Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μέτρα για περιορισμό της νεανικής βίας. Ένα φαινόμενο που πρέπει να απασχολήσει περισσότερο την κυβέρνηση, γιατί είναι το σαράκι που ροκανίζει τα θεμέλια της κοινωνίας μας.
Ίσως πει κάποιος ότι αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και να αλλάξει κουβέντα. Το πρόβλημα, όμως, αυτό δεν είναι από εκείνα που «γυρίζουμε σελίδα». Πολύ σωστά ο πρωθυπουργός, θέλοντας να δώσει έμφαση στο πρόβλημα, ανακοίνωσε ο ίδιος τα μέτρα για τον περιορισμό της νεανικής βίας. Πολύ σωστά ανακοινώθηκαν ποινές στα σχολεία για εκείνους τους μαθητές που καταφεύγουν στη βία, αλλά και ότι οι όποιες ζημιές θα επιβαρύνουν τους γονείς. Κι επίσης, πολύ σωστά γίνεται χρήση των νέων τεχνολογιών για τη δημιουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας stop-bulling.gov.gr. Φτάνουν όμως αυτά; Μήπως ήλθε η ώρα το υπουργείο Παιδείας και άλλοι αρμόδιοι φορείς να εγκύψουν στο πρόβλημα; Μήπως απαιτούνται πιο βαθιά έρευνα και μέτρα που να φθάνουν στην ηλικία που η συμπεριφορά του παιδιού είναι εύπλαστη; Μήπως στους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία θα έπρεπε να μπουν και ψυχολόγοι και ειδικά μαθήματα;
Πρόκειται για απλές σκέψεις ενός ανθρώπου που πιστεύει βαθιά ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί και το περιβάλλον τους είναι εκείνο που θα αναδείξει τα αγαθά ή τα εγκληματικά τους ένστικτα. Για τη διαμόρφωση όμως του περιβάλλοντος συμβάλλουν δύο παράγοντες: η οικογένεια και η κοινωνία. Οι παρεμβάσεις στην οικογένεια είναι δύσκολες και περιορισμένες. Τουλάχιστον, όμως, σε ό,τι αφορά την κοινωνία παρεμβάσεις μπορεί να γίνουν.
Η πρώτη ευρεία κοινωνική συναναστροφή που έχει κάθε παιδί είναι στο σχολείο του. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι τα παιδιά γίνονται επιθετικά λόγω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Μπορεί. Αλλά όσο «αίμα» κι αν δουν στα video games, όσο και αν τους επηρεάζει η «εικονική πραγματικότητα», αν το παιδί έχει μεγαλώσει με βάση τις κοινώς παραδεκτές ηθικές αξίες και κυρίως με τον κανόνα «μην κάνεις ό,τι δεν θες να σου κάνουν» και φυσικά διδαχθεί τι σημαίνει φιλία και αλληλεγγύη, τότε, ίσως, τα πράγματα να βελτιωθούν. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει να αναλάβουν ρόλο οι δάσκαλοι, μιας και οι γονείς των σημερινών παιδιών, ίσως, να μη μεγάλωσαν με αυτές τις αξίες. Και για τον ρόλο αυτό χρειάζονται πραγματικοί δάσκαλοι.
