Γιατί δεν αρνήθηκε το «πρίγκιπας»; Ούτε το «εξοχότατος»; Γιατί είναι νόμιμο το «Ντε Γκρες»; Ο Παύλος Ντε Γκρες, επικεφαλής των Greek royals, των 10 Ντε Γκρες που πρόσφατα έλαβαν την ελληνική ιθαγένεια (αναφερόμαστε, πέρα από τον ίδιο, στα τέσσερα αδέρφια του, παιδιά του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας, και στα πέντε παιδιά του από τον γάμο του με τη Μαρί Σαντάλ Μίλερ), επανήλθε στο «κάδρο».
Αφορμή, το δεκαήμερο «τουρ», η«περιοδεία» του, όπως χαρακτηρίστηκε η πρόσφατη τριπλή παρουσία του στην Πελοπόννησο: σε Οίτυλο, Αρεόπολη, Αρχαία Ολυμπία. Αρχή από το «κερασάκι στην τούρτα»: ο ακαδημαϊκός Παναγιώτης Λαζαράτος, της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, ζήτησε από το Συμβούλιο της Επικρατείας να ακυρωθεί ως «παράνομη και αντισυνταγματική (αντίθετη στο Άρθρο 4 του Συντάγματος) η απονομή του επιθέτου Ντε Γκρες». Ομοίως και και απονομή της ελληνικής ιθαγένειας στα μέλη της πρώην βασιλικής οικογένειας: δημιουργεί έμμεση διάκριση (ανισότητα) έναντι όλων των πολιτών». Υποστηρίζει πως «θίγεται τα προσωπικότητά του ως Ελληνα πολίτη». Σε αυτό το πλαίσιο, κατέθεσε και αίτηση ακύρωσης, «προκειμένου να μη δύναται ποτέ να επιβουλευθούν την εξουσία ο έκπτωτος βασιλιάς ή οι απόγονοί του».
Γιατί τώρα; Γιατί τόσον καιρό μετά την απόκτηση ιθαγένειας; Γιατί δεν επανέλαβε το ίδιο στην περίπτωση του προ ενάμισι έτους περίπου εκλιπόντος συγγενούς του Παύλου, Μισέλ Ντε Γκρες, ο οποίος τόσες δεκαετίες απολάμβανε το «Ντε» (που κατά τον ακαδημαϊκό υποδηλώνει «τίτλο ευγενείας»). Τις πταίει; Μήπως είναι ο ίδιος ο Παύλος, τελικά, ipso facto, που ενοχλεί; Ό,τι κι αν ισχυρίζεται ο κύριος καθηγητής, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας (αριθμός 4575/1996), «ο τίτλος δεν είναι ευγενείας, αλλά λειτουργεί ως προσδιορισμός του προσώπου». Κάπως έτσι τελειώνουν όλα δεν πρόκειται για κάτι που επιδέχεται πολλαπλές μεταφράσεις δεν αμφισβητείται. Τέλος.
Διχογνωμία
Το ότι ο Παύλος αποκαλέστηκε «πρίγκιπας» και αποδέχθηκε τον προσδιορισμό», όπως θα έλεγε και ο ίδιος mot & mot, μολονότι επισήμανε πως «είναι ξεκάθαρο ότι το όνομά μου είναι Παύλος Ντε Γκρες», έφερε διχογνωμία. Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε σε αυτό, «Δεν αποποιήθηκε την προσφώνηση “πρίγκιπας” από τον δήμαρχο – δεν σέβεται το νομοθετικό καθεστώς», υποστήριξε σε ανακοίνωσή του για την περίπτωση του δημάρχου της Αν. Μάνης, Πέτρου Ανδρεάκου. Ο τελευταίος, υποδεχόμενος τον Παύλο στην Αρεόπολη (17.3), τον προσφώνησε «πρίγκιπα», επειδή, όπως επισήμανε, «οι τίτλοι δεν πεθαίνουν ακολουθούν τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή. Ετσιλοιπόν, υποδέχομαι τον πρίγκιπα Παύλο».
Προκλήθηκε τσουνάμι αντιδράσεων και λίγο μετά κινήθηκε διαδικασία «από τον γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, που έχει αρμοδιότητα», δήλωσε ο υφυπουργός Εσωτερικών, Βασίλης Σπανάκης, «Καθώς τίτλοι ευγενείας και διακρίσεις ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες». Και ακολούθησε, με τη σειρά της, η προσφώνηση «υψηλότατος» από τον Μητροπολίτη Μάνης, Χρυσόστομο, στο πρόσωπο του Παύλου, που δεν σχολιάστηκε με ευρύτητα.
Τριπλή παρουσία
Αφορμή για το ταξίδι του Παύλου στην Αρεόπολη στάθηκαν οι εορτασμοί για την έναρξη της Επανάστασης του 1821, Καθώς, όπως υποστηρίζει ο αντίποδας, «ορισμένοι βάλθηκαν με προκλητικό τρόπο να επαναφέ ρουν συμβολισμούς και τίτλους μοναρχίας, τους οποίους ο ελληνικός λαός έχει αποκλείσει με τον πιο δημοκρατικό τρόπο από τη ζωή του τόπου», σημειώθηκε μίνι πανικός. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, λίγο μετά την επιστροφή του Παύλου από το Σεν Μόριτς όπου βρέθηκε οικογενειακώς για βακάνς, πραγματοποίησε μίνι απόδραση στο Οίτυλο: φιλοξενήθηκε σε λουσάτο ξενοδοχείο της περιοχής, με σχετικές λήψεις να δε μοσιοποιούνται και στα social.
Συνέχισε με την Αρεόπολη, όπου συνέβησαν τα παραπάνω. Ακολούθησε, όμως και αυτό για εμάς έχει μεγαλύτερη σημασία η Αρχαία Ολυμπία. Όπου βρέθηκε με τη μητέρα του, Άννα Μαρία. Εκλήθη στην τελετή έναρξης της 144ης Συνόδου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής – και εδώ να σημειώσουμε ότι στην εκδήλωση, μεταξύ άλλων, παρέστη ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό. Το 2023 ο Παύλος είχε ξαναεπισκεφτεί την περιοχή για τις εργασίες του 12ου συμποσίου του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Τώρα το επανέλαβε, έχοντας στο πλευρό του τη λατρεμένη μητέρα του, καθώς η ολυμπιακή κληρονομιά του Κωνσταντίνου τον επανέφερε εκεί. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 ο πατέρας του καιτέκτησε χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοία (κατηγορία Dragon). Η παρουσία του μαζί με την Αννα Μαρία είχε διπλή σημασία: αφ’ ενός είχε να κάνει με τον Κωνσταντίνο, αφ’ ετέρου ο Παύλος αποσκοπεί σε «πολυάριθμες και ποικίλες δράσεις μέσω του ιδρύματος της μητέρας του, που οι πληροφορίες το θέλουν να μην αργεί να επανενεργοποιείται. Και στο οποίο προβλέπεται να συμμετέχουν ενεργά και οι νύφες της. Δόθηκε λοιπόν έτσι το «στίγμα» του Ολυμπιακού Ιδεώδους που τους διαπνέει αμφότερους – και το οποίο με τον τρόπο τους επικοινώνησαν.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
