Ξεκαθαρίζει το τοπίο για το είδος και την έκταση των φοροελαφρύνσεων αλλά και των κοινωνικών παροχών τα επόμενα χρόνια με τις «α λα καρτ» συστάσεις ανά χώρα για τη δημοσιονομική πολιτική το 2025, που θα ανακοινώσει αύριο η Κομισιόν, με πλοηγό τους νέους κανόνες και τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας. To κέντρο βάρους για τη δημοσιονομική προσαρμογή μετατοπίζεται από το πρωτογενές πλεόνασμα στη συγκράτηση των δαπανών, καθώς δεν θα μπορούν να ξεπερνούν το 2,6%-3%, πράγμα που για την Ελλάδα σημαίνει επιπλέον δαπάνες για μέτρα της τάξης των 2,6 έως 3 δισ. ευρώ.
Σε περίπτωση που ο ρυθμός αύξησης των δαπανών είναι χαμηλότερος από το πλαφόν, θα απελευθερώνεται ανάλογος δημοσιονομικός χώρος για πρόσθετες ενισχύσεις στα νοικοκυριά, ενώ, αν ξεπερνά τα ανώτατο όριο, θα αφαιρείται χώρος από τα επόμενα έτη. Αν η υπέρβαση ξεπερνά το 0,3% του ΑΕΠ για ένα έτος ή 0,6% σωρευτικά, η ΕΕ θα μπορεί να θέσει το κράτος-μέλος σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. Η απαιτούμενη μείωση χρέους δεν θα είναι ίδια για όλους, αλλά θα υπολογίζεται το ύψος του χρέους κάθε κράτους. Για χώρες με χρέος πάνω από το 90% του ΑΕΠ, όπως η Ελλάδα η ετήσια μείωση του χρέους θα είναι κατά μέσο όρο 1%. To ακριβές στίγμα για το εύρος των κινήσεων για το διάστημα 2025-2028 θα δοθεί με το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα σταλεί στις Βρυξέλλες έως τις 20 Σεπτεμβρίου.
Η κυβέρνηση μετά το μήνυμα των ευρωεκλογών θέλει να έχει έναν βαθμό ελευθερίας και μην είναι δεμένη χειροπόδαρα, όπως συνέβη με τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, για να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα περιορίσουν τις επιβαρύνσεις και θα τονώσουν το διαθέσιμο εισόδημα. Παρότι η Ελλάδα έχει βγει από το κάδρο της επιτήρησης και έχουν μπει άλλες χώρες του Νότου, και υπάρχουν οι αστερίσκοι με τα κόκκινα δάνεια, τα προβλήματα στην αγορά εργασίας και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους, ωστόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζει να προσυπογράφει τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και τις υψηλές αναπτυξιακές επιδόσεις.
