Η κατάσταση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με αφορμή τα πρόσφατα φυσικά γεγονότα είναι δύσκολη και οι διαχειριστές της έχουν ευθύνη, όσο η κοινωνία και η Κεντρική Διοίκηση. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να ψάχνει κανείς μόνο για αποδιοπομπαίους τράγους αλλά να προχωρούμε στις λύσεις, πέρα από την ανάληψη προσπαθειών, μέσω ερωτημάτων παρά μέσω βεβαιοτήτων.
Δυστυχώς, η τρέχουσα επιχειρηματολογία ξεκινά περισσότερο από βεβαιότητες και λιγότερο από ερωτήματα. Άλλωστε, όλοι ξεκινούν με καλές προθέσεις, υπάρχουν όμως και ακραίες χαώδεις καταστάσεις που μας ξεπερνούν! Όλοι επιζητούν τον δήμο τους σε μία αναπτυξιακή και ποιοτικότερη ουσιαστική καθημερινή πορεία και η υλοποίηση των προθέσεων είναι συμβατή μόνο όταν συνοδεύεται από την έμπρακτη εφαρμογή τους, δημιουργώντας παράλληλα και ένα κλίμα εμπιστοσύνης δημοτικής Αρχής και πολιτών.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι οδηγούμαστε σε μία νέα Αυτοδιοίκηση, πιο λειτουργική, αποτελεσματική, σε έναν νέο επανασχεδιασμό της δημοτικής Αρχής με νέες αρχές και αξίες, μία νέα τοπική Αρχή με κοινό παρονομαστή τα καθημερινά προβλήματα και την άμεση επίλυσή τους. Για αυτό η προτεραιότητα στην περιφερειακή πολιτική πρέπει να είναι το συλλογικό συμφέρον. Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί την ενασχόληση με τα κοινά λόγο ύπαρξής του, ως ευκαιρία πλουτισμού και κοινωνικής ανόδου.
Δεν είναι τυχαίο ότι το δίδυμο Αποκέντρωση-Αυτοδιοίκηση ως ιδέα είναι ιδιότυπο δείγμα γραφής συγκεκριμένου λαού για το πώς αντιλαμβάνεται την καθημερινή του δημόσια ζωή. Για αυτό, μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το αύριο της Κεντρικής Διοίκησης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίες είναι συγκοινωνούντα δοχεία, την έχουν οι πολίτες που καλούνται να επιλέξουν τι ποιότητα κοινωνιών θέλουν. Η κουλτούρα, η οποία υπάρχει ακόμη στις σχέσεις μεταξύ Τοπικής και Κεντρικής Διοίκησης, συνεχίζει να έχει και στις ημέρες μας, με την επικάλυψη των αρμοδιοτήτων και το λειτουργικό χάος μεταξύ των υπηρεσιών, έναν επαρχιώτικο χαρακτήρα, ασύμβατο με μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχουν γίνει βήματα, αλλά πρέπει να γίνουν και άλλα. Θέλω να πιστεύω ότι η ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με έναν παράλληλο οικονομικό πραγματικό κεντρικό έλεγχο είναι το ζητούμενο, ένας κεντρικός σχεδιασμός με αποδέκτη την τοπική κοινωνία μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αφού η Αυτοδιοίκηση μέσα από την ιστορική πορεία του χρόνου ως πλέγμα ιδεών και θεσμών ένωσε και αποτελεί κτήμα εσαεί όλου του Ελληνισμού.
Είναι καιρός λοιπόν να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή, να σταματήσει το γκρίζο και να αποδειχτεί με την ανάδειξη των νέων τοπικών αιρετών ότι, όταν υπάρχει βούληση, όλα είναι δυνατά για ένα καλύτερο αύριο που αξίζει σε όλους μας.
