Πώς θα φαινόταν εάν μια ημέρα στην Αθήνα σύσσωμο το πολιτικό δυναμικό αποφάσιζε να πραγματοποιήσει συγκέντρωση κατά του αντισημιτισμού; Αν στη χώρα μας οι πολιτικοί αλλά και εγχώριες συλλογικότητες αποφασίζαμε κατά χιλιάδες να φωνάξουμε ένα «στοπ» στη στοχοποίηση;
Γράφει ο Δημήτρης Μαρκόπουλος
Και αν κάτι τέτοιο φαίνεται εκτός εγχώριας πεπατημένης, να θυμίσουμε πως συνέβη την Κυριακή το πρωί στο Παρίσι, όταν 100.000 Γάλλοι -πολιτικοί, διανοούμενοι, πολίτες- διατράνωσαν την αντίθεσή τους στη βάναυση επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ. Σε μια χώρα όπως η Γαλλία, με εκατομμύρια Αράβων να ζουν εκεί, οι πολίτες ανεμπόδιστα διατράνωσαν τη θέση τους.
Είναι πραγματικότητα πως για χρόνια η ελληνική κοινωνία ζυμώθηκε με την υποστήριξη των παλαιστινιακών δικαίων. Και είναι επίσης πραγματικότητα πως η χώρα μας ενήργησε ως γέφυρα της Δύσης προς τον αραβικό κόσμο. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να ακυρώσει και μια σειρά άλλων πραγμάτων. Δεν μπορεί να παραγνωρίσουμε τη στενή διασύνδεση και με το κράτος του Ισραήλ, καθώς και το απαράδεκτα λανθασμένο γεγονός πως αναγνωρίσαμε το συγκεκριμένο κράτος μόλις στα 90s.
Όταν η Τουρκία κινούνταν απειλητικά κατά της πατρίδας μας και της Κύπρου, η συγκεκριμένη γειτονική χώρα έσπευσε να βοηθήσει στη θωράκιση των συνόρων μας, τόσο διπλωματικά όσο και αμυντικά.
Όταν η Χαμάς ανέπτυσσε υπόγειες σχέσεις και χρηματοδοτούνταν από την Άγκυρα, το Ισραήλ αποτελούσε συνομιλητή μας. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ενώ το τουριστικό ρεύμα από εκεί τόνωσε την ελληνική οικονομία, όπως το ίδιο συνέβη και με τις αγορές ακινήτων και οικοπέδων ή με την έλευση επενδύσεων.
Αν μια χώρα κινήθηκε υπέρ των ελληνικών υποθέσεων και συμφερόντων, αυτή ήταν το Ισραήλ. Κανένας δεν ακυρώνει τις σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο και τους ίδιους τους Παλαιστίνιους, μιλώντας ταυτόχρονα για την ολοένα μεγαλύτερη σχέση που έχουμε αναπτύξει με το Ισραήλ. Όμως, το να κινούμαστε μονομερώς υπέρ της αραβικής κατεύθυνσης αδικεί τη σχέση μας με την άλλη πλευρά. Μια σχέση ουσίας, μια σχέση στρατηγική, μια σχέση βαθιά. Και φυσικά δεν μπορεί ένας λαός, όπως ο ελληνικός που πάντοτε τοποθετείται προς την κατεύθυνση του δικαίου, να παραγνωρίζει το έγκλημα κατά νέων παιδιών που απήχθησαν, δολοφονήθηκαν, διαπομπεύτηκαν επειδή έκαναν το λάθος να βρεθούν στο λάθος μέρος, τη λάθος ημέρα. Στις πρόσφατες εξελίξεις στη Γάζα λησμονούμε ποιος ήρξατο χειρών αδίκων.
Σε όσους λοιπόν λειτουργούν μονομερώς και θεωρούν σχεδόν αδιανόητη μια αντίστοιχη με το Παρίσι πορεία κατά του αντισημιτισμού στην Αθήνα, σε όσους ενδεχομένως θα απαντούσαν ακόμα και με την άσκηση βίας στους δρόμους της πρωτεύουσας αν κάποιοι επιδίωκαν μια τέτοια προσπάθεια, απαντάμε πως χρειάζεται νηφάλια προσέγγιση και σεβασμός προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο κ. Μαρκόπουλος είναι βουλευτής ΝΔ της Β΄ Πειραιώς
