Μαθητής γυμνασίου δέχθηκε επίθεση από δύο ανήλικους. Τον πλησίασαν και άρχισαν να τον ακουμπούν στα ρούχα και να του κάνουν άσεμνες χειρονομίες. Και όλα αυτά την ώρα του σχολικού διαλείμματος.
Βόλος. Πέρασαν χειροπέδες σε τρεις ανήλικους. Επιτέθηκαν σε δύο συνομήλικούς τους. Τους χτύπησαν και τους προκάλεσαν σωματικές βλάβες. Και αυτό το περιστατικό έλαβε χώρα στο προαύλιο σχολικού συγκροτήματος.
Δύο ειδήσεις των τελευταίων 24ωρων που χάθηκαν, σαν να μην έγιναν ποτέ. Κι όμως το πραγματικό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας δεν είναι αν θα αλλάξει ο Κασσελάκης όνομα στον ΣΥΡΙΖΑ ή ποιοι βουλευτές της ΝΔ δεν ψήφισαν την ισότητα στον γάμο. Ένα από τα βασικότερα ζητήματα της κοινωνίας μας είναι η βία των ανηλίκων, η οποία συνεχίζει να εξαπλώνεται ανησυχητικά, από τα πιο υποβαθμισμένα έως τα μεσοαστικά και τα «ευγενή» προάστια της Αττικής. Κοινώς, η βία δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά.
Διαβάζοντας τις ειδήσεις αυτές σκεφτόμουν τι μπορεί να νιώθει ένα παιδί και οδηγείται σε αυτές τις βίαιες συμπεριφορές, ποια μπορεί να είναι τα βιώματά του και σε τι οικογενειακό περιβάλλον έχει μεγαλώσει αλλά και τι σκέφτεται την ώρα που του περνούν χειροπέδες.
Τα παιδιά είναι το μέλλον της χώρας και σε αυτά τα παιδιά οφείλουμε όλοι να ρίξουμε το βάρος μας, αντί να παρακολουθούμε ένα φαινόμενο να γιγαντώνεται και να κάνουμε μόνο διαπιστώσεις. Δεν είναι εύκολη η λύση του προβλήματος και οι ρίζες του είναι βαθιές. Ορθώς ο πρωθυπουργός δημιούργησε μια αρμόδια επιτροπή για τη βία των ανηλίκων. Ας ελπίσουμε, όμως, ότι δεν θα επιβεβαιωθεί η κλασική ρήση «όταν δεν θες να κάνεις τίποτα, δημιούργησε μια επιτροπή».
