Ρίγησε όλη η Ελλάδα χθες το πρωί, ανήμερα της μαύρης επετείου των Τεμπών, όταν οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της χώρας ήχησαν πένθιμα 57 φορές, όσοι και οι νεκροί. Λίγο μετά, στις 12 το μεσημέρι, τελέστηκε σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση το ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα στο σημείο της σύγκρουσης των δύο τρένων, κάνοντας ακόμα και τον ιερέα που διάβαζε τα ονόματα των αδικοχαμένων επιβατών να λυγίσει και να ξεσπάσει σε λυγμούς.
Συγγενείς, φίλοι, συμφοιτητές και απλός κόσμος έδωσαν το «παρών» φορώντας στο στήθος ένα ασπρόμαυρο αυτοκόλλητο με μια μαύρη κορδέλα, που ανέγραφε την ημερομηνία του δυστυχήματος. Με δάκρυα στα μάτια άφησαν λουλούδια, στεφάνια και φαναράκια στα συρματοπλέγματα, όπου βρίσκονταν κρεμασμένες αφίσες με τα θύματα. Σε μία από αυτές, και συγκεκριμένα στης Ελπίδας Χούπα, υπήρχε η φράση (ελαφρώς αλλαγμένη) που είχε βρεθεί γραμμένη σε τοίχο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς: «Αν υπάρχει Θεός, ακόμη και να με παρακαλέσει, δεν θα τον συγχωρήσω». Μπουκέτα, όμως, άφησαν και στις ράγες όπου οι άνθρωποί τους ξεψύχησαν, ενώ άλλοι άναψαν ένα κερί στο εκκλησάκι που ανεγέρθηκε στο σημείο και φέρει τα ονόματα των 57 θυμάτων. Μετά το τέλος της τελετής όλοι φώναξαν «Αθάνατοι» και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Τραγικές φιγούρες ήταν κυρίως οι γονείς των νέων παιδιών που χάθηκαν τη μοιραία νύχτα, στις 23.22. Μία από αυτές ήταν η μητέρα που σπάραζε πάνω από τα δεντράκια, φωνάζοντας: «Αγάπη μου, δεν το πιστεύω ότι δεν θα σε ξαναδώ. Πού είσαι;», ενώ μία γιαγιά φώναζε: «Πήρανε τα καλά παιδιά, έφυγαν τα παιδάκια όλα. Πήγαιναν για τις σχολές τους και τα καθάρισαν». Λίγο πιο πέρα, η μητέρα του αδικοχαμένου 23χρονου Ντένι Ρούτσι ζήτησε για ακόμη μια φορά δικαίωση: «Μαμούκα μου με έλεγε… Εμείς θα το παλέψουμε μέχρι τέλους. Αν δεν τη βρούμε εδώ τη δικαίωση, θα τη βρούμε αλλού. Δεν συγχωρείται η δολοφονία των παιδιών μας, μια προδιαγεγραμμένη δολοφονία. Οι ένοχοι θα τιμωρηθούν είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό», τόνισε προς τους δημοσιογράφους, εμφανώς συγκινημένη. Από την πλευρά του, ο πατέρας του άτυχου νεαρού ανέφερε ότι «δικαιοσύνη θα έρθει μόλις μπουν στη φυλακή», ενώ μίλησε για έναν πόνο που δεν θα περάσει ποτέ.
Συντετριμμένη μία μητέρα που έχασε την 20χρονη κόρη της, στην ομιλία της, είπε μεταξύ άλλων: «Πέρασε ένας χρόνος. Από τη μια μού φαίνεται αιώνας και από την άλλη σαν να σταμάτησε ο χρόνος εκείνη τη νύχτα. Ένας χρόνος γολγοθάς, κάθε μέρα τυραννία. Το νεκροταφείο έγινε το δεύτερο σπίτι μας. Σου ζητώ ένα μεγάλο συγγνώμη που σε έφερα σε αυτό τον απάνθρωπο κόσμο και δεν κατάφερα να σε σώσω».
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ
«Η κόρη μου έκοψε εισιτήριο θανάτου», είπε από την πλευρά της η Άλμα Λάτα, μητέρα της 20χρονης Κλαούντια, φοιτήτριας Ιατρικής: «Έχασα μια γιατρίνα. Έφτασε ψηλά και δεν μπορεί να γυρίσει πίσω», είπε τονίζοντας ότι η κόρη της φοβόταν να παίρνει το λεωφορείο λόγω του πολύνεκρου δυστυχήματος που είχε σημειωθεί στα Τέμπη το 2003.
Το «παρών» έδωσαν και διασώστες οι οποίοι έσπευσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους το βράδυ του δυστυχήματος. Ένας από αυτούς ήταν ο Βασίλης Ηλιόπουλος, εθελοντής διασώστης στη Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων Μαγνησίας: «Σαν ομάδα εκείνο το βράδυ βρεθήκαμε εδώ και ζήσαμε τον κακό χαμό. Ήταν απόκοσμη η εικόνα που αντικρίσαμε, ήταν μια κατάσταση που δεν είχαμε ξαναζήσει. Καμένες σάρκες, λιωμένα σώματα. Αυτό που είχαμε να κάνουμε εμείς ήταν να βγάλουμε κομμάτια ή σορούς από το καμένο βαγόνι. Η χειρότερη κατάσταση ήταν τα ξημερώματα, όταν ήρθαν γονείς κρατώντας μια φωτογραφία στα χέρια, ζητώντας να μάθουν κάποια πληροφορία», είπε ο κ. Ηλιόπουλος, σημειώνοντας πως η παρουσία της ομάδας είναι για να αποτίσει φόρο τιμής στους νεκρούς.
Στη Βουλή η δικογραφία
Όπως έγινε γνωστό, η ογκώδης δικογραφία της υπόθεσης εστάλη χθες από το εφετείο Λάρισας στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Τα μέλη της επιτροπής από σήμερα θα μπορούν να μελετήσουν τα έγγραφα σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στη Βουλή, χωρίς να επιτρέπεται η δικογραφία να φύγει από τον συγκεκριμένο χώρο.
