Η Αικατερίνη ∆ηµητρέα, γνωστή ως «δηλητηριάστρια της Μάνης», θεωρείται από πολλούς η πρώτη γυναίκα κατά συρροήν δολοφόνος στην Ελλάδα, µε τα εγκλήµατά της να συγκλονίζουν την κοινή γνώµη της εποχής. Εντός λίγων
µηνών, η 42χρονη γυναίκα, η οποία ζούσε στο Νεοχώρι της Μάνης, δηλητηρίασε µε παραθείο τέσσερις συγγενείς της, προκαλώντας τον θάνατό τους.
Η 42χρονη Αικατερίνη ∆ηµητρέα, η οποία µέχρι το 1962 δεν είχε προκαλέσει ποτέ µε τη συµπεριφορά της, µεγάλωνε µόνη της τη 10χρονη κόρη της µε µεγάλη δυσκολία, καθώς έπασχε από ηµιπληγία, ενώ παράλληλα αντιµετώπιζε και σοβαρά οικονοµικά προβλήµατα.
Η εγκληµατική της δράση ξεκίνησε στις 27 Μαΐου του 1962, όταν και την επισκέφθηκε η µητέρα της, η 80χρονη Στεφούλα Λουκαρέα. Η ηλικιωµένη γυναίκα άρχισε να έχει φοβερούς πόνους, αφού πρώτα είχε φάει τα πασπαλισµένα µε παραθείο µακαρόνια που της σέρβιρε η κόρη της. Λίγη ώρα αργότερα απεβίωσε, µε τον γιατρό -που κλήθηκε εσπευσµένα- να αποδίδει τον θάνατό της σε καρδιακή προσβολή, καθώς η Στεφούλα είχε ιστορικό καρδιακών παθήσεων.
Στις 19 Ιουλίου του ίδιου έτους η ∆ηµητρέα «ξαναχτύπησε», σερβίροντας στη 40χρονη ξαδέλφη της, Ποτούλα Τσιλιγονέα, καφέ µε παραθείο. Η άτυχη γυναίκα που έχασε τη ζωή της στο σπίτι της ∆ηµητρέα σωριάστηκε στο έδαφος λίγη ώρα µετά την κατανάλωση του καφέ, µε τον θάνατό της να αποδίδεται σε κάταγµα κρανίου, που προκλήθηκε από την πτώση στο έδαφος.
Τρίτο θύµα της serial killer της Μάνης ήταν ο 45χρονος αδελφός της, Κωνσταντίνος, τον οποίο δεν κατάφερε να «βγάλει από τη µέση» αµέσως. Κι αυτό γιατί την πρώτη φορά που αποπειράθηκε να τον σκοτώσει, σερβίροντάς του καφέ, εκείνος λιποθύµησε στη µέση του δρόµου, µε τους συγχωριανούς τους να τον εντοπίζουν και να τον µεταφέρουν στο νοσοκοµείο, όπου διαγνώστηκε µε κρίση χολής. Οταν, όµως, βγήκε από το νοσοκοµείο, η Αικατερίνη τον ξανακάλεσε στο σπίτι της για φαγητό, µη αποδεχόµενη την αποτυχία της. Ετσι, στις 3 Αυγούστου 1962 ο Κωνσταντίνος τελικά ξεψύχησε, έχοντας καταναλώσει αβγά µε µεγάλη ποσότητα παραθείου, που του σέρβιρε η αδελφή του. Ο γιατρός απέδωσε τον θάνατό του σε ανακοπή καρδιάς, µε τους συγχωριανούς να έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο για κάποιου είδους κατάρα που βαραίνει την οικογένεια.
Η αντίστροφη µέτρηση για την αποκάλυψη όλων των φρικτών εγκληµάτων της ∆ηµητρέα ξεκίνησε στις 6 Σεπτεµβρίου του 1962, όταν έδωσε ένα λουκούµι µε παραθείο αναµεµιγµένο µε ζάχαρη στον 5χρονο ανιψιό της, Ηλία. Ο µικρός δεν κατάφερε να αντέξει την ισχυρή δόση από το δηλητήριο και απεβίωσε µέσα σε λίγη ώρα. Ο θάνατός του, όµως, κίνησε τις υποψίες, αφού το αγοράκι ήταν υγιέστατο. Ετσι, αυτή τη φορά ο γιατρός έβγαλε πόρισµα ότι ο θάνατος οφειλόταν σε δηλητηρίαση και κατά τη νεκροτοµή στο Νοσοκοµείο Καλαµάτας βρέθηκαν στον µικρό Ηλία ίχνη παραθείου.
Στις 12 Σεπτεµβρίου έγινε εκταφή και των άλλων τριών θυµάτων, στα οποία διαπιστώθηκαν ίχνη παραθείου. Τότε, η ∆ηµητρέα αναγκάστηκε να οµολογήσει τα εγκλήµατά της. Μάλιστα, κατά τις ανακρίσεις αποκάλυψε ότι είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει µε την ίδια µέθοδο ακόµα δύο συγγενείς της, οι οποίοι ευτυχώς δεν δέχτηκαν τα κεράσµατά της, ενώ σκόπευε να σκορπίσει τον θάνατο σε όλο το χωριό µε δηλητηριασµένα κόλλυβα.
Και παρόλο που η ίδια ισχυρίστηκε πως οι συγγενείς της την κακοµεταχειρίζονταν και ήθελαν να τη διώξουν µαζί µε τη 10χρονη κόρη της από το σπίτι όπου κατοικούσε, η ανάκριση οδήγησε σε διαφορετικά συµπεράσµατα, καθώς αποκαλύφθηκε ότι στόχος ήταν η περιουσία της οικογένειας, ιδίως µετά την αποκάλυψη ότι η µητέρα της είχε αφήσει το σπίτι στον αδελφό της.
Τον Μάιο του 1963 έγινε η δίκη της, στην οποία η υπερασπιστική γραµµή ήταν ότι επρόκειτο για πρόσωπο µε διαταραγµένη προσωπικότητα.
Όµως οι ψυχίατροι που την εξέτασαν δεν διέγνωσαν κάποια ψυχωτική διαταραχή, αλλά ένα άτοµο το οποίο µέσα από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την κοινωνική αποµόνωση οδηγήθηκε σε σειρά εγκληµάτων µε πρόθεση. Με τη σειρά του, και ο εισαγγελέας υποστήριξε ότι η ∆ηµητρέα είχε σώας τας φρένας κατά τη διάπραξη των εγκληµάτων. Στις 8 Μαΐου του 1963 το δικαστήριο την καταδίκασε σε τέσσερις φορές εις θάνατον και 15ετή κάθειρξη, χωρίς να της αναγνωρίσει κάποιο ελαφρυντικό, µε την υπόθεση να κλείνει οριστικά στις 10 Απριλίου του 1965, όταν η Αικατερίνη ∆ηµητρέα εκτελέστηκε στο Γουδή.
Οι εφηµερίδες
Η κατά συρροήν δολοφονική δράση της Αικατερίνης ∆ηµητρέα αποτέλεσε κεντρικό θέµα των εφηµερίδων της εποχής, µε τον Τύπο να την αποκαλεί, µεταξύ άλλων, «δηλητηριάστρια της Μάνης» και «σκύλα της Στούπας», που «µε ζωώδη απάθειαν οµολογεί τα εγκλήµατά της».
Κυριακάτικη Απογευματινή
