Με βαθιά εμπεδωμένες και εδραιωμένες νοοτροπίες και στερεοτυπικές ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές έχει ήδη έρθει αντιμέτωπος ο υπουργός Υγείας, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Πρόκειται για νοοτροπίες και συμπεριφορές, για στάσεις οι οποίες έχουν κρατήσει ακίνητο και βραδυκίνητο το ΕΣΥ της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες…
Σε πολύ άσχημες συνθήκες εργασίας, εξαιτίας των δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό όλων των κατηγοριών για τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ, οι γιατροί και οι νοσηλευτές αλλά και οι λοιποί εργαζόμενοι του συστήματος δουλεύουν σε μία εγκατεστημένη ρουτίνα, η οποία αποτελεί, πολλές φορές, την άμυνα του προσωπικού έναντι των συνθηκών εργασίας, που καθίστανται ολοένα και πιο πιεστικές, κάθε φορά που ένας συνάδελφος παραιτείται ή συνταξιοδοτείται.
Πρόκειται για στάσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, οι οποίες έχουν όλα τα χαρακτηριστικά του ιδρυματισμού. Κάθε νέα προσπάθεια να αλλάξει ένα γρανάζι του συστήματος προσκρούει πάντα στη ρουτίνα των ανθρώπων του ιδίου του συστήματος και οι αντιδράσεις λαμβάνουν χαρακτήρα αγώνα επιβίωσης, με όσα δραματικά περικλείει αυτός ο όρος.
Τα ιδεολογικά προσχήματα, τα οποία ορθώνονται είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά σε κάθε προσπάθεια να αλλάξει έστω και ένα δευτερεύον γρανάζι του συστήματος, δεν αποτελούν παρά τη μεταμφιεσμένη σε ορθολογισμό αντίδραση ενός θυμικού που έχει συνηθίσει να εργάζεται σε πολύ δύσκολες συνθήκες απασχόλησης.
Όχι, δεν είναι μαζοχιστικές αυτές οι συμπεριφορές και οι στάσεις ή οι σχετικές νοοτροπίες, αποτελούν απλώς αυτόματες αντιδράσεις σε αλλαγές, οι οποίες κρύβουν μέσα τους έναν ορισμένο βαθμό αβεβαιότητας ως προς την έκβαση και τα αποτελέσματά τους. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μία απολύτως υγιή αντίδραση σε συνθήκες αβεβαιότητας, η οποία, όμως, μπλοκάρει και τις καλές προθέσεις και τις άοκνες προσπάθειες και τις πιλοτικές επιχειρήσεις για την εισαγωγή νέων ηθών και νέων δεδομένων σε ένα σύστημα, το ΕΣΥ της χώρας μας, το οποίο χωλαίνει πλέον εμφανώς.
