ΠΟΛΛΑ γράφτηκαν για τη μεγάλη περιπέτεια του 14χρονου αγοριού, το οποίο έχασε τις αισθήσεις του ενώ έλεγε τα κάλαντα στην πόλη της Άρτας. Το παιδί, έγραψαν, αεροδιακομίστηκε από τα Ιωάννινα στην Αθήνα, επειδή δεν υπήρχε κλίνη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) παίδων στην Ήπειρο… Δεν πρόκειται περί αυτού, όμως. Το 14χρονο αγόρι αεροδιακομίστηκε από τα Ιωάννινα για το Νοσοκομείο Παίδων της Αθήνας «Αγία Σοφία» αποκλειστικά επειδή το παιδί έχρηζε παιδονευροχειρουργικής επέμβασης στο κεφάλι του, μία επέμβαση η οποία διενεργείται μόνο στο νοσοκομείο αυτό. Το παιδί διακομίστηκε αρχικώς στο εφημερεύον Νοσοκομείο των Ιωαννίνων «Χατζηκώστα», με ασθενοφόρο του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ). Εκεί σταθεροποιήθηκε η κατάστασή του και στη συνέχεια διακομίστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, στο οποίο υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση για την τοποθέτηση βαλβίδας στο κεφάλι του, προκειμένου να απομειώνεται η ενδοκρανιακή πίεση.
Η ΑΜΕΣΗ ανάγκη για διενέργεια παιδονευροχειρουργικής επέμβασης στο παιδί υποχρέωσε τις υγειονομικές Αρχές και το ΕΚΑΒ να οργανώσουν αεροδιακομιδή από τα Ιωάννινα στην Αθήνα, προκειμένου το 14χρονο παιδί να υποβληθεί σε επτάωρη επέμβαση στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Το παιδί νοσηλεύεται πλέον διασωληνωμένο και σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του «Αγία Σοφία». Εάν το πρόβλημα ήταν η έλλειψη ΜΕΘ παίδων στην Ήπειρο, πρόβλημα το οποίο επικαλέστηκαν πολλοί και διάφοροι, τότε το παιδί θα είχε διακομιστεί στο «Καραμανδάνειο» Νοσοκομείο Παίδων της Πάτρας και όχι στην Αθήνα στο «Αγία Σοφία» Ακόμη και στον απόλυτο συντονισμό τριών νοσοκομείων του ΕΣΥ της χώρας μας, από δύο Υγειονομικές Περιφέρειες (ΥΠΕ), με την άψογη συνεργασία του ΕΚΑΒ, ακόμη και τώρα, δηλαδή, το πρώτο το οποίο επισημάνθηκε από τους σχολιαστές του περιστατικού ήταν η έλλειψη ΜΕΘ παίδων στην Ήπειρο και όχι η άριστη συνεργασία νοσοκομείων, ΕΚΑΒ, γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ…
ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟ των καιρών να πριονίζουμε τα πόδια μας κάθε φορά που δεν μπορούμε να… καταπιούμε εύκολα το γεγονός ότι το ΕΣΥ ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο στα πλέον επείγοντα και σοβαρά περιστατικά, στα οποία κρίνεται η ίδια η ζωή των συνανθρώπων μας. Είναι, πράγματι, ένα λυπηρό σημείο των καιρών τα «μπράβο» και τα «συγχαρητήρια» να διατυπώνονται με αυτή τη θλιβερή φειδώ προς τους άξιους και τους άριστους του ΕΣΥ της χώρας μας.
