Σε εκδήλωση κάποιων φοιτητικών συλλόγων στον κάτω χώρο του Πολυτεχνείου και με κεντρικό σύνθημα «για να αναπνεύσουμε πρέπει να τους ανατρέψουμε», συμμετείχαν προχθές το βράδυ δυο εμπειρογνώμονες–τεχνικοί σύμβουλοι στην υπόθεση των Τεμπών, οι οποίοι με τις παρεμβάσεις τους δεν έκρυψαν ότι ο αγώνας που δίνουν στο πλευρό συγκεκριμένων οικογενειών θυμάτων αποσκοπεί στην εξέγερση της ελληνικής κοινωνίας, με στόχο την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος. Τα πρόσωπα αυτά ήταν οι Αχιλλέας Μιχόπουλος και Νίκος Κάρναβος, τεχνικοί σύμβουλοι της οικογένειας του κ. Ασλανίδη, που επίσης συμμετείχε στην ίδια εκδήλωση, μίλησε και αυτός για «αλλαγή» και κατήγγειλε ότι «το πολιτικό σύστημα δρα με γνώμονα την επιβίωση και την αναπαραγωγή του και γι’ αυτό πρέπει να πάμε αλλιώς». Επίσης χαρακτήρισε την ελληνική Δικαιοσύνη διαπλεκόμενη.
Στο ίδιο πάνελ συμμετείχε και ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, Νίκος Μαρκάτος, ο οποίος εξέφρασε την άποψη ότι, εάν υπήρχε παράνομο φορτίο στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, αυτό δεν ήταν στην εμπορική, αλλά στην επιβατική αμαξοστοιχία. Ούτως ή αλλιώς, η διαφωνία του αυτή με τους άλλους δυο εμπειρογνώμονες δεν είχε και τόσο σοβαρή αξία, αφού και οι ίδιοι ομολόγησαν ότι δεν διαθέτουν ατράνταχτα στοιχεία για να αποδείξουν με απόλυτη ακρίβεια τα πορίσματά τους και απλώς εικοτολογούν. Πριν φτάσουμε όμως στις «επιστημονικές εικασίες» των τεχνικών συμβούλων, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η συμμετοχή τους στη συγκεκριμένη εκδήλωση είχε χαρακτήρα αντικυβερνητικής προπαγάνδας και οι μάσκες έπεσαν, όταν ο Αχιλλέας Μιχόπουλος, επικαλούμενος το Πολυτεχνείο, αναφέρθηκε στην εξέγερση του 1973 και με αφορμή την υπόθεση τον Τεμπών ζήτησε να πρωτοστατήσει σε μια «αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού».
Και το ερώτημα είναι: Από πότε ένας τεχνικός σύμβουλος στη διερεύνηση ενός δυστυχήματος πρωταγωνιστεί σε εκδηλώσεις που αναφέρονται στην ανατροπή της κυβέρνησης και ο ίδιος προπαγανδίζει την ανάγκη για πολιτική αλλαγή, εργαλειοποιώντας με απροκάλυπτο τρόπο την τραγωδία; Και δεν περιορίστηκε μόνο στις παραινέσεις «τα Τέμπη να είναι η ευκαιρία για την αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού», λες και ο ίδιος στοχεύει να είναι στο μέλλον υποψήφιος ενός κόμματος που θα έχει ψηφοφόρους όσους διαδηλώνουν με αιχμή το συγκεκριμένο θέμα, αλλά έκανε και συστάσεις με ύφος ιδεολογικού καθοδηγητή προς τους συγγενείς άλλων θυμάτων, ώστε να μην κινούνται σε άλλη κατεύθυνση, αλλά να ασπάζονται την γραμμή που ο ίδιος προβάλλει.
«Η ενότητα των συγγενών στη δράση για απόδοση δικαιοσύνης είναι μια αυτονόητη και αναντίρρητη αναγκαιότητα. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε με ατομικότητα. Έχουμε να κάνουμε με έναν κυρίαρχο πόλο πολύ ισχυρό. Ο αντίπαλος των συγγενών είναι απέναντι, δεν είναι δίπλα τους. Και πρέπει όλη η κοινωνία να συμβάλει, εάν θέλουμε πραγματικά να εννοούμε σαν άτομα και σαν κοινωνία ότι συμπάσχουμε με τους έρμους τους γονείς».
Από την στήλη «Αλάτι & Πιπέρι» της εφημερίδας Απογευματινή
