Σε πλήρη γνώση του ιδίου του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, τελεί η κάθετη αντιπαράθεση στην οποία έχουν περιέλθει τους τελευταίους μήνες οι εγχώριες με τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, όσον αφορά τους τρόπους με τους οποίους θα επιτευχθεί σε εύλογο, αλλά και ορατό χρονικό διάστημα, ο εξορθολογισμός της δημόσιας εξωνοσοκομειακής και νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης, καθώς και η συγκράτηση της διαρκούς αύξησης της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας.
Σε πλήρη γνώση του ιδίου του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, βρίσκονται επίσης όλες οι προσπάθειες τις οποίες καταβάλλει ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, προκειμένου να περιορίσει σταδιακά, αλλά και σταθερά, το δυσθεώρητο ύψος του clawback το οποίο καλούνται κατ’ έτος να επιστρέφουν στο Δημόσιο οι εγχώριες και οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες.
Είναι προφανές ότι, εάν ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε την παραμικρή υπόνοια ότι για την διαρκή σχετική “γκρίνια” και τις έντονες διαμαρτυρίες των πολυεθνικών, κυρίως, φαρμακευτικών επιχειρήσεων ευθύνεται κάποιο αδιέξοδο στην πολιτική την οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να εφαρμόσει ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα είχε αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες, προκειμένου να νουθετήσει τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ. και υπουργό Υγείας, ενώ θα είχε ήδη δώσει επίσης εντολή στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, να προχωρήσει πάραυτα σε μία έκτακτη, αν όχι μόνιμη, άμεση χρηματοδοτική “ένεση” στην καθηλωμένη εδώ και πολλά χρόνια δημόσια εξωνοσοκομειακή και νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη.
Όμως, ο πρωθυπουργός, ακόμη και μετά από την πρόσφατη συνάντησή του με το Δ.Σ. του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ), στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν έχει προχωρήσει σε καμία κίνηση ή πρωτοβουλία για την ανάληψη μίας τέτοιας σχετικής πολιτικής παρέμβασης. Πως εξηγείται αυτό;
Εξηγείται με έναν και μόνο με έναν τρόπο: Οι πολύ έντονες αιτιάσεις των πολυεθνικών, κυρίως, φαρμακευτικών εταιρειών χρονολογούνται από την εποχή κατά την οποία υπουργός Υγείας δεν ήταν ο Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά ο Βασίλης Κικίλιας, ο Θάνος Πλεύρης, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Οι αιτιάσεις και τα σχετικά επιχειρήματα των πολυεθνικών φαρμακευτικών επιχειρήσεων παραμένουν σε σταθερή τροχιά. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, όμως, είναι ο πρώτος μετά από αρκετά χρόνια υπουργός Υγείας, ο οποίος ασχολείται τόσο επισταμένως με την διερεύνηση του τοπίου της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας και επιχειρεί, με τρόπους συναινετικούς, αλλά και πρωτότυπους, να επιτύχει μία μεγάλη συμφωνία μεταξύ εγχωρίων και πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, τέτοια συμφωνία η οποία θα οδηγούσε, όχι άμεσα πάντως, σε συγκράτηση, αρχικά, της αύξησης του δυσθεώρητου ήδη ύψους του clawback, με ορατή, σε κάθε περίπτωση, την σταδιακή μείωση αυτού του ύψους.
Τέλος, ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ο πρώτος υπουργός Υγείας, μετά από πολλά χρόνια, ο οποίος έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη και με αξιοσημείωτη ειλικρίνεια ότι ο μηχανισμός του clawback επί του συνόλου της δημοσίας εξωνοσοκομειακής και νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης όχι απλώς δεν πρόκειται να καταργηθεί, αλλά θα παραμείνει για πολλά χρόνια ένας από τους πιο βασικούς μηχανισμούς για τον έλεγχο του ύψους της συνολικής δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης.
Συνεπώς, κανένα νόημα δεν έχει η διαρκής διατύπωση αλλεπάλληλων αιτημάτων εκ μέρους της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας για συναντήσεις με τον ίδιον τον πρωθυπουργό, ως εάν υπήρχε κάποια ορατή και αναπτυσσόμενη σύγκρουση απόψεων και πολιτικών μεταξύ του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, του Άδωνι Γεωργιάδη εν προκειμένω, μία εικαζόμενη τελικά σύγκρουση όπου από την μία πλευρά θα είχε την εικαζόμενη επίσης αδυναμία του Άδωνι Γεωργιάδη να επιτύχει μία συμπεφωνημένη με όλες τις πλευρές συμφωνία για το θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης και από την άλλη πλευρά θα είχε τον Κυριάκο Μητσοτάκη με έτοιμη και άμεσα εφαρμόσιμη λύση για μία τέτοια τελική και οριστική συμφωνία…
Αλλά κάτι τέτοιο βρίσκεται αποκλειστικά και μόνον στη σφαίρα της φαντασίας. Ο μόνος δρόμος για όλες τις πλευρές είναι να καταλήξουν τελικά, κατά τη διάρκεια της επόμενης ευρείας σύσκεψης για το θέμα στο υπουργείο Υγείας, σε μία συμφωνία με ορίζοντα ετών, μία συμφωνία με την οποία όλοι θα χάνουν και όλοι θα κερδίζουν κάτι.
Οι λεπτομέρειες για μία τέτοια ευτυχή εξέλιξη βρίσκονται μόνον στο τραπέζι των σχετικών συζητήσεων, στο υπουργείο Υγείας.
