιρετικά απαιτητικού τομέα, αλλά με βάση τη στατιστική, 450 παραιτήσεις από κορυφαία χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θεωρούνται εξωπραγματικός αριθμός. Θα μπορούσε να μπει κάποιος στον πειρασμό να συσχετίσει τις μαζικές παραιτήσεις με εισαγγελικές έρευνες που ενδεχομένως προσπαθούν αυτά τα άτομα να αποφύγουν. Λαμβάνοντας όμως υπόψη την τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας, μήπως θα ήταν πιο λογική η ερώτηση μήπως αυτά τα άτομα είχαν προείδει το… μέλλον και προσπάθησαν να εγκαταλείψουν το πλοίο πριν από την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος;
