Οι επιζώντες ενός άγνωστου πολιτισμού -ερείπια και τεχνουργήματα του οποίου βρίσκονται στον πυθμένα του Περσικού Κόλπου- ήταν πιθανόν οι θεμελιωτές των πρώτων εξελιγμένων κοινωνιών που εμφανίστηκαν στη Μέση Ανατολή πριν από χιλιάδες χρόνια. Όπως υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Τζέφρι Ρόουζ από το Πανεπιστήμιο του Μπίρμινχαμ, οι μέχρι το 2010 πρόσφατες ανασκαφές και τα ευρήματα γύρω από τις ακτές του Περσικού Κόλπου υποδηλώνουν ότι υπήρχε εκεί μεγάλος αριθμός αξιόλογων και αρκετά εκλεπτυσμένων κτιρίων, τα οποία βυθίστηκαν ξαφνικά πριν από 7.500 χρόνια! «Εκεί όπου μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε μόνο μια χούφτα ερευνητικών αποστολών, προέκυψαν ξαφνικά, μέσα σε μια νύχτα, περισσότερες από 60 νέες αρχαιολογικές τοποθεσίες», λέει o Ρόουζ.
Καλοχτισμένα πέτρινα κτίρια, δρόμοι που αποκαλύπτουν την ύπαρξη κάποιου προϊστορικού εμπορικού δικτύου, περίτεχνα διακοσμημένα κεραμικά, κατοικίδια ζώα, ενδείξεις για ένα πλοίο από τα αρχαιότερα του κόσμου, και όλα αυτά εμφανίζονται χωρίς να υπάρχουν τα απαραίτητα αρχαιολογικά στοιχεία που να καταδεικνύουν πώς οδηγήθηκε σε αυτό το στάδιο ο πολιτισμός που τα δημιούργησε. Έτσι, ο Ρόουζ πιστεύει ότι η ξαφνική και από το πουθενά εμφάνιση αυτών των παράκτιων πόλεων θα πρέπει να αποδοθεί σε επιζώντες κάποιου πολύ εξελιγμένου πολιτισμού, ο οποίος βρισκόταν μέχρι πριν από 8.000 χρόνια στην περιοχή που σήμερα αποτελεί τον πυθμένα του Περσικού.
Προτού λοιπόν ο Ινδικός Ωκεανός πλημμυρίσει τον Περσικό, όπως υποστηρίζει ο Ρόουζ, η περιοχή του πυθμένα του θα πρέπει να ήταν μια όαση, μια εξαιρετικά εύφορη περιοχή, που φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ίσως και 50.000 χρόνια πριν βυθιστεί. Οι ποταμοί Τίγρης, Ευφράτης, Καρούν και Ουαντί Μπατόν θα πρέπει να προσέφεραν μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού, δημιουργώντας μια καταπράσινη περιοχή ανάμεσα στις γύρω έρημους, δίνοντας την ευκαιρία να ανθίσει ένας πολιτισμός, χιλιάδες ίσως χρόνια νωρίτερα από αυτούς που γνωρίζουμε έως σήμερα.
Η θεωρία του Ρόουζ φαίνεται να προσεγγίζει σε μεγάλο βαθμό μύθους που έχουν καταγραφεί λίγους αιώνες προ Χριστού από Σουμέριους και Βαβυλώνιους και αφορούν την περιοχή που είναι γνωστή ως Ντιλμούν. Η ακριβής θέση της δεν έχει προσδιοριστεί, αλλά αρκετοί ειδικοί πιστεύουν ότι η Ντιλμούν θα πρέπει να ήταν ο Περσικός Κόλπος πριν πλημμυρίσει ή τουλάχιστον κάποια μεγάλη νησιωτική έκταση σε αυτόν, η οποία καλύφθηκε από μια ξαφνική άνοδο της θάλασσας. Κάποιοι μάλιστα προτείνουν το σημερινό Μπαχρέιν ως εναλλακτική περιοχή. Αν πάντως είναι σωστή η θεωρία του Ρόουζ, ίσως οι σουμεριακοί και βαβυλωνιακοί μύθοι να αναφέρονται σε κάποια εύφορη περιοχή στον Περσικό, η οποία πλημμύρισε ξαφνικά πριν από 8.000 χρόνια. Η μυθική Ντιλμούν μάλιστα, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι μελετητές, όπου και αν βρισκόταν, αποτέλεσε τη βάση για τον Κήπο της Εδέμ που αναφέρει η Βίβλος, εφόσον παρόμοιος ήταν ο ρόλος της και στη σουμεριακή θρησκεία.
Ο χορός αποκαλύπτει την προσωπικότητα
Οι κινήσεις που κάνει ένα άτομο χορεύοντας αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα του, υποστηρίζει ομάδα επιστημόνων που πραγματοποίησε τη σχετική έρευνα. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γιβασκίλα της Φινλανδίας χρησιμοποίησαν ειδικά τεστ προσωπικότητας για να χωρίσουν τους εθελοντές σε πέντε βασικούς τύπους και κατόπιν μελέτησαν τον τρόπο που χόρευαν τα μέλη κάθε ομάδας σε διαφορετικά είδη μουσικής. Ανακάλυψαν λοιπόν ότι:
- Τα «εξωστρεφή άτομα» κινούνταν στο μεγαλύτερο μέρος της πίστας, κουνώντας συχνά έντονα και υπερβολικά το κεφάλι και τα χέρια τους.
- Τα «νευρικά άτομα» πραγματοποιούσαν απότομες και σπασμωδικές κινήσεις των ποδιών και των χεριών τους.
- Τα «συγκαταβατικά άτομα» έκαναν γενικά ομαλές κινήσεις, κινούνταν σε ολόκληρη την πίστα, κουνώντας ρυθμικά τα χέρια τους.
- Τα «ανοιχτόμυαλα άτομα» έκαναν περισσότερο ρυθμικές κινήσεις πάνω-κάτω, ενώ δεν χρησιμοποιούσαν τόσο μεγάλο μέρος της πίστας όσο οι υπόλοιποι τύποι.
- Τα «ευσυνείδητα ή πειθαρχικά άτομα» κινούνταν στην πίστα περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους και τα χέρια τους απλώνονταν μακρύτερα από το σώμα τους.
Χάρη στα ειδικά τεστ, οι επιστήμονες επέλεξαν 60 από τους 900 εθελοντές που ήθελαν να συμμετάσχουν στην έρευνα και αυτό γιατί ήθελαν άτομα που να έχουν τα πιο έντονα χαρακτηριστικά από τους πέντε βασικούς τύπους προσωπικότητας. Κατόπιν ζητήθηκε σε καθένα από τα επιλεγέντα άτομα να χορέψει 30 διαφορετικά κομμάτια από έξι είδη μουσικής (ροκ, τέκνο, λάτιν, τζαζ, φανκ και ποπ). Κάμερες υψηλής ανάλυσης κατέγραψαν τις κινήσεις των εθελοντών και στη συνέχεια αυτές αναλύθηκαν με τη βοήθεια ειδικών προγραμμάτων σε υπολογιστή.
Εκτός από τα προαναφερθέντα γενικά χαρακτηριστικά που παρουσίασαν οι πέντε τύποι προσωπικοτήτων, οι επιστήμονες εντόπισαν και διαφορές ανάλογα με το είδος του χορού.
Τα «εξωστρεφή άτομα» παρουσίαζαν εντονότερα τη χαρακτηριστική κίνηση μπρος-πίσω του κεφαλιού στα ροκ μουσικά κομμάτια. Στη μουσική τέκνο τα «ανοιχτόμυαλα άτομα» κουνούσαν ρυθμικότερα τα χέρια και τα πόδια τους. Τα «συγκαταβατικά άτομα» κινούνταν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στα λάτιν κομμάτια, ενώ τα «πειθαρχικά άτομα» περιόριζαν την κίνησή τους στην πίστα όταν άκουγαν τέκνο μουσική. Η ροκ μουσική, τέλος, ήταν η μόνη που έβγαζε τα «νευρωτικά άτομα» από το «καβούκι» τους, επιτρέποντάς τους να κάνουν πιο ελεύθερες κινήσεις και όχι απότομες και σπασμωδικές.
«Κάποια μελλοντική έρευνα ίσως εξετάσει πώς επηρεάζουν διαφορετικά είδη μουσικής, όπως κλασική ή έθνικ, τις κινήσεις αυτών των τύπων προσωπικοτήτων», αναφέρει ο δόκτωρ Τζοφ Λουκ, επικεφαλής της έρευνας. «Τέτοια είδη μουσικής ίσως δεν δημιουργήσουν τα ίδια είδη ρυθμικών χορευτικών κινήσεων, αλλά θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα την επίδραση της μουσικής στις κινήσεις του σώματος».
